دعا: تفاوت میان نسخه‌ها

# گروهی هم دعا را با مفهوم عرفانی وقت پیوند داده و دعا کردن یا خاموشی گزیدن را ناظر به وقتِ دعاکننده دانسته و معتقدند که این وقت است که تعیین می‌کند بنده لب به دعا بگشاید یا سکوت پیشه کند.<ref>قشیری، ص۳۸۰؛ عزالدین کاشانی، صص۳۲۶-۳۲۷.</ref>

<br />

* دعای عامه مردم که به گفتار است.

* دعای زاهدان که به کردار است.

ابن عربی در باب مفهوم و سازوکار اجابت دعا معتقد است که اجابت دعا و درخواست بندگان در واقع نوعی منت نهادن خداوند در حق ایشان است و چون نزدیکی خدا به بندگان از قبیل نزدیکی انسان به خودش است، هیچ فاصله زمانی میان دعا و اجابت آن وجود ندارد<ref>ابن عربی، الفتوحات المکیة، ج۴، ص۲۵۵، ص۱۷۷؛ صدرالدین قونیوی، ۱۳۷۴ش، ص۸۰.</ref> و چون بر اساس آیه ۱۸۶ [[سوره بقره]]، خداود اجابت دعای بندگان را تضمین کرده است، بندگان بهتر است در عرضه نوع خواست خود احتیاط و مراقبت کنند و ترجیحاً آن را معین نکنند و اگر معین کردند آن چیزی را بخواهند که خیر و سلامت در آن است.<ref>ابن عربی، الفتوحات المکیة، ج۴، ص۱۷۷؛ صدرالدین قونیوی، ۱۳۷۴ش، ص۸۰.</ref>

<br />

# زبانی که دعا با آن اظهار می‌شود

# اجابت الهی که حصول مطلوب را در پی دارد.<ref>برای تفصیل بیشتر رکـ: فناری، صص۵۶۱-۵۷۳.</ref>

'''آداب دعا در نظر صوفیه'''

# رعایت ادب زبانی و استفاده از زبان فقر و خاکساری و نه زبان تحکمی.<ref>رکـ: مولوی، ج۱، دفتر۲، بیت۲۵۰۶-۲۵۰۷، ج۳، دفتر۵، بیت۷۷۳-۷۷۹؛ سلمی، ص۵۱.</ref>

# اعتراف بر گناه.<ref>مولوی، ج۲، دفتر۴، بیت۱۳۸۷-۱۳۸۹.</ref>

# توجه به اوقات دعا.<ref>ابن عربی، الفتوحات المکیة، ج۴، ص۴۷۷.</ref>

* خوردن لقمه حلال.<ref>قشیری، ص۳۸۲.</ref>

* شناختن مدعو و دریافت صحیح و با علم و بصیرت داعی از مدعو.<ref>صدرالدین قونیوی، ۱۳۸۱ش، صص۲۸۰-۲۸۱.</ref>