کاربر ناشناس
صفات خبری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Lohrasbi جزبدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Lohrasbi بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
صفات خبری، صفاتی که به دلیل ذکر شدن در [[قرآن]] یا [[روایات]] به [[خدا]] نسبت داده می‌شوند، مانند وجه الله، ید الله، استواء خدا بر عرش. | |||
در سده‌های نخستین اسلامی، نص‌گرایی افراطی [[فرقه صفاتیه]] و [[اهل حدیث]]، زمینه‌ساز طرح صفات خبری در تفکر اسلامی شد. آنها با استناد به آیاتی از قرآن، خدا را به دارا بودن «عین»، «ید»، «وجه» و... متصف نموده، این امور را از صفات الاهی می‌شمردند. [[معتزله]] و [[امامیه]] با آنها مخالفت کردند، اما [[اشاعره]] با اندیشه اهل حدیث هماهنگ شدند و برای نخستین بار در کتاب‌های کلامی خود، صفات خداوند را به صفات خبری و غیر خبری (عقلی)، و نیز صفات خبری را به صفات ذاتی، فعلی و کیفی تقسیم کردند. | |||
امامیه از منظر هستی‌شناختی، صفات خبری را در معنای ظاهری نفی می‌کنند، زیرا لازمۀ اثبات آن، اثبات جسمیت است. اما از نظر معناشناختی، همۀ آیات را می‌پذیرند و با ارجاع [[متشابهات]] به [[محکمات]] و با توجه به اصول معرفتی [[قرآن کریم]] و نیز با تکیه بر عقل، این صفات را تأویل می‌کنند. | |||
== معرفی و وجه تسمیه == | == معرفی و وجه تسمیه == | ||
صفات خبری صفاتی هستند که تنها به این دلیل به [[خدا]] نسبت داده می‌شوند که در [[آیه|آیات]] [[قرآن]] یا [[روایات]] آمده‌اند و عقل بر این صفات دلالت نمی‌کند. مانند: وجه‌الله، یدالله، استواء بر عرش و ... | صفات خبری صفاتی هستند که تنها به این دلیل به [[خدا]] نسبت داده می‌شوند که در [[آیه|آیات]] [[قرآن]] یا [[روایات]] آمده‌اند و عقل بر این صفات دلالت نمی‌کند. مانند: وجه‌الله، یدالله، استواء بر عرش و ... | ||
| خط ۱۱۲: | خط ۱۱۷: | ||
* نوبختی، ابومحمد حسن بن موسی، فرق الشیعة، نجف: المطبعة الحیدریة، ۱۹۳۶م | * نوبختی، ابومحمد حسن بن موسی، فرق الشیعة، نجف: المطبعة الحیدریة، ۱۹۳۶م | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
[[رده:مباحث کلامی]] | |||