شراب‌خواری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''شراب‌خواری''' یا '''میگُساری''' نوشیدن هر مایع مست‌کننده است. در [[قرآن]] و [[حدیث|روایات]]، این عمل از [[گناهان کبیره]] شمرده شده و مورد نکوهش قرار گرفته است. در فقه اسلامی، شرابخواری از [[محرمات]] بوده و جرم شمرده شده و برای شراب‌خوار، هشتاد ضربه شلاق تعیین شده است. [[فقها]] برای این عمل و مسائل مربوط به آن، احکامی را بیان کرده‌اند. مفسران، منع شرابخواری در قرآن را تدریجی دانسته‌اند. برای تحریم شرابخواری در روایات، دلیل‌های متعدد جسمی، روحی، مادی و معنوی ذکر شده است.

شراب‌خواری، نوشیدن مایعی مست‌کننده را گویند.<ref>هاشمی‌ شاهرودی، فرهنگ فقه،‌ ۱۴۲۶ق، ج۴، ص۶۳۴.</ref>در قرآن<ref>سوره مائده، آیه۹۰. </ref> و حدیث، این عمل را از [[گناهان کبیره]] و مورد نکوهش قرار داده‌اند.<ref>صدوق، ثواب الأعمال، ۱۳۸۲ش، ص۴۷۹.</ref> در فقه اسلامی، شرابخواری [[حرام]] و جرم شمرده شده است. کسانی که مرتکب این عمل شوند در قانون جزایی برای آن‌ها مجازاتی مانند شلاق قرار داده شده است.<ref>هاشمی‌شاهرودی، فرهنگ فقه،‌ ۱۴۲۶ق، ج۳، ص۴۹۳.</ref>

بنا بر نقل برخی کتب تفسیری، [[قرآن]] برای جلو گیری و منع از برخی محرمات، از روش آماده‌سازی تدریجی استفاده کرده و در خصوص شراب‌خواری نیز همین شیوه را به کار برده است؛ چرا که شرابخواری، قبل از ظهور [[اسلام]]، رواج داشت و به صورت یک عادت عمومی در آمده بود.<ref>مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref> از برخی مورخان نقل شده که عشق عرب جاهلی در سه چیز خلاصه می‌شد: شعر و [[خمر|شراب]] و جنگ. حتی بعد از تحریم شراب، مسأله ممنوعیت آن برای بعضی از مسلمانان مشکل بود، تا آن‌جا که می‌گفتند هیچ حکمی بر ما سنگین‌تر از تحریم شراب نبود،<ref>مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref> به همین جهت قرآن کریم از ابتدا به تحریم کامل شراب­خواری نپرداخت، بلکه مراحلی را طی کرد از جمله:

*'''اشاره به منکَر‌بودن شرابخواری'''

مفسران آورده‌اند اسلام نمی‌توانست بدون رعایت اصول روانی و اجتماعی شرابخواری را منع کند، بنابراین از روش تحریم تدریجی و آماده‌ساختن افکار و اذهان برای منع شرابخواری استفاده کرد. آن‌ها می‌گویند خداوند نخست در بعضی از [[سوره مکی|سوره‌های مکی]] اشاراتی به زشتی این کار نمود، چنان‌که در آیه ۶۷ [[سوره نحل]] آن را به عنوان یک نوشیدنی نامطلوب و نقطه مقابل غذاهای پاکیزه مطرح می‌کند.<ref>مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref>

بر اساس نقل منابع تاریخی، شراب و شرابخواری، بخشی از درآمد اقتصادی مردم آن دوره را تأمین می‌کرد.<ref>مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref> پس هنگامی که مسلمانان به [[مدینه]] منتقل شدند و نخستین حکومت اسلامی تشکیل شد، دومین دستور در زمینه منع شرابخواری به صورت قاطع‌تری نازل شد، تا افکار را برای تحریم نهایی آمادهتر سازد.<ref>مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref> آیه ۲۱۹ [[سوره بقره]]، به نفع داشتن شراب اشاره می‌کند اما ضرر آن را بیش از منافش دانسته است.<ref>مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref>