سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی: تفاوت میان نسخه‌ها

سیدشهاب‌الدین به دست پدرش در [[حرم امام علی|حرم امیرالمومنین(ع)]] لباس روحانیت پوشید.<ref>نک: گلی زواره، جامع فضل و فضیلت، ص۱۲۰</ref>

وی پیش جده پدری‌اش شمس اشرف بیگم، [[قرآن مجید]] و ادبیات عرب را تا کتاب [[مغنی اللبیب|مغنی‌اللبیب]] آموخت.<ref>نک: گلی زواره، جامع فضل و فضیلت، ص۱۲۰</ref> همچنین نزد پدرش مقدمات برخی علوم را آموخت. پس از آن، پدرش او را برای فراگیری علوم ریاضی، هندسه، جغرافیا و... به مدارس جدید فرستاد. شهاب‌الدین پس از ۵ سال با رتبه اول موفق به اخذ گواهی‌نامه عالی آن زمان شد. او پس از اتمام دوره، برخی علوم جدید را پیش اساتید خصوصی یاد گرفت، به طب علاقمند شد و برخی کتاب‌های طبی را پیش پدرش و برخی را پیش میرزا محمد علی معروف به [[مؤید الاطبا]] فراگرفت. وی در شانزده سالگی به تفسیر علاقمند شد و همت‌اش را صرف یادگیری علوم دینی کرد.<ref>نک: گلی زواره، جامع فضل و فضیلت، ص۲۱-۲۲</ref> او پس از تحصیل علوم مختلف در نجف به ایران آمد و در [[ری]]، [[مشهد]]، [[اصفهان]] و [[قم]] هم از اساتید دیگری بهره گرفت. وی پس از رحلت سید حسین بروجردی، جزء مراجع تقلید و اولین [[رساله عملیه|رساله عملیه‌اش]] در سال ۱۳۶۶ق منتشر شد.<ref>نک: گلی زواره، جامع فضل و فضیلت، ص۵۸</ref>