کاربر ناشناس
عمرة القضاء: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>M.r.seifi (←منابع) |
imported>Mgolpayegani جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''عُمْرَةُ الْقَضاء''' یا '''عمرة القضیة''' و یا '''عُمْرَةُ الْقَصاص''' عمره‌ای است که [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ع)]] و [[مسلمانان]] در ذی‌القعده [[سال ۷ هجری قمری|سال هفتم هجری]] انجام دادند. نام‌گذاری آن به عمرة القضا به این جهت بود که مسلمانان در [[ذی القعده]] سال قبل قصد برگزاری عمره داشتند؛ اما مشرکان مکه مانع انجام آن شدند و بر اساس پیمانی که به [[صلح حديبيه|صلح حُدَیبیه]]<nowiki/> معروف شد، مسلمانان اجازه یافتند یک سال پس از صلح، [[حج عمره]] را انجام دهند. | '''عُمْرَةُ الْقَضاء''' یا '''عمرة القضیة''' و یا '''عُمْرَةُ الْقَصاص''' عمره‌ای است که [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ع)]] و [[مسلمانان]] در ذی‌القعده [[سال ۷ هجری قمری|سال هفتم هجری]] انجام دادند. نام‌گذاری آن به عمرة القضا به این جهت بود که مسلمانان در [[ذی القعده]] سال قبل قصد برگزاری عمره داشتند؛ اما مشرکان مکه مانع انجام آن شدند و بر اساس پیمانی که به [[صلح حديبيه|صلح حُدَیبیه]]<nowiki/> معروف شد، مسلمانان اجازه یافتند یک سال پس از صلح، [[حج عمره]] را انجام دهند. | ||
<br /> | <br /> | ||
پیامبر در این عمره، [[طواف]] و [[سعی صفا و مروه|سعیِ صفا و مروه]] را در حالی که سوار بر شتر بود، انجام داد و با عصای خود [[حجر الاسود|حجر الأسود]] را [[استلام حجر الأسود|لمس]] کرد.به باور برخی از مفسران [[آیه]] ۱۹۴ [[سوره بقره]] درباره عمرة القضاء نازل شده است. همچنین گفته‌اند که نزول آیه ۲۷ [[سوره فتح]] و ازدواج پیامبر با [[میمونه دختر حارث بن حزن|میمونه]] در این سفر صورت گرفته است. | پیامبر در این عمره، [[طواف]] و [[سعی صفا و مروه|سعیِ صفا و مروه]] را در حالی که سوار بر شتر بود، انجام داد و با عصای خود [[حجر الاسود|حجر الأسود]] را [[استلام حجر الأسود|لمس]] کرد. به باور برخی از مفسران [[آیه]] ۱۹۴ [[سوره بقره]] درباره عمرة القضاء نازل شده است. همچنین گفته‌اند که نزول آیه ۲۷ [[سوره فتح]] و ازدواج پیامبر با [[میمونه دختر حارث بن حزن|میمونه]] در این سفر صورت گرفته است. | ||
==علت نام‌گذاری== | ==علت نام‌گذاری== | ||
در [[سال هفتم هجری قمری|سال هفتم قمری]]<ref>بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۵۳.</ref> [[پیامبر اسلام]] به همراه تعدادی از مسلمانان برای انجام [[حج]] عُمره، به [[مکه]] رفت.<ref>ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۴۵۵.</ref> این حج عُمره را برای آنکه قضای حج سال قبل محسوب می‌شد، «عمرة القضاء» نامیدند.<ref> مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۲، ص۱۰۷.</ref> | در [[سال هفتم هجری قمری|سال هفتم قمری]]<ref>بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۵۳.</ref> [[پیامبر اسلام]] به همراه تعدادی از مسلمانان برای انجام [[حج]] عُمره، به [[مکه]] رفت.<ref>ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۴۵۵.</ref> این حج عُمره را برای آنکه قضای حج سال قبل محسوب می‌شد، «عمرة القضاء» نامیدند.<ref> مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۲، ص۱۰۷.</ref> | ||
در سال قبل یعنی [[سال ششم هجری|سال ششم هجرت]]، مسلمانان برای انجام [[عمره مفرده|عُمره]] به سمت [[مکه]] حرکت کرده بودند؛<ref>ابن‌کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۱۶۴.</ref> اما مشرکان مکه مانع ورود آنها به مکه شدند. سرانجام صلحنامهای میان مسلمانان و مشرکان مکه نوشته شد که به [[صلح حدیبیه]] معروف شد. براساس صلح‌نامه حدیبیه، مسلمانان در سال ششم اجازه انجام حج نداشتند؛ اما در سال بعد (سال هفتم) می‌توانستند به مدت سه روز وارد مکه شده و عمره | در سال قبل یعنی [[سال ششم هجری|سال ششم هجرت]]، مسلمانان برای انجام [[عمره مفرده|عُمره]] به سمت [[مکه]] حرکت کرده بودند؛<ref>ابن‌کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۱۶۴.</ref> اما مشرکان مکه مانع ورود آنها به مکه شدند. سرانجام صلحنامهای میان مسلمانان و مشرکان مکه نوشته شد که به [[صلح حدیبیه]] معروف شد. براساس صلح‌نامه حدیبیه، مسلمانان در سال ششم اجازه انجام حج نداشتند؛ اما در سال بعد (سال هفتم) می‌توانستند به مدت سه روز وارد مکه شده و عمره به‌جا بیاورند.<ref>بیهقی، دلائل النبوة، ۱۴۰۵ق، ج۴، ص۱۴۵.</ref> | ||
عُمرة القضاء با نام‌های دیگری چون «عُمرَة القضیة»، «غَزوَة القضاء»، «عُمرَة الصّلح»، و «عُمرَة القِصاص» نیز شناخته می‌شود.<ref>مقریزی، إمتاع الأسماع، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۳۳۰.</ref> نام‌گذاری آن به عمرة القصاص را به این جهت دانسته‌اند که پیامبر با عمره گذاردن در ماه حرام، (ذی‌القعده سال هفتم)، از مشرکان که مانع عمره او در ماه حرام (ذی‌القعده سال ششم) شده بودند، قصاص کرد.<ref> ابن هشام، السیر النبویه، دار المعرفه، ج۲، ص۳۷۰.</ref> | عُمرة القضاء با نام‌های دیگری چون «عُمرَة القضیة»، «غَزوَة القضاء»، «عُمرَة الصّلح»، و «عُمرَة القِصاص» نیز شناخته می‌شود.<ref>مقریزی، إمتاع الأسماع، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۳۳۰.</ref> نام‌گذاری آن به عمرة القصاص را به این جهت دانسته‌اند که پیامبر با عمره گذاردن در ماه حرام، (ذی‌القعده سال هفتم)، از مشرکان که مانع عمره او در ماه حرام (ذی‌القعده سال ششم) شده بودند، قصاص کرد.<ref> ابن هشام، السیر النبویه، دار المعرفه، ج۲، ص۳۷۰.</ref> | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
==حرکت به سوی مکه== | ==حرکت به سوی مکه== | ||
براساس دستور پیامبر(ص) تمام افرادی که در [[صلح حدیبیه]] حضور داشتند، در [[ذی القعدة الحرام|ذی‌القعده]] سال هفتم قمری | براساس دستور پیامبر(ص) تمام افرادی که در [[صلح حدیبیه]] حضور داشتند، در [[ذی القعدة الحرام|ذی‌القعده]] سال هفتم قمری به‌سمت [[مکه]] حرکت کردند. افراد دیگری نیز به آنها پیوستند و تعداد مسلمانان به دو هزار نفر رسید.<ref>واقدی، المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۷۳۱.</ref> مسلمانان ۶۰ شتر را برای [[قربانی]] به همراه خود بردند.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۳، ص۲۵.</ref> پیامبر(ص) [[ابوذر غفاری]] را جانشین خود در [[مدینه]] قرار داد.<ref> بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۵۳.</ref> | ||
بنابر صلح حدیبیه مسلمانان تنها با سلاح مسافر{{یادداشت|مقصود از سلاح مسافر شمشیر بوده است.(مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۲، ص۱۳.)}} اجازه ورود به مکه را داشتند.<ref>بیهقی، دلائل النبوة، ۱۴۰۵ق، ج۴، ص۱۴۵.</ref> با این حال پیامبر ۲۰۰ نفر از مسلمانان را به همراه اسب و سلاح جنگ، در بیرون مکه قرار داد تا اگر اهل مکه قصد جنگ داشتند، مسلمانان بتوانند از خود دفاع کنند.<ref>مقریزی، إمتاع الأسماع، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۳۳۱.</ref> | بنابر صلح حدیبیه مسلمانان تنها با سلاح مسافر{{یادداشت|مقصود از سلاح مسافر شمشیر بوده است.(مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۲، ص۱۳.)}} اجازه ورود به مکه را داشتند.<ref>بیهقی، دلائل النبوة، ۱۴۰۵ق، ج۴، ص۱۴۵.</ref> با این حال پیامبر ۲۰۰ نفر از مسلمانان را به همراه اسب و سلاح جنگ، در بیرون مکه قرار داد تا اگر اهل مکه قصد جنگ داشتند، مسلمانان بتوانند از خود دفاع کنند.<ref>مقریزی، إمتاع الأسماع، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۳۳۱.</ref> | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
== وقایع دیگر== | == وقایع دیگر== | ||
وقایع دیگری هم در عمرة القضاء روی دادند که برخی از آنها به شرح زیر است: | وقایع دیگری هم در عمرة القضاء روی دادند که برخی از آنها به شرح زیر است: | ||
* ازدواج پیامبر با [[میمونة دختر حارث]].<ref>ابن هشام، السیر النبویه، دار | * ازدواج پیامبر با [[میمونة دختر حارث]].<ref>ابن هشام، السیر النبویه، دار المعرفة، ج۲، ص۳۷۲؛ طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۳، ص۲۵؛ واقدی، المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۷۳۸.</ref> هنگامی که مهلت سه روزه پیامبر و یارانش به پایان رسید، سران مکه افرادی را نزد پیامبر فرستادند و از او خواستند تا مکه را ترک کند، پیامبر پیشنهاد داد تا مراسم ازدواج او با میمونه در مکه برگزار شود و ولیمه‌ای به اهالی مکه بدهد؛ اما آنان پیشنهاد پیامبر را نپذیرفتند.<ref>ابن هشام، السیر النبویه، دار المعرفه، ج۲، ص۳۷۲.</ref> | ||
* نزول آیه ۲۷ [[سوره فتح]]:<ref> ابن هشام، السیر | * نزول آیه ۲۷ [[سوره فتح]]:<ref> ابن هشام، السیر النبویة، دار المعرفة، ج۲، ص۳۷۲-۳۷۳.</ref> در آن برخی از احکام حج مانند [[حلق|حَلق]] و [[تقصیر]] آمده است.<ref> ابن هشام، السیر النبویة، دار المعرفة، ج۲، ص۳۷۲-۳۷۳.</ref> | ||
*انتقال عمارة دختر [[حمزه بن عبدالمطلب]] که در مکه زندگی می‌کرد به مدینه و واگذاری سرپرستی او به عمویش [[جعفر بن ابی‌طالب|جعفر]].<ref>واقدی، المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۷۳۸-۷۳۹.</ref> | *انتقال عمارة دختر [[حمزه بن عبدالمطلب]] که در مکه زندگی می‌کرد به مدینه و واگذاری سرپرستی او به عمویش [[جعفر بن ابی‌طالب|جعفر]].<ref>واقدی، المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۷۳۸-۷۳۹.</ref> | ||