پرش به محتوا

کثیر السفر: تفاوت میان نسخه‌ها

۳ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۷ ژوئن ۲۰۱۸
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>S.J.Mosavi
جز (درج لینک زبان‌ها)
imported>Mgolpayegani
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{احکام}}
{{احکام}}
{{مقاله توصیفی فقهی}}
{{مقاله توصیفی فقهی}}
'''کَثیرُ السَّفَر''' کسی که شغل یا زندگی‌اش به گونه‌ای است که زیاد سفر می‌کند و فاصله بین سفرهایش کمتر از ده روز است. از نظر بسیاری از فقیهان [[شیعه]] افراد کثیر السفر و دائم السفر حکم [[مسافر]] را ندارند و باید در سفر [[روزه]] بگیرند و [[نماز]] را تمام بخوانند. با توجه به گسترش رفت و آمدها و مسافرت‌های شغلی و تحصیلی، احکام کثیر السفر جزو پرسش‌های رایج شده است.
'''کَثیرُ السَّفَر''' کسی که شغل یا زندگی‌اش به گونه‌ای است که زیاد سفر می‌کند و فاصله بین سفرهایش کم‌تر از ده روز است. از نظر بسیاری از فقیهان [[شیعه]] افراد کثیر السفر و دائم السفر حکم [[مسافر]] را ندارند و باید در سفر [[روزه]] بگیرند و [[نماز]] را تمام بخوانند. با توجه به گسترش رفت و آمدها و مسافرت‌های شغلی و تحصیلی، احکام کثیر السفر جزو پرسش‌های رایج شده است.
== مفهوم کثیر السفر==
== مفهوم کثیر السفر==
اصطلاح کثیر السفر یا دائم السفر در کنار اصطلاحاتی مثل مَن شُغلُهُ السَّفَر {{ک|(کسی که شغلش مسافرت است)}} و مَن شُغلُهُ فی السَّفَر {{ک|(کسی که شغلش در مسافرت است)}} از تعبیراتی هستند که در بحث نماز مسافر در کتاب‌های فقهی مطرح شده‌اند. ریشه این اصطلاحات چند حدیث از [[امام محمد باقر علیه السلام|امام باقر (ع)]] و [[امام صادق علیه السلام|امام صادق (ع)]] است. در این احادیث حکم نماز و روزه کسانی که مثل شتردار و دریانورد و نامه‌رسان و تاجر سفرهای زیادی دارند بیان شده است. <ref>رک: حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۹، ص۴۸۳-۴۹۱</ref>  
اصطلاح کثیر السفر یا دائم السفر در کنار اصطلاحاتی مثل مَن شُغلُهُ السَّفَر {{ک|(کسی که شغلش مسافرت است)}} و مَن شُغلُهُ فی السَّفَر {{ک|(کسی که شغلش در مسافرت است)}} از تعبیراتی هستند که در بحث نماز مسافر در کتاب‌های فقهی مطرح شده‌اند. ریشه این اصطلاحات چند حدیث از [[امام محمد باقر علیه السلام|امام باقر (ع)]] و [[امام صادق علیه السلام|امام صادق (ع)]] است. در این احادیث حکم نماز و روزه کسانی که مثل شتردار و دریانورد و نامه‌رسان و تاجر سفرهای زیادی دارند بیان شده است. <ref>رک: حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۹، ص۴۸۳-۴۹۱</ref>  
کاربر ناشناس