پرش به محتوا

صفات خبری: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۰ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۲ ژانویهٔ ۲۰۱۹
جز
اصلاح لینک
imported>Pourrezaei
جز (مقدم کردن دیدگاه امامیه در ابتدا)
imported>Pourrezaei
جز (اصلاح لینک)
خط ۳۱: خط ۳۱:
==== تحلیل و بررسی ====
==== تحلیل و بررسی ====
از نگاه [[امامیه]]، سه دیدگاه مطرح شده دارای اشکالات ذیل است:
از نگاه [[امامیه]]، سه دیدگاه مطرح شده دارای اشکالات ذیل است:
# نظریه تشبیه و تجسیم و نیز نظریه اثبات بدون تأویل که بدان برمی‌گردد، با اندیشۀ [[تنزیه]] خداوند در تعارض است. نفی مجاز در قرآن، که اساس این نظریه است، ادعایی باطل است؛ زیرا قرآن کلام الاهی است و مجاز از آرایه‌های کلام است و وجود آن در قرآن نه تنها نقص نیست که سبب کمال است.<ref>موسوی ۱۴۰۳، ج۱، ص۱ و ۴؛ موسوی ۱۳۶۳، ص۲۳۷؛ قاضی عبدالجبار معتزلی ۱۹۶۰، ص۱۵، ۱۶۱</ref>
# نظریه تشبیه و تجسیم و نیز نظریه اثبات بدون تأویل که بدان برمی‌گردد، با اندیشۀ [[تنزیه صفات|تنزیه]] خداوند در تعارض است. نفی مجاز در قرآن، که اساس این نظریه است، ادعایی باطل است؛ زیرا قرآن کلام الاهی است و مجاز از آرایه‌های کلام است و وجود آن در قرآن نه تنها نقص نیست که سبب کمال است.<ref>موسوی ۱۴۰۳، ج۱، ص۱ و ۴؛ موسوی ۱۳۶۳، ص۲۳۷؛ قاضی عبدالجبار معتزلی ۱۹۶۰، ص۱۵، ۱۶۱</ref>
# نظریۀ توقف نیز با صریح آیۀ «وَنَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ تِبْيَانًا لِكُلِّ شَيْءٍ»<ref>سوه نحل، آیه ۸۹.</ref> و «أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ»<ref>سوره نساء، آیه ۸۲.</ref> ناسازگار است. افزون بر این، این نظریه مبتنی بر آن است که از یک سو ظواهر دینی به طور مطلق حجیت داشته باشند و از سوی دیگر، بحث دربارۀ حقایق کتاب و سنت حرام باشد.<ref>طباطبایی ۱۹۹۷، ج۸، ص۱۵۳</ref> حال آن که، اعتقاد به حجیت ظواهر دینی به صورت مطلق نادرست و حرمت بحث دربارۀ حقایق کتاب و سنت نیز غیرقابل اثبات است. علاوه بر این، مراد از حجیت ظواهر کتاب و سنت، حجیت ظهور حرفی نیست، بلکه مقصود، ظهور تصدیقی است که پس از توجه به قراین متصل و  منفصل برای کلام منعقد می‌شود. این امر نیز در این نظریه مورد غفلت واقع شده است.
# نظریۀ توقف نیز با صریح آیۀ «وَنَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ تِبْيَانًا لِكُلِّ شَيْءٍ»<ref>سوه نحل، آیه ۸۹.</ref> و «أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ»<ref>سوره نساء، آیه ۸۲.</ref> ناسازگار است. افزون بر این، این نظریه مبتنی بر آن است که از یک سو ظواهر دینی به طور مطلق حجیت داشته باشند و از سوی دیگر، بحث دربارۀ حقایق کتاب و سنت حرام باشد.<ref>طباطبایی ۱۹۹۷، ج۸، ص۱۵۳</ref> حال آن که، اعتقاد به حجیت ظواهر دینی به صورت مطلق نادرست و حرمت بحث دربارۀ حقایق کتاب و سنت نیز غیرقابل اثبات است. علاوه بر این، مراد از حجیت ظواهر کتاب و سنت، حجیت ظهور حرفی نیست، بلکه مقصود، ظهور تصدیقی است که پس از توجه به قراین متصل و  منفصل برای کلام منعقد می‌شود. این امر نیز در این نظریه مورد غفلت واقع شده است.


کاربر ناشناس