کاربر ناشناس
خوجه: تفاوت میان نسخهها
←خوجههای اثناعشری در آفریقا
imported>Lohrasbi |
imported>Lohrasbi |
||
خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
شیعیان مهاجر برای پیشبرد اهدافشان، نیاز به همکاری و تفاهم با یکدیگر و برنامه ریزی و تعیین خط سیاسی مشخصی داشتند. لذا به تدریج زمینههای تأسیس اجتماعاتی که خوجهها آن را «[[جماعت]]» مینامیدند احساس شد. آنان ضمن راهنمایی و یاری کردن اعضای جماعت از اقوام خود در هند نیز دعوت میکردند که به آفریقا مهاجرت کنند و از امکانات بینظیر منطقه بهره برند.<ref>روغنی، ص۸</ref> | شیعیان مهاجر برای پیشبرد اهدافشان، نیاز به همکاری و تفاهم با یکدیگر و برنامه ریزی و تعیین خط سیاسی مشخصی داشتند. لذا به تدریج زمینههای تأسیس اجتماعاتی که خوجهها آن را «[[جماعت]]» مینامیدند احساس شد. آنان ضمن راهنمایی و یاری کردن اعضای جماعت از اقوام خود در هند نیز دعوت میکردند که به آفریقا مهاجرت کنند و از امکانات بینظیر منطقه بهره برند.<ref>روغنی، ص۸</ref> | ||
جماعات بر پایۀ قوانین و مقررات دموکراتیک اداره میشدند و به دلیل وجود ارتباطات تنگاتنگ خویشاوندی بین اعضاء، این قوانین به سهولت به اجرا درمیآمدند. <ref>روغنی، ص9</ref> | جماعات بر پایۀ قوانین و مقررات دموکراتیک اداره میشدند و به دلیل وجود ارتباطات تنگاتنگ خویشاوندی بین اعضاء، این قوانین به سهولت به اجرا درمیآمدند.<ref>روغنی، ص9</ref> | ||
=== علماء و مبلغان === | |||
خدمات خوجهها در رشتههای مختلف ولی با ماهیتی مذهبی بود. نفوذ علامه حاجی غلامعلی حاجی اسماعیل در جماعات خوجهها زیاد بود. او با نگارش ۳۰۰ جلد کتاب در زمینۀ آداب نماز و اخلاقیات و همچنین ترجمۀ کتاب معراج السعادة، زندگی بسیاری از آنان را متحول ساخت. از بین بومیان، مبلغان و سخنورانی برخاستند که به تدریس و تبلیغ مشغول شدند. نویسندگانی چون غلامحسین محمد ولی درسی و محمدجعفر شریف دوجی از نظر سطح معلومات مذهبی و تبحر در مسائل دینی حتی در هند نیز مشهور بودند. سید آقا حسن مجتهد بزرگ شهر لکنو، در سال ۱۹۱۰ به غلامحسین محمد ولی درسی لقب «حامی اسلام» اعطا کرد. در آن دوره محمدجعفر شریف دوجی نیز در مورد مسائل مذهبی و اجتماعی قلم میزد. وی ۲۰ جلد کتاب تألیف کرد. او به غیر از نوشتن به زبان گجراتی، به تبلیغات مذهبی نیز میپرداخت.<ref>روغنی، ص۹</ref> | |||
== ساخت مساجد و حسینیهها == | == ساخت مساجد و حسینیهها == |