معلی بن خنیس: تفاوت میان نسخه‌ها
Hasanejraei (بحث | مشارکت‌ها) |
Hasanejraei (بحث | مشارکت‌ها) ←بررسی وثاقت راوی: ویکی‌سازی و اصلاح متن |
||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
[[نجاشی]] و [[ابن غضائری]]، از علمای [[رجال]] شیعه، او را در نقل حدیث، ضعیف و غیر قابل اعتماد دانسته‌اند.<ref>نجاشی، رجال النجاشی، مؤسسة النشر الإسلامی، ج۱، ص۴۱۷؛ ابن غضائری، الرجال، ۱۴۲۲ق، ص۸۷.</ref> معلی بن خنیس همچنین از حامیان اولیه مغیرة بن سعید، از دعوت‌کنندگان به [[امامت]] محمد بن عبدالله ([[نفس زکیه]]) دانسته شده و به باور برخی، گرایش به مغیریه، سبب قتل وی بوده است.<ref>ابن غضائری، الرجال، ۱۴۲۲ق، ص۸۷.</ref> روایات وی مورد استناد [[غلات]] دانسته شده است.<ref>ابن غضائری، الرجال، ۱۴۲۲ق، ص۸۷.</ref> | [[نجاشی]] و [[ابن غضائری]]، از علمای [[رجال]] شیعه، او را در نقل حدیث، ضعیف و غیر قابل اعتماد دانسته‌اند.<ref>نجاشی، رجال النجاشی، مؤسسة النشر الإسلامی، ج۱، ص۴۱۷؛ ابن غضائری، الرجال، ۱۴۲۲ق، ص۸۷.</ref> معلی بن خنیس همچنین از حامیان اولیه مغیرة بن سعید، از دعوت‌کنندگان به [[امامت]] محمد بن عبدالله ([[نفس زکیه]]) دانسته شده و به باور برخی، گرایش به مغیریه، سبب قتل وی بوده است.<ref>ابن غضائری، الرجال، ۱۴۲۲ق، ص۸۷.</ref> روایات وی مورد استناد [[غلات]] دانسته شده است.<ref>ابن غضائری، الرجال، ۱۴۲۲ق، ص۸۷.</ref> | ||
[[ | [[سید ابوالقاسم خویی]] (۱۲۷۸-۱۳۷۱ش)، فقیه و رجال‌شناس معاصر، با بررسی روایات مدح و ذم درباره معلی بن خنیس، روایات مدح را دارای هماهنگی دانسته و در نتیجه، او را مردی راستگو و مورد توجه امام صادق(ع) و همچنین از اهل بهشت معرفی کرده است.<ref>خوئی، معجم رجال الحدیث، مؤسسة الخوئی، ج۱۹، ص۲۶۹.</ref> خویی، همچنین غالی دانستن معلی را از تهمتهای [[اهل سنت]] به وی دانسته که برای خدشه در وثاقت راویان شیعه به آن متوسل می‌شده‌اند.<ref>خوئی، معجم رجال الحدیث، مؤسسة الخوئی، ج۱۹، ص۲۶۹.</ref> | ||
معلی بن خنیس، راوی احادیث فراوانی بوده که عدد آن را تا ۸۰ مورد دانسته‌اند.<ref>خوئی، معجم رجال الحدیث، مؤسسة الخوئی، ج۱۹، ص۲۵۶.</ref> وی راوی روایاتی درباره [[نوروز]] است.<ref>مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۶، ص۹۳</ref> حسین ساعدی، در کتابی به زبان عربی با عنوان «المعلی بن خنیس: شهادته و وثاقته و مسنده» که توسط انتشارات دارالحدیث چاپ شده، به بررسی شخصیت و ثقه بودن وی پرداخته است. | معلی بن خنیس، راوی احادیث فراوانی بوده که عدد آن را تا ۸۰ مورد دانسته‌اند.<ref>خوئی، معجم رجال الحدیث، مؤسسة الخوئی، ج۱۹، ص۲۵۶.</ref> وی راوی روایاتی درباره [[نوروز]] است.<ref>مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۶، ص۹۳</ref> حسین ساعدی، در کتابی به زبان عربی با عنوان «المعلی بن خنیس: شهادته و وثاقته و مسنده» که توسط انتشارات دارالحدیث چاپ شده، به بررسی شخصیت و ثقه بودن وی پرداخته است. | ||
نسخهٔ ۲۰ اوت ۲۰۱۸، ساعت ۱۴:۵۲
| اطلاعات کلی | |
|---|---|
| مذهب | شیعه |
مُعلَی بن خُنَیس کوفی(درگذشته ۱۳۱ق) از راویان و همچنین وکیل مالی امام صادق(ع). رجالیان شیعه درباره وثاقت وی اختلاف‌نظر دارند. معلی در سال ۱۳۱ق به دستور عباسیان در مدینه کشته شد. وی راوی روایات نوروز است.
معرفی
ابوعبدالله معلی بن خنیس بزاز کوفی، از راویان و اصحاب امام صادق(ع) بوده است.[۱] وی همچنین غلام[۲]، و وکیل مالی امام ششم(ع) بوده است.[۳]
تاریخ تولد معلی بن خنیس در منابع ذکر نشده است.[۴] شغل وی پارچه‌فروشی بوده است.[۵]
معلی در سال ۱۳۱ق، به دستور داود بن علی، از فرماندهان حکومت عباسی کشته شد.[۶] امام صادق(ع) در پی قتل معلی، به داود بن علی اعتراض کرد. داود، رییس شرطه را مقصر دانست و وی را به خاطر قتل معلی قصاص کرد.[۷]
بررسی وثاقت راوی
شیخ طوسی (۳۸۵-۴۶۰ق)، از مشهورترین محدثان و فقیهان شیعه، معلی بن خنیس را از اصحاب مورد اعتماد امام صادق(ع) و از کارگزاران وی دانسته است.[۸] احمد بن محمد برقی، محدث و رجالی شیعه در قرن سوم هجری هم در کتاب رجال خود، معلی بن خنیس را از اصحاب امام صادق معرفی کرده است.[۹] همچنین بر اساس روایتی از امام ششم(ع)، معلی، کارگزار و وکیل مالی امام ششم دانسته شده[۱۰] و علامه حلی، با اتکا به نظر شیخ طوسی، او را راوی عادل معرفی کرده است.[۱۱]
نجاشی و ابن غضائری، از علمای رجال شیعه، او را در نقل حدیث، ضعیف و غیر قابل اعتماد دانسته‌اند.[۱۲] معلی بن خنیس همچنین از حامیان اولیه مغیرة بن سعید، از دعوت‌کنندگان به امامت محمد بن عبدالله (نفس زکیه) دانسته شده و به باور برخی، گرایش به مغیریه، سبب قتل وی بوده است.[۱۳] روایات وی مورد استناد غلات دانسته شده است.[۱۴]
سید ابوالقاسم خویی (۱۲۷۸-۱۳۷۱ش)، فقیه و رجال‌شناس معاصر، با بررسی روایات مدح و ذم درباره معلی بن خنیس، روایات مدح را دارای هماهنگی دانسته و در نتیجه، او را مردی راستگو و مورد توجه امام صادق(ع) و همچنین از اهل بهشت معرفی کرده است.[۱۵] خویی، همچنین غالی دانستن معلی را از تهمتهای اهل سنت به وی دانسته که برای خدشه در وثاقت راویان شیعه به آن متوسل می‌شده‌اند.[۱۶]
معلی بن خنیس، راوی احادیث فراوانی بوده که عدد آن را تا ۸۰ مورد دانسته‌اند.[۱۷] وی راوی روایاتی درباره نوروز است.[۱۸] حسین ساعدی، در کتابی به زبان عربی با عنوان «المعلی بن خنیس: شهادته و وثاقته و مسنده» که توسط انتشارات دارالحدیث چاپ شده، به بررسی شخصیت و ثقه بودن وی پرداخته است.
پانویس
منابع
- ابن غضائری، احمد بن حسین، الرجال، تحقیق سید محمدرضا الحسینی الجلالی، قم، دارالحدیث، ۱۴۲۲ق/۱۳۸۰ش.
- تفرشی، سید مصطفی بن حسین، نقد الرجال، قم، مؤسسة آل البیت علیهم السلام لإحیاء التراث، بی‌تا.
- حلی، حسن بن یوسف بن مطهر، خلاصة الاقوال، به تحقیق جواد قیومی، قم، مؤسسة نشر الفقاهة، ۱۴۱۷ق.
- خوئی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، نجف، مؤسسة الخوئی الإسلامیة، بی‌تا.
- طوسی، محمد بن حسن، الغیبة، به تحقیق عباد الله طهرانی و علی احمد، قم، مؤسسة المعارف الاسلامیة، ۱۴۱۱ق.
- طوسی، محمد بن حسن، رجال الکشی، به تحقیق سید مهدی رجائی، مشهد، مرکز تحقیقات و مطالعات دانشکده الهیات و معارف اسلامی، بی‌تا.
- طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، ۱۴۱۵ق.
- مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق،
- نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، قم، مؤسسة النشر الإسلامی، بی‌تا.
- ↑ طوسی، الغیبة، مؤسسة المعارف الاسلامیة، ج۱، ص۳۴۷.
- ↑ طوسی، رجال الطوسی، مؤسسة النشر الاسلامی، ج۱، ص۳۰۴؛ ابن غضائری، الرجال، ۱۴۲۲ق، ص۸۷.
- ↑ طوسی، الغیبة، مؤسسة المعارف الاسلامیة، ج۱، ص۳۴۷.
- ↑ نگاه کنید به: خوئی، معجم رجال الحدیث، مؤسسة الخوئی، ج۱۹، ص۲۵۸؛ تفرشی، نقد الرجال، مؤسسة آل البیت، ج۴، ص۳۹۵.
- ↑ نجاشی، رجال النجاشی، مؤسسة النشر الإسلامی، ج۱، ص۴۱۷.
- ↑ طوسی، الغیبة، مؤسسة المعارف الاسلامیة، ج۱، ص۳۴۷.
- ↑ طوسی، رجال الکشی، مرکز تحقیقات و مطالعات، ج۱، ص۳۷۷.
- ↑ طوسی، رجال الطوسی، مؤسسة النشر الاسلامی، ج۱، ص۳۰۴؛ طوسی، الغیبة، مؤسسة المعارف الاسلامیة، ج۱، ص۳۴۷.
- ↑ برقی، رجال البرقی، ج۱، ص۲۶.
- ↑ طوسی، الغیبة، مؤسسة المعارف الاسلامیة، ج۱، ص۳۴۷.
- ↑ حلی، خلاصة الاقوال، مؤسسة نشر الفقاهة، ج۱، ص۴۰۹.
- ↑ نجاشی، رجال النجاشی، مؤسسة النشر الإسلامی، ج۱، ص۴۱۷؛ ابن غضائری، الرجال، ۱۴۲۲ق، ص۸۷.
- ↑ ابن غضائری، الرجال، ۱۴۲۲ق، ص۸۷.
- ↑ ابن غضائری، الرجال، ۱۴۲۲ق، ص۸۷.
- ↑ خوئی، معجم رجال الحدیث، مؤسسة الخوئی، ج۱۹، ص۲۶۹.
- ↑ خوئی، معجم رجال الحدیث، مؤسسة الخوئی، ج۱۹، ص۲۶۹.
- ↑ خوئی، معجم رجال الحدیث، مؤسسة الخوئی، ج۱۹، ص۲۵۶.
- ↑ مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۶، ص۹۳