ابوالقاسم فردوسی: تفاوت میان نسخه‌ها

==جایگاه و اهمیت==

[[پرونده:قبر فردوسی.jpg|250px|بندانگشتی|تصویر سنگ قبر فردوسی]]

===حکمت فردوسی===

[[سید علی حسینی خامنه‌ای|سید علی خامنه‌ای]]  حکمت او را حکمت الهیِ اسلامی می‌داند.<ref>خامنه‌ای، بیانات در جمع اعضای گروه ادب رادیو.</ref> آیت‌الله [[عبدالله جوادی آملی]] فیلسوف و الهی‌دان شیعه بر این باور است که نظامی و امثال او در کنار سفره بزرگ این حکیم اسلامی(فردوسی) نشسته‌اند و اوست که  مسأله [[توحید]]  و [[ولایت]] و [[امامت]] و تشیع را حماسه‌ای کرده و ایرانِ موَحِّد و اسلامی را در سایه توحید و ولایت زنده نگه داشته است.<ref>[https://www.khabaronline.ir/news/1276637/ جوادی آملی، فردوسی ایران موحد و اسلامی را زنده نگه داشت]. خبرآنلاین</ref> به گفته جوادی آملی [[ملاصدرا|صدر المتألهین]] از این مصرع فردسی که «ندانم چه‌ای، هر چه هستی توئی» در کتاب [[المبدأ و المعاد (ملاصدرا)|المبدأ و المعاد]] با عظمت یاد می‌کند و از آن شعر بهره می‌برد.<ref>[https://www.khabaronline.ir/news/1276637/ جوادی آملی، فردوسی ایران موحد و اسلامی را زنده نگه داشت]. خبرآنلاین</ref>

==زندگی‌نامه==

درباره شاعر تا حدود سال ۳۶۷ق که او زبان به سرایش شاهنامه می‌گشاید، آگاهی چندانی وجود ندارد. فردوسی پس از مرگ دقیقی یا چنان که خود در شاهنامه می‌گوید پس از سال ۳۶۵ق نظم شاهنامه را آغاز می‌کند. فردوسی شاهنامه را هفتاد و یک سالگی در سال ۴۰۰ق به پایان می‌رساند.<ref>خالقی مطلق، «فردوسی»، ص۱۲۵ و ۱۲۶.</ref>

برخی گفته‌اند شاهنامه در زمان سلطان محمود غزنوی سروده و به او تقدیم شده است.<ref>فاضلی، عرفان سیاسی یا سیاست عرفانی، ۱۳۸۷ش، ص۱۳۰.</ref> و محمود را مشوق او برای سرودن شاهنامه دانسته‌اند.<ref>آقابابایی، «فردوسی»، ج۱۲، ص۲۶۲.</ref> در حالی که دیگرانی، خصوصیات نژادی، و گزارش تاریخ از سلطان محمود را مغایر با این رویکرد می‌دانند.<ref>آقابابایی، «فردوسی»، ج۱۲، ص۲۶۲.</ref> و برخی نیز گفته‌اند که محمود نخست حامی شاهنامه بود ولی بعدها به علت اختلاف مذهبی با فردوسی که شیعه بود و اشعاری درباره [[اهل بیت(ع)]] سروده بود حمایت خود را برداشت.<ref>آقابابایی، «فردوسی»، ج۱۲، ص۲۶۳.</ref>

==جستارهای وابسته==

{{ستون|۲}}