آیه خیر البریه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←تفسیر آیه
جز (←تفسیر آیه) |
جز (←تفسیر آیه) |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
==تفسیر آیه== | ==تفسیر آیه== | ||
این [[آیه]] بر اساس [[حدیث|روایات]] فراوانی که در کتاب‌های مهم [[حدیث|حدیثی]] [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] و شیعه آمده است، به علی(ع) و [[شیعه|شیعیان]] او تفسیر شده است.<ref>حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۳۹۳ق، ج۲، ص۴۵۹ ح ۱۱۲۵؛ سیوطی، الدرّ المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۳۷۹؛ استرآبادی، تأویل الآیات الظاهره، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۸۳۱؛ آلوسی، روح المعانی، ۱۴۱۵ق، ج۱۵، ص۴۳۲.</ref> [[حاكم حسكانی]] نیشابوری از دانشمندان معروف اهل سنت بیش از بیست روایت را در كتاب [[شواهد التنزیل لقواعد التفضیل (کتاب)|شواهد التنزیل]] با اسناد مختلف نقل میكند. سند برخی از این روایات به [[عبدالله بن عباس|ابن عباس]]،<ref>حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۳۹۳ق، ج۲، ص۳۵۸؛ سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۳۷۹.</ref> [[ابوبرزه اسلمی|ابو برزه]]،<ref>حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۳۹۳ق، ج۲، ص۳۵۹؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۷۹۵.</ref> و [[جابر بن عبدالله انصاری]]<ref>حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۳۹۳ق، ج۲، ص۳۶۲؛ سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۳۷۹؛ طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲۰، ص۳۴۱.</ref> می‌رسد. برای مثال، از ابن عباس نقل شده است هنگامی که این آیه نازل شد پیامبر اکرم(ص) خطاب به حضرت علی (ع) فرمود: | این [[آیه]] بر اساس [[حدیث|روایات]] فراوانی که در کتاب‌های مهم [[حدیث|حدیثی]] [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] و شیعه آمده است، به علی(ع) و [[شیعه|شیعیان]] او تفسیر شده است.<ref>حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۳۹۳ق، ج۲، ص۴۵۹ ح ۱۱۲۵؛ سیوطی، الدرّ المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۳۷۹؛ استرآبادی، تأویل الآیات الظاهره، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۸۳۱؛ آلوسی، روح المعانی، ۱۴۱۵ق، ج۱۵، ص۴۳۲.</ref> [[حاكم حسكانی]] نیشابوری از دانشمندان معروف اهل سنت بیش از بیست روایت را در كتاب [[شواهد التنزیل لقواعد التفضیل (کتاب)|شواهد التنزیل]] با اسناد مختلف نقل میكند. سند برخی از این روایات به [[عبدالله بن عباس|ابن عباس]]،<ref>حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۳۹۳ق، ج۲، ص۳۵۸؛ سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۳۷۹.</ref> [[ابوبرزه اسلمی|ابو برزه]]،<ref>حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۳۹۳ق، ج۲، ص۳۵۹؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۷۹۵.</ref> و [[جابر بن عبدالله انصاری]]<ref>حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۳۹۳ق، ج۲، ص۳۶۲؛ سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۳۷۹؛ طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲۰، ص۳۴۱.</ref> می‌رسد. برای مثال، از ابن عباس نقل شده است هنگامی که این آیه نازل شد پیامبر اکرم(ص) خطاب به حضرت علی (ع) فرمود: | ||
:::«{{قلم رنگ۱|سبز|هو أنت و شیعتک، تأتی أنت و شیعتک یوم القیامة راضین مرضیین}}<ref>حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۳۹۳ق، ج۲، ص۳۵۸.</ref> یا علی! آن <small>(خیرالبریه)</small> تو و [[شیعه|شیعیانت]] هستید. تو و شیعیانت روز [[قیامت]] در حالی که شما از خدا خشنود و خدا از شما خشنود است، می‌آیید.» این مضمون که بیانگر رضایت طرفینی بین خداوند متعال و مؤمنان است در آیات ۱۱۹ [[سوره مائده]] و ۱۰۰ [[سوره توبه]] و ۷و ۸ [[سوره بینه]] آمده است. در سوره مائده این رضایت میان صادقان و خداوند است و در سوره توبه میان پیشگامان نخستین از [[مهاجرین|مهاجران]] و [[انصار]] و پیروان آنها و خداست و در سوره بینه میان [[خدا|خداوند]] و [[ایمان|مؤمنانی]] است که عمل صالح | :::«{{قلم رنگ۱|سبز|هو أنت و شیعتک، تأتی أنت و شیعتک یوم القیامة راضین مرضیین}}<ref>حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۳۹۳ق، ج۲، ص۳۵۸.</ref> یا علی! آن <small>(خیرالبریه)</small> تو و [[شیعه|شیعیانت]] هستید. تو و شیعیانت روز [[قیامت]] در حالی که شما از خدا خشنود و خدا از شما خشنود است، می‌آیید.» این مضمون که بیانگر رضایت طرفینی بین خداوند متعال و مؤمنان است در آیات ۱۱۹ [[سوره مائده]] و ۱۰۰ [[سوره توبه]] و ۷و ۸ [[سوره بینه]] آمده است. در سوره مائده این رضایت میان صادقان و خداوند است و در سوره توبه میان پیشگامان نخستین از [[مهاجرین|مهاجران]] و [[انصار]] و پیروان آنها و خداست و در سوره بینه میان [[خدا|خداوند]] و [[ایمان|مؤمنانی]] است که اهل عمل صالح هستند.{{یادداشت| قَالَ اللَّهُ هَٰذَا يَوْمُ يَنْفَعُ الصَّادِقِينَ صِدْقُهُمْ ۚ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۚ '''رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ''' ۚ ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ. سوره مائده آیه۱۱۹؛ وَالسَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهَاجِرِينَ وَالْأَنْصَارِ وَالَّذِينَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسَانٍ '''رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ''' وَأَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي تَحْتَهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۚ ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ. سوره توبه آیه ۱۰۰؛ إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَٰئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ*جَزَاؤُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۖ '''رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ۚ''' ذَٰلِكَ لِمَنْ خَشِيَ رَبَّهُ. سوره بینه، آیات ۷و۸.}} | ||
[[فضل بن حسن طبرسی | امین الاسلام طبرسی]] از مفسران شیعه قرن ششم هجری قمری در [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|مجمع البیان]] رضایت خداوند از مؤمنان را به سبب اطاعت و توحیدشان و رضایت مؤمنان از خداوند را به سبب برخورداری‌شان از رحمت و فضل الهی دانسته است. <ref>طبرسی، تفسیر مجمع البیان، الناشر : دار المعرفة ج۱۰، ص۷۹۵.</ref> | [[فضل بن حسن طبرسی | امین الاسلام طبرسی]] از مفسران شیعه قرن ششم هجری قمری در [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|مجمع البیان]] رضایت خداوند از مؤمنان را به سبب اطاعت و توحیدشان و رضایت مؤمنان از خداوند را به سبب برخورداری‌شان از رحمت و فضل الهی دانسته است. <ref>طبرسی، تفسیر مجمع البیان، الناشر : دار المعرفة ج۱۰، ص۷۹۵.</ref> | ||