۱۷٬۱۹۲
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (←منابع) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (←غسل کُسوف: تمیزکاری) |
||
خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
نماز آیات زلزله و دیگر نمازهای آیات (بهجز نمازآیات کسوف و خسوف) قضا ندارند<ref>علامه حلی، تبصرة المتعلمین، ۱۴۱۱ق، ص۴۸؛ نجفی، مجمع الرسائل (المحشَّی)، ۱۳۷۳ش، ص۴۱۱، م۱۳۰۸.</ref> و هر زمان به جا آورده شود، به نیت اداء خوانده میشود.<ref>علامه حلی، تبصرة المتعلمین، ۱۴۱۱ق، ص۴۸؛ نجفی، مجمع الرسائل (المحشَّی)، ۱۳۷۳ش، ص۴۱۱، م۱۳۰۸.</ref> | نماز آیات زلزله و دیگر نمازهای آیات (بهجز نمازآیات کسوف و خسوف) قضا ندارند<ref>علامه حلی، تبصرة المتعلمین، ۱۴۱۱ق، ص۴۸؛ نجفی، مجمع الرسائل (المحشَّی)، ۱۳۷۳ش، ص۴۱۱، م۱۳۰۸.</ref> و هر زمان به جا آورده شود، به نیت اداء خوانده میشود.<ref>علامه حلی، تبصرة المتعلمین، ۱۴۱۱ق، ص۴۸؛ نجفی، مجمع الرسائل (المحشَّی)، ۱۳۷۳ش، ص۴۱۱، م۱۳۰۸.</ref> | ||
== غسل کُسوف== | |||
به گفته علامه حلی، شماری از فقیهان شیعه، مانند سید مرتضی، سلار دیلمی و ابوصلاح حلبی، فتوا دادهاند اگر کسی نماز آیات خورشیدگرفتی یا ماهگرفتگی را در وقتش به جا نیاورد، واجب است علاوه بر قضای آن، غسل هم بکند؛ اما خود او و جمعی دیگر، مانند شیخ مفید، ابن براج و ابنادریس حلی، این غسل را مستحب دانستهاند. البته واجببودن یا مستحببودن این غسل مخصوص زمانی است که ماهگرفتگی یا خورشیدگرفتگی بهصورت کامل اتفاق افتاده باشد و همچنین فرد عمداً نماز آیات را در وقت آن نخواند باشد.<ref>علامه حلی، مختلف الشیعه، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۳۱۷.</ref> در روایات از این غسل با نام غسل کُسوف یاد شده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۱۵.</ref> | به گفته علامه حلی، شماری از فقیهان شیعه، مانند سید مرتضی، سلار دیلمی و ابوصلاح حلبی، فتوا دادهاند اگر کسی نماز آیات خورشیدگرفتی یا ماهگرفتگی را در وقتش به جا نیاورد، واجب است علاوه بر قضای آن، غسل هم بکند؛ اما خود او و جمعی دیگر، مانند شیخ مفید، ابن براج و ابنادریس حلی، این غسل را مستحب دانستهاند. البته واجببودن یا مستحببودن این غسل مخصوص زمانی است که ماهگرفتگی یا خورشیدگرفتگی بهصورت کامل اتفاق افتاده باشد و همچنین فرد عمداً نماز آیات را در وقت آن نخواند باشد.<ref>علامه حلی، مختلف الشیعه، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۳۱۷.</ref> در روایات از این غسل با نام غسل کُسوف یاد شده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۱۵.</ref> | ||
ویرایش