confirmed، movedable، protected، templateeditor
۵٬۴۵۱
ویرایش
عمرة القضاء: تفاوت میان نسخه‌ها
←نام‌گذاری
Ahmadnazem (بحث | مشارکتها) |
|||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
در [[سال هفتم هجری قمری|سال هفتم قمری]]<ref>بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۵۳.</ref> [[پیامبر اسلام]] به همراه تعدادی از [[مسلمانان]] برای انجام [[حج]] عُمره، به [[مکه]] رفت.<ref>ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۴۵۵.</ref> این حج عُمره را برای آنکه قضای حج سال قبل محسوب می‌شد، «عمرة القضاء» نامیدند.<ref> مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۲، ص۱۰۷.</ref> | در [[سال هفتم هجری قمری|سال هفتم قمری]]<ref>بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۵۳.</ref> [[پیامبر اسلام]] به همراه تعدادی از [[مسلمانان]] برای انجام [[حج]] عُمره، به [[مکه]] رفت.<ref>ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۴۵۵.</ref> این حج عُمره را برای آنکه قضای حج سال قبل محسوب می‌شد، «عمرة القضاء» نامیدند.<ref> مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۲، ص۱۰۷.</ref> | ||
در سال قبل یعنی [[سال ششم هجری|سال ششم هجرت]]، مسلمانان برای انجام [[عمره مفرده|عُمره]] به سمت [[مکه]] حرکت کرده بودند؛<ref>ابن‌کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۱۶۴.</ref> اما مشرکان مکه مانع ورود آنها به مکه شدند. سرانجام | در سال قبل یعنی [[سال ششم هجری|سال ششم هجرت]]، مسلمانان برای انجام [[عمره مفرده|عُمره]] به سمت [[مکه]] حرکت کرده بودند؛<ref>ابن‌کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۱۶۴.</ref> اما مشرکان مکه مانع ورود آنها به مکه شدند. سرانجام صلحنامهای میان مسلمانان و مشرکان مکه نوشته شد که به [[صلح حدیبیه]] معروف گردید. براساس صلح‌نامه حدیبیه، مسلمانان در سال ششم اجازه انجام حج نداشتند؛ اما در سال بعد (سال هفتم) می‌توانستند به مدت سه روز وارد مکه شده و عمره به‌جا بیاورند.<ref>بیهقی، دلائل النبوة، ۱۴۰۵ق، ج۴، ص۱۴۵.</ref> | ||
عُمرة القضاء با نام‌های دیگری چون «عُمرَة القضیة»، «غَزوَة القضاء»، «عُمرَة الصّلح»، و «عُمرَة القِصاص» نیز شناخته می‌شود.<ref>مقریزی، إمتاع الأسماع، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۳۳۰.</ref> نام‌گذاری آن به عمرة القصاص را به این جهت دانسته‌اند که پیامبر با عمره گذاردن در ماه حرام، (ذی‌القعده سال هفتم)، از مشرکان که مانع عمره او در ماه حرام (ذی‌القعده سال ششم) شده بودند، قصاص کرد.<ref> ابن هشام، السیر النبویه، دار المعرفه، ج۲، ص۳۷۰.</ref> | عُمرة القضاء با نام‌های دیگری چون «عُمرَة القضیة»، «غَزوَة القضاء»، «عُمرَة الصّلح»، و «عُمرَة القِصاص» نیز شناخته می‌شود.<ref>مقریزی، إمتاع الأسماع، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۳۳۰.</ref> نام‌گذاری آن به عمرة القصاص را به این جهت دانسته‌اند که پیامبر با عمره گذاردن در ماه حرام، (ذی‌القعده سال هفتم)، از مشرکان که مانع عمره او در ماه حرام (ذی‌القعده سال ششم) شده بودند، قصاص کرد.<ref> ابن هشام، السیر النبویه، دار المعرفه، ج۲، ص۳۷۰.</ref> | ||