شکیات: تفاوت میان نسخه‌ها

شکیات (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۹ ژوئن ۲۰۱۶، ساعت ۱۰:۲۰

۱٬۰۴۰ بایت حذف‌شده ، ‏۲۹ ژوئن ۲۰۱۶

جز

←‏شک و وظیفه نمازگزار بعد از شک

دیداریویکی‌متن

Mkhaghanif

Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor

۴٬۳۰۵

ویرایش

@@ خط ۱۱: / خط ۱۱: @@
 بنابر نظر مشهور فقیهان شیعه قطع نماز به طور عمدی حرام است، بر همین اساس فراگیری مسائل مربوط به شک و سهو در نماز در حدی که غالباً محل ابتلا می‏باشد، واجب عقلی است؛ <ref>بحرانی، الحدائق الناضرة ۹/ ۱۰۱ و ۲۴۴؛ فاضل لنکرانی، تفصیل الشریعة (الإجتهاد و التقلید) / ۲۱۳ ـ ۲۱۴</ref> لیکن اگر نمازگزار مطمئن است که دچار شک و سهو نمی‌‏شود یادگیری واجب نیست و ندانستن این احکام باعث بطلان نمازش نمی‌شود<ref>یزدی، العروة الوثقی ۱ / ۲۹؛ حکیم، مستمسک العروة ۱ / ۵۸ ـ ۵۹؛ التنقیح (الإجتهاد و التقلید) / ۳۰۰ ـ ۳۰۲</ref>
-=== تأمل در شک===
+=== قطع نماز یا تأمل در شک===
-تروّی و تأمل هنگام شک: آیا عمل به حکم شک، همچون بطلان در شکهای باطل و بنا گذاشتن بر اکثر یا اقل در شکهای صحیح، به صرف پیدایی شک، جایز است یا آنکه واجب است نمازگزار قبل از عمل به مقتضای شک، در اطراف شک خود تأمل و اندیشه (تروّی) نماید تا به یکی از دو طرف، ظن یا یقین پیدا کند و یا شکش مستقر گردد؟ مسئله محل اختلاف است. بنابر قول دوم، حدّ تروی در اطراف شک چقدر است؛ آیا مطلقا؛ اعم از شکهای صحیح و باطل تا حصول رجحان یافتن یکی از دو طرف یا استقرار شک می‏باشد یا در شکهای باطل تا محو صورت نماز با یأس از حصول علم یا ظن، لازم است تأمل کند؟ مسئله محل اختلاف می‏‌باشد <ref>یزدی، العروة الوثقی ۳/۲۴۹؛ حکیم، مستمسک العروة، ج۷، ص۴۷۰ ـ ۴۷۳؛ خوئی، مستند العروة (الصلاة) ۶ / ۲۰۳ ـ ۲۰۵ </ref>
+به فتوای بسیاری از فقیهان شیعه به صرف پیدا شدن شک نمی‌توان نتایج فقهی آن را اِعمال کرد. بلکه واجب است نمازگزار قبل از هر گونه عملی، درباره شک خود تأمل و اندیشه [[تروی|(تَرَوِّی)]] نماید تا در نتیجه یا به یکی از دو طرف، ظن یا یقین پیدا کند و یا این‌که شکش مستقر گردد.<ref>یزدی، العروة الوثقی، ج۳، ص۲۴۹؛ حکیم، مستمسک العروة، ج۷، ص۴۷۰ ـ ۴۷۳؛ خوئی، مستند العروة (الصلاة)، ج۶، ص۲۰۳ ـ ۲۰۵ </ref>
-=== قطع نماز  هنگام شک===
+هم‌چنین به فتوای برخی از فقیهان هنگام بروز شک‌های صحیح (که برای نمازگزار وظیفه‌ای مشخص شده است) نمازگزار نمی‌تواند نماز را قطع کرده و دوباره بخواند، بلکه ابتدا باید تروی کند و اگر گمانش به هیچ طرف نرفت باید به احکام شک صحیح عمل کند. <ref>یزدی، العروة الوثقی، ج۳، ص۲۶۴ ـ ۲۶۵؛ حکیم، مستمسک العروة، ج۷، ص۴۹۱ ـ ۴۹۳؛ خوئی، مستند العروة (الصلاة)، ج۶، ص۲۴۹ </ref>
-در جواز قطع نماز و اعاده آن هنگام بروز شک صحیح، اختلاف است. بنابر قول به عدم جواز، عمل به احکام شک بر نماز گزار واجب خواهد بود.
-هرگاه نماز گزار در اثنای نماز، قبل از انجام دادن کاری که موجب بطلان نماز می‏گردد، نماز را قطع کند و آن را دوباره بخواند، آیا نماز دوم باطل است و در نتیجه اکتفا به آن جایز نیست یا نه؟ مسئله اختلافی است؛ چنان که اگر پس از اتمام نماز و قبل از خواندن نماز احتیاط، نماز را اعاده کند، در صحّت نماز اعاده شده و اکتفا به آن، اختلاف می‏باشد؛ هرچند قبل از اعاده، کاری که موجب بطلان نماز می‏شود، انجام داده باشد. <ref>یزدی، العروة الوثقی ۳/۲۶۴ ـ ۲۶۵؛ حکیم، مستمسک العروة، ج۷، ص۴۹۱ ـ ۴۹۳؛ خوئی، مستند العروة (الصلاة) ۶/ ۲۴۹ </ref>
 ==اقسام شک==