آزر: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی از مفسران قرآن از جمله فخر رازی بر اساس عبارت قرآن «وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ لِأَبِيهِ آزَرَ؛ و آنگاه که ابراهيم پدرش آزر را گفت ...»، آزر را پدر ابراهیم دانسته‌اند.<ref>مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ۱۳۶۰ش، ج۱، ص۷۶؛ فخر رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۱۳، ص۳۱.</ref> اما در [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]]، نوشته ناصر مکارم شیرازی آمده، تمام مفسران و دانشمندان شیعه معتقدند که آزر پدر ابراهیم نبوده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۳۰۳.</ref>  

بر اساس آیه ۴۸ [[سوره مریم]]<ref>«قَالَ سَلَامٌ عَلَيْكَ ۖ سَأَسْتَغْفِرُ لَكَ رَبِّي ۖ إِنَّهُ كَانَ بِي حَفِيًّا؛ گفت: تو را سلامت باد. از پروردگارم برايت آمرزش خواهم خواست. زيرا او بر من مهربان است».</ref> حضرت ابراهیم (ع) برای آزر، طلب مغفرت کرده است؛<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۳۰۴.</ref> در حالی که آیه ۱۱۳ سوره توبه<ref>«مَا كَانَ لِلنَّبِيِّ وَالَّذِينَ آمَنُوا أَن يَسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْرِكِينَ وَلَوْ كَانُوا أُولِي قُرْبَىٰ مِن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ؛ نبايد پيامبر و كسانى كه ايمان آورده‌اند براى مشركان هر چند از خويشاوندان باشند -پس از آنكه دانستند كه به جهنم مى‌روند- طلب آمرزش كنند».</ref> مسلمانان را از استغفار برای مشرکان بر حذر می‌دارد. از این‌رو [[علامه طباطبایی]]، [[استغفار]] و دعای ابراهیم(ع) برای آزر را صوری دانسته که در دنیا واقع شده، نه در [[آخرت]] و برای [[شفاعت]] او.<ref>نگاه کنید به: طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۷، ص۱۶۲.</ref> مکارم شیرازی بر این باور است که ابراهیم پس از مأیوس شدن از ایمان آزر، دیگر برای او طلب آمرزش نکرد و استغفار او برای آزر مربوط به دوران جوانی ابراهیم و زمانی بوده که در بابل با بت‌پرستان مبارزه می‌کرد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۳۰۴-۳۰۵.</ref>