ادا: تفاوت میان نسخه‌ها

ادا (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۶ اوت ۲۰۱۷، ساعت ۱۳:۵۳

۱۵۷ بایت اضافه‌شده ، ‏۶ اوت ۲۰۱۷

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

کاربر ناشناس

imported>M.bahrami

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 '''اَداء''' [[اصطلاحات فقهی|اصطلاحی فقهی]] است به معنای انجام دادن عمل در وقت معینی که [[شرع]] برای آن مشخص کرده‌است. در مقابل آن قضاء قرار دارد که به معنای انجام دادن عمل خارج از وقت مشخص شده است به دلیل اینکه زمان آن تمام شده است و مکلف آن را در زمان خودش انجام نداده است.
-البته گاهی واژه اداء به معنای انجام دادن هر امری به کار برده می‌شود. مثلا گاهی گفته می‌شود که اداء [[نماز صبح|نماز قضای صبح]] یا ادای [[روزه|روزه واجب]] [[رمضان المبارک|ماه رمضان]]. معنای این کاربرد این است که [[مکلف]] [[نماز صبح|نماز صبحی]] را که [[قضاء]] شده بود انجام داده است. بنابراین اداء گاهی به معنای مطلق انجام دستورات شرع به کار برده می‌شود و گاهی به معنای انجام دادن عمل در وقتی که در شرع مشخص شده و در مقابل قضاء به کار برده می‌شود.<ref>موسسه دايرة المعارف فقه اسلامى، الموسوعة الفقهية، ۱۴۲۸ق، ج۸، ص ۱۲-۲۴.</ref>
+== اداء در اصطلاح فقها ==
+اداء در اصطلاح فقها در و معنا به کار برده می‌شود. اول به معنای انجام دادن عمل در وقت معینی که شرع برای آن مشخص کرده است. برخی معتقدند این معنای رایج تر از معنای دوم است.  انجام دادن هر امری که از طرف شارع صادر شده است نیز دومین کاربرد و معنای اصطلاحی اداء می‌باشد. مثلا گاهی گفته می‌شود که اداء [[نماز صبح|نماز قضای صبح]] یا ادای [[روزه|روزه واجب]] [[رمضان المبارک|ماه رمضان]] یا ادای قضای روزه واجب. معنای این کاربرد این است که [[مکلف]] [[نماز صبح|نماز صبحی]] را که [[قضاء]] شده بود انجام داده است. <ref>موسسه دايرة المعارف فقه اسلامى، الموسوعة الفقهية، ۱۴۲۸ق، ج۸، ص ۱۲-۲۴.</ref>
-اما به طور کلی [[اعمال عبادی]] به دو دسته تقسیم شده‌اند؛ برخی موقت هستند و برخی دیگر غیر موقت.<ref>ذهنى تهرانى، بیان المرداد، ۱۳۸۸ش، ج۱، ص ۳۶۳-۳۶۴؛ فاضل موحدی لنکرانی، ایضاح الکفایه، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۵۱۰-۵۱۴؛ مکارم شیرازی، دائرة المعارف فقه مقارن‌،  ۱۴۲۷ق، ج۱، ص ۴۲۹؛ موسسه دايرة المعارف فقه اسلامى، الموسوعة الفقهية، ۱۴۲۸ق، ج۸، ص ۲۴-۲۵.</ref>
+== اداء و قضاء ==
+به طور کلی [[اعمال عبادی]] به دو دسته تقسیم شده‌اند؛ برخی موقت هستند و برخی دیگر غیر موقت.<ref>ذهنى تهرانى، بیان المرداد، ۱۳۸۸ش، ج۱، ص ۳۶۳-۳۶۴؛ فاضل موحدی لنکرانی، ایضاح الکفایه، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۵۱۰-۵۱۴؛ مکارم شیرازی، دائرة المعارف فقه مقارن‌،  ۱۴۲۷ق، ج۱، ص ۴۲۹؛ موسسه دايرة المعارف فقه اسلامى، الموسوعة الفقهية، ۱۴۲۸ق، ج۸، ص ۲۴-۲۵.</ref>
 * '''اعمال عبادی موقت:''' به آن دسته از اعمال عبادی گفته می‌شود که در شریعت زمان معینی برای آنها مشخص شده است. مانند [[نماز|نماز‌های واجب یومیه]] و یا برخی از نماز‌های مستحب. مثلا وقت معین نماز صبح از [[طلوع فجر]] تا طلوع خورشید است یا اینکه وقت نماز [[نماز ظهر|ظهر]] و [[نماز عصر|عصر]] از [[ظهر شرعی]] تا غروب آفتاب است. یا اینکه وقت روزه از طلوع فجر تا غروب آفتاب است. حال انجام این اعمال دو صورت دارد:
 ** عمل عبادی در زمان مشخص شده انجام می‌شود که در این صورت مثلا گفته می‌شود نماز به صورت اداء خوانده شده است یعنی مثلا نماز در وقت مشخص شده خوانده شده است.