سوره اعلی: تفاوت میان نسخه‌ها

==تفسیر==

«سَنُقْرِئُكَ فَلَا تَنسَىٰ: ما خیلی زود بر تو خواهيم خواند، تا فراموش نكنى».<ref>آیه ۶.</ref>

[[خداوند]] در این [[آیه]] به [[پیامبر(ص)]] اطمینان می‌دهد نگران این نباشد که آیات [[الله|الهی]] را فراموش می‌کند، بلکه همو که آن را فرستاده، حافظ و نگهبان آن است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۲۶، ص۳۹۳.</ref> [[علامه طباطبایی]] در [[تفسیر المیزان]] می‌نویسد «اِقراء» به معنای تحویل‌گرفتن قرائت [[قاری]] به منظور غلط‌گیری و تصحیح قرائت اوست؛ البته این معنای لغوی و عرفی این کلمه است و در این آیه به این معناست که خداوند چنان قدرتی به پیامبر(ص) داده است که قرآن را درست و خوب بخواند، آن‌طور که نازل شده و بدون کم و کاست و بدون [[تحریف‌ناپذیری قرآن|تحریف]].<ref>طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۴۴۳.</ref>

در تفسیر [[مجمع البیان]] آمده است برخی گفته‌اند مراد از تزکیه و صلاة در آیه ۱۴ و ۱۵، [[زکات فطره]] و [[نماز عید]] است. اما ممکن است اشکال شود این سوره [[سوره های مکی|مکی]] است و در آن زمان نه زکاتی بود و نه نماز عید. در پاسخ آن گفته شده ممکن است آیات ابتدایی این سوره در [[مکه]] و آیات پایانی آن، از جمله آیات ۱۴ و ۱۵، در [[مدینه]] نازل شده باشد. <ref>طبرسی، مجمع البیان، ج۱۰، ۱۳۷۲ش، ص۷۲۲.</ref>

[[سیدهاشم بحرانی]] در [[تفسیر البرهان]] ذیل آیه ۱۴ می‌نویسد از [[امام صادق(ع)]] نقل شده است: [[روزه]] با پرداخت زکات فطره کامل می‌شود، همچنان که [[نماز]] با درود فرستان بر [[پیامبر(ص)]] به کمال خود می‌رسد. پس هر کس روزه بگیرد، اما به عمد زکات فطره را وا گذارد، روزه‌ای از برایش نیست و هر کس نماز بخواند و بر پیامبر(ص) درود نفرستد و عمداً آن را وا گذارد، نمازی از برایش نیست. خداوند عزوجل زکات فطره را بر نماز مقدم داشت و فرمود: «قَدْ أَفْلَحَ مَن تَزَكَّىٰ وَذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّىٰ».<ref>بحرانی، البرهان، ترجمه، ج۹، ص۴۷۴.</ref>

آیه پایانی سوره اعلی نشان می‌دهد حضرت [[ابراهیم]] و [[موسی]](ع) نیز کتاب آسمانی داشتند. در [[روایتی]]، [[ابوذر غفاری|ابوذر]] نقل می‌کند: به پیامبر عرض کردم [[نبی|انبیا]] چند نفر بودند؟ فرمود: ۱۲۴ هزار نفر. ... سپس پیامبر(ص) فرمود ای ابوذر چهار نفر از انبیا عرب بودند: [[حضرت هود|هود]]، [[حضرت صالح|صالح]]، [[شعیب]] و پیامبر تو. گفتم ای رسول خدا خداوند چند کتاب نازل کرد؟ فرمود: ۱۰۴ کتاب. ده کتاب بر [[آدم]]، پنجاه کتاب بر [[شیث]]، بر اخنوخ که [[حضرت ادریس|ادریس]] است سی کتاب و او نخستین کسی است که با قلم نوشت، و بر ابراهیم ده کتاب و نیز [[تورات]] را بر موسی و [[انجیل]] را بر [[مسیح]] و [[زبور]] را بر [[حضرت داوود|داوود]] و فرقان را بر [[پیامبر اسلام]] نازل کرد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۲۶، ص۴۰۵.</ref>