پرش به محتوا

ادا: تفاوت میان نسخه‌ها

۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۵ اوت ۲۰۱۷
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>M.bahrami
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>M.bahrami
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶: خط ۶:
موقت: به آن دسته از اعمال عبادی گفته می‌شود که در شریعت زمان معینی برای آنها مشخص شده است. مانند نماز‌های واجب یومیه و یا برخی از نماز‌های مستحب. مثلا وقت معین نماز صبح از طلوع فجر اول تا طلوع خورشید است یا اینکه وقت نماز ظهر و عصر از ظهر شرعی تا غروب آفتاب است. یا اینکه وقت روزه از اذان صبح یا غروب آفتاب است. حال انجام این اعمال دو صورت دارد:
موقت: به آن دسته از اعمال عبادی گفته می‌شود که در شریعت زمان معینی برای آنها مشخص شده است. مانند نماز‌های واجب یومیه و یا برخی از نماز‌های مستحب. مثلا وقت معین نماز صبح از طلوع فجر اول تا طلوع خورشید است یا اینکه وقت نماز ظهر و عصر از ظهر شرعی تا غروب آفتاب است. یا اینکه وقت روزه از اذان صبح یا غروب آفتاب است. حال انجام این اعمال دو صورت دارد:


1- عمل عبادی در زمان مشخص شده انجام می‌شود که در این صورت مثلا گفته می‌شود نماز به صورت اداء خوانده شده است یعنی مثلا نماز در وقت مشخص شده خوانده شده است.
* عمل عبادی در زمان مشخص شده انجام می‌شود که در این صورت مثلا گفته می‌شود نماز به صورت اداء خوانده شده است یعنی مثلا نماز در وقت مشخص شده خوانده شده است.
2- عمل عبادی زمان مشخص شده انجام نمی‌شود. که در این صورت مثلا گفته می‌شود نماز قضاء شده است. معنای قضاء شدن نماز این است که اگر چه مکلف با انجام ندادن عمل در وقت خودش مرتکب گناهی شده است اما این عمل از عهده او ساقط نشده است و باید در وقت دیگری آن را انجام دهد.
* عمل عبادی زمان مشخص شده انجام نمی‌شود. که در این صورت مثلا گفته می‌شود نماز قضاء شده است. معنای قضاء شدن نماز این است که اگر چه مکلف با انجام ندادن عمل در وقت خودش مرتکب گناهی شده است اما این عمل از عهده او ساقط نشده است و باید در وقت دیگری آن را انجام دهد.


غیر موقت: به اعمال عبادیی گفته می‌شود که در شریعت زمان خاصی برای آن معین نشده است مانند راستگویی، قضای نماز‌های واجب و قضای روزه واجب.
غیر موقت: به اعمال عبادیی گفته می‌شود که در شریعت زمان خاصی برای آن معین نشده است مانند راستگویی، قضای نماز‌های واجب و قضای روزه واجب.
بر این اساس
 
'''بر این اساس'''
به جا آوردن اعمال عبادی که دارای وقت مشخص باشند در وقت مشخص آنها واجب است و عدم انجام عمدی آن موجب معصیت می‌شود.
به جا آوردن اعمال عبادی که دارای وقت مشخص باشند در وقت مشخص آنها واجب است و عدم انجام عمدی آن موجب معصیت می‌شود.
نمازى كه يك ركعت آن در وقت و ديگر ركعات آن به دليل تنگى وقت در خارج وقت خوانده شود، ادا محسوب مى‌شود.
نمازى كه يك ركعت آن در وقت و ديگر ركعات آن به دليل تنگى وقت در خارج وقت خوانده شود، ادا محسوب مى‌شود.
کاربر ناشناس