۱۷٬۱۹۲
ویرایش
تذکرة الاولیاء (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در دست ویرایش ۲|ماه=[[دی]]|روز=[[۲۱]]|سال=[[۱۳۹۴]]|کاربر={{REVISIONUSER}} }} | {{در دست ویرایش ۲|ماه=[[دی]]|روز=[[۲۱]]|سال=[[۱۳۹۴]]|کاربر={{REVISIONUSER}} }} | ||
'''تذکره الاولیاء'''، به معنای یاد دوستان خدا. اثر عطار نیشابوری به فارسی در شرح احوال ۹۷ تن از مشایخ صوفیه. این اثر با شرح حال [[امام صادق(ع)]] آغاز می‌شود و بیشتر افرادی که از آنان نام برده شده از بزرگان صوفیه‌اند. | '''تذکره الاولیاء'''، به معنای یاد دوستان خدا. اثر عطار نیشابوری به فارسی در شرح احوال ۹۷ تن از مشایخ صوفیه. این اثر با شرح حال [[امام صادق(ع)]] آغاز می‌شود و بیشتر افرادی که از آنان نام برده شده از بزرگان صوفیه‌اند. | ||
== نویسنده == | == نویسنده == | ||
مؤلف تذکرة الاولیاء، ابوحامد یا ابوطالب محمد بن ابی بکر ابراهیم بن مصطفی بن شعبان ملقب به فریدالدین، مشهور به عطار است که تاریخ دقیق تولد و درگذشتش دانسته نیست، اما چون تألیف تذکرة الاولیاء در حدود سنهء ۷۱۶ق بوده است پس تا سال ۷۱۶ق زنده بوده است.<ref> | مؤلف تذکرة الاولیاء، ابوحامد یا ابوطالب محمد بن ابی بکر ابراهیم بن مصطفی بن شعبان ملقب به فریدالدین، مشهور به عطار است که تاریخ دقیق تولد و درگذشتش دانسته نیست، اما چون تألیف تذکرة الاولیاء در حدود سنهء ۷۱۶ق بوده است پس تا سال ۷۱۶ق زنده بوده است.<ref> عطار، تذکرة الاولیاء، مقدمه روح بخشان، ص۸۴.</ref> | ||
عطار [[سنی|سنی مذهب]] بوده است اما اینکه کتاب خود را با شرح حال [[امام ششم|امام ششم شیعیان]] آغاز و با شرح حال [[امام پنجم]] به پایان می برد، حکایت از ارادت او به [[خاندان پیامبر(ص)]] دارد. | عطار [[سنی|سنی مذهب]] بوده است اما اینکه کتاب خود را با شرح حال [[امام ششم|امام ششم شیعیان]] آغاز و با شرح حال [[امام پنجم]] به پایان می برد، حکایت از ارادت او به [[خاندان پیامبر(ص)]] دارد. | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
در تذکرة الاولیاء، نمونه‌هایی از رفتار، کردار، افکار و مخصوصا گفتار او بیان شده است. تأکید عطار بر گفتار است و هدف او از این کار این بوده است که این گفتارها درس عملی برای دیگران باشند. | در تذکرة الاولیاء، نمونه‌هایی از رفتار، کردار، افکار و مخصوصا گفتار او بیان شده است. تأکید عطار بر گفتار است و هدف او از این کار این بوده است که این گفتارها درس عملی برای دیگران باشند. | ||
== اصل کتاب و اضافات == | == اصل کتاب و اضافات == | ||
تذکره الاولیاء، مشتمل است بر مقدمه و ۷۲ باب که هریک به زندگی، حالات، اندیشه‌ها و سخنان یکی از عارفان اختصاص دارد. نخستین باب به حالات و سخنان امام صادق(ع) و آخرین باب به حسین بن منصور پارسی معروف به حلاّج. | تذکره الاولیاء، مشتمل است بر مقدمه و ۷۲ باب که هریک به زندگی، حالات، اندیشه‌ها و سخنان یکی از عارفان اختصاص دارد. نخستین باب به حالات و سخنان امام صادق(ع) و آخرین باب به حسین بن منصور پارسی معروف به حلاّج. | ||
دست نویس های معتبر تذکرة الاولیاء تا قرن دهم، شامل همین مطالب است، اما پس از قرن دهم فصل های دیگری با عنوان «ذکر متأخران از مشایخ کبار» بر این کتاب افزوده شده که حالات و سخنان ۲۵ تن از عارفان قرن های چهارم و پنجم را دربر دارد. بیشتر این پیوست از مآخذی برداشته شده که احتمالاً در دسترس مؤلف تذکرة الاولیاء نیز بوده و مطالب آن به شیوة تذکرة الاولیاء تألیف شده است، از ینرو بسیاری از پژوهشگران معاصر، از جمله نیکلسون، آن را جزو اصل کتاب پنداشته‌اند. این ملحقات در هیچیک از نسخه‌های کهن کتاب نیست، و فهرستی هم که عطّار در آغاز کتاب آورده، شامل همان ۷۲ نام است.<ref> | دست نویس های معتبر تذکرة الاولیاء تا قرن دهم، شامل همین مطالب است، اما پس از قرن دهم فصل های دیگری با عنوان «ذکر متأخران از مشایخ کبار» بر این کتاب افزوده شده که حالات و سخنان ۲۵ تن از عارفان قرن های چهارم و پنجم را دربر دارد. بیشتر این پیوست از مآخذی برداشته شده که احتمالاً در دسترس مؤلف تذکرة الاولیاء نیز بوده و مطالب آن به شیوة تذکرة الاولیاء تألیف شده است، از ینرو بسیاری از پژوهشگران معاصر، از جمله نیکلسون، آن را جزو اصل کتاب پنداشته‌اند. این ملحقات در هیچیک از نسخه‌های کهن کتاب نیست، و فهرستی هم که عطّار در آغاز کتاب آورده، شامل همان ۷۲ نام است.<ref> عطّار، تذکرة الاولیاء، چاپ استعلامی، ص بیست وپنج، بیست وهشت.</ref> | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
تذکرة الاولیاء، شرح حال ۹۷ تن از عارفان را دربر دارد. این کتاب از یک دیباچه و دو بخش تشکیل شده است: | تذکرة الاولیاء، شرح حال ۹۷ تن از عارفان را دربر دارد. این کتاب از یک دیباچه و دو بخش تشکیل شده است: | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
== انگیزه == | == انگیزه == | ||
عطّار در مقدمة کتاب<ref> | عطّار در مقدمة کتاب<ref>عطّار، تذکرة الاولیاء، چاپ، استعلامی، ص۵.</ref> می‌گوید که پس از [[قرآن]] و [[روایت|اخبار]] [[پیامبر(ص)]] هیچ سخنی برتر از سخنان مشایخ طریقت نیست. او با این اعتقاد و بنا به درخواست دوستان این کتاب را تألیف کرده است. وی در نقل سخنان مشایخ، به شرح آن سخنان نمی‌پردازد مگر برای رفع شبهه<ref>عطّار، تذکرة الاولیاء، چاپ استعلامی، ص۵.</ref> او توجه دارد که اولیا روش و دیدِ یکسان ندارند، اما چون آنان را در راه حق می‌داند، هریک را در جای خود می‌ستاید. به همین دلیل، [[امام ششم|امام ششم شیعیان]]، را در کنار چهار امام [[اهل سنّت]] ذکر می‌کند.<ref> عطّار، تذکرة الاولیاء، چاپ استعلامی، ص۱۲-۱۸.</ref>، و از آن چهار تن، بصراحت زبان به ستایش [[اهل بیت رسول(ص)]] می‌گشاید و می‌گوید که اگر ستایش آل محمد خلاف سنّت است، بگذار که جن و انس مرا گمراه بدانند.<ref> عطّار، تذکرة الاولیاء، چاپ استعلامی، ص۱۳.</ref> عطار در آغاز کتاب دلایل مختلف و به قول خودش سبب‌ها وباعث‌های گوناگون برای این کار را ذکر کرده است. او در این باره می‌گوید: | ||
::«که تا فردا نظر شفاعتی در این کار عاجز کنند و مرا چون سگ [[اصحاب کهف]] نومید نگردانند.» | ::«که تا فردا نظر شفاعتی در این کار عاجز کنند و مرا چون سگ [[اصحاب کهف]] نومید نگردانند.» | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
عطّار در مقدمة کتاب، نحوة گزینش و تألیف مطالب را بیان کرده است. بنا بر مقدمه، نقل ها و روایت های تذکرة الاولیاء التقاطی از مطالب کتاب های دیگر است. مؤلف به اختصار و حذف اِسنادهای دراز توجه داشته و تا آنجا که می‌توانسته از افزودن توضیحات بر سخنان مشایخ پرهیز کرده است. بخشی از مطالب کتاب او، خاصه کلمات و سخنان مشایخ، از منابع عربی ترجمه شده است. مؤلف مطالبِ برگرفته از مآخذ مختلف را مطابق نام هر عارف دسته بندی کرده است. | عطّار در مقدمة کتاب، نحوة گزینش و تألیف مطالب را بیان کرده است. بنا بر مقدمه، نقل ها و روایت های تذکرة الاولیاء التقاطی از مطالب کتاب های دیگر است. مؤلف به اختصار و حذف اِسنادهای دراز توجه داشته و تا آنجا که می‌توانسته از افزودن توضیحات بر سخنان مشایخ پرهیز کرده است. بخشی از مطالب کتاب او، خاصه کلمات و سخنان مشایخ، از منابع عربی ترجمه شده است. مؤلف مطالبِ برگرفته از مآخذ مختلف را مطابق نام هر عارف دسته بندی کرده است. | ||
هر باب تذکرة الاولیاء با عباراتی مسجع اوصاف هریک از اولیا را بیان می‌کند. این سرآغازهای مسجع و کوتاه خالی از تکلف نیست، اما پس از آنها نثر کتاب بسیار ساده و روشن و استوار می‌شود. البته در مواردی که مطالب را عیناً از کتاب هایی چون ترجمة رسالة قُشَیریه آورده، از نثر آن ترجمه و منابع مشابه پیروی کرده است. وی در ترجمة سخنان مشایخ از زبان عربی نیز همان سادگی و روشنی را مراعات کرده است. در بعضی از دست نویسهای تذکرة الاولیاء که چندان معتبر نیستند کاربردهای خاص دستوری و شکلهای متفاوتی در صرف افعال مشاهده می‌کنیم که با زبان ادبی خراسان در قرنهای پنجم تا هفتم همانند نیست<ref> (رجوع کنید به عطّار، چاپ نیکلسون، ج ۱، مقدمة قزوینی،صیط کد</ref> و شاید از تغییرات کاتبان باشد <ref> | هر باب تذکرة الاولیاء با عباراتی مسجع اوصاف هریک از اولیا را بیان می‌کند. این سرآغازهای مسجع و کوتاه خالی از تکلف نیست، اما پس از آنها نثر کتاب بسیار ساده و روشن و استوار می‌شود. البته در مواردی که مطالب را عیناً از کتاب هایی چون ترجمة رسالة قُشَیریه آورده، از نثر آن ترجمه و منابع مشابه پیروی کرده است. وی در ترجمة سخنان مشایخ از زبان عربی نیز همان سادگی و روشنی را مراعات کرده است. در بعضی از دست نویسهای تذکرة الاولیاء که چندان معتبر نیستند کاربردهای خاص دستوری و شکلهای متفاوتی در صرف افعال مشاهده می‌کنیم که با زبان ادبی خراسان در قرنهای پنجم تا هفتم همانند نیست<ref> (رجوع کنید به عطّار، چاپ نیکلسون، ج ۱، مقدمة قزوینی،صیط کد</ref> و شاید از تغییرات کاتبان باشد <ref> بهار، سبک‌شناسی، ج۲، ص۲۰۵.</ref> بیشتر این کاربردهای خاص در نسخة معتبر مورخ ۶۹۲ کتابخانة پیرهدایی ترکیه، و نسخة مورخ ۷۰۱ کتابخانة ملی تهران وجود ندارد.<ref>عطّار، تذکرة الاولیاء، چاپ استعلامی، ص بیست و پنج.</ref> | ||
در تذکرة الاولیاء، پس از معرفی کوتاه هر «ولی» در عبارت مسجع و آهنگین، مقام و درجۀ او در میان اولیا ذکر شده است و سپس نمونه‌هایی از رفتار، کردار، افکار و مخصوصا گفتار او بیان شده است. تأکید عطار بر گفتار است و هدف او از این کار این بوده است که این گفتارها درس عملی برای دیگران باشند. | در تذکرة الاولیاء، پس از معرفی کوتاه هر «ولی» در عبارت مسجع و آهنگین، مقام و درجۀ او در میان اولیا ذکر شده است و سپس نمونه‌هایی از رفتار، کردار، افکار و مخصوصا گفتار او بیان شده است. تأکید عطار بر گفتار است و هدف او از این کار این بوده است که این گفتارها درس عملی برای دیگران باشند. | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
== منابع و مآخذ کتاب == | == منابع و مآخذ کتاب == | ||
مطالعة تذکرة الاولیاء و مقایسة مطالب آن با منابع دیگر صوفیه نشان می‌دهد که عطّار از مهمترین آثار فارسی و عربی مقدّم بر تذکرة الاولیاء مطالبی برگرفته است. خود او در مقدمة تذکرة الاولیاء<ref> | مطالعة تذکرة الاولیاء و مقایسة مطالب آن با منابع دیگر صوفیه نشان می‌دهد که عطّار از مهمترین آثار فارسی و عربی مقدّم بر تذکرة الاولیاء مطالبی برگرفته است. خود او در مقدمة تذکرة الاولیاء<ref> عطّار، تذکرة الاولیاء، چاپ استعلامی، ص۵.</ref> از کتاب های شرح القلب کشف الاسرار، و معرفة النّفس یا معرفة النّفس والرب نام می‌برد. البته عطّار تصریح نمی‌کند که در تألیف تذکره، این سه کتاب منبع او بوده است. | ||
از آثار صوفیانة مشهوری که با احتمال بسیار، ممکن است مأخذ نقل های مؤلف تذکره باشند، عبارتند از: طبقات الصوفیه اثر عبدالرحمان محمدبن حسین سُلَمی نیشابوری<ref>عطّار، چاپ استعلامی، | از آثار صوفیانة مشهوری که با احتمال بسیار، ممکن است مأخذ نقل های مؤلف تذکره باشند، عبارتند از: طبقات الصوفیه اثر عبدالرحمان محمدبن حسین سُلَمی نیشابوری<ref>عطّار، چاپ استعلامی، ص سیزده، پانزده</ref>، حلیة الاولیاء ابونُعَیم اصفهانی<ref>عطّار، تذکرة الاولیاء، چاپ استعلامی، ص پانزده.</ref>، رسالة قشیریه ابوالقاسم قشیری و ترجمة فارسی آن که به دست شاگردش، ابوعلی عثمانی. کشف المحجوب هُجویری نیز احتمالاً از منابع عطّار بوده است.<ref> بهار، سبک‌شناسی، ج۲، ص۲۰۶-۲۰۹.</ref> | ||
در مناقب الابرار ابن خمیس نقلها و روایتهایی شبیه به تذکرة الاولیاء آمده است، اما با اطمینان نمی توان گفت از مآخذ تذکرة الاولیاء بوده است<ref>رجوع کنید به عطّار، چاپ استعلامی، | در مناقب الابرار ابن خمیس نقلها و روایتهایی شبیه به تذکرة الاولیاء آمده است، اما با اطمینان نمی توان گفت از مآخذ تذکرة الاولیاء بوده است<ref>رجوع کنید به عطّار، چاپ استعلامی، ص شانزده.</ref> در کتاب صفة الصفوة اثر ابن جوزی (متوفی ۵۹۷)، معاصر عطّار، نیز مواردی وجود دارد که روایتها و نقلهای راجع به یکی از عرفا را می‌توان با مطالب تذکرة الاولیاء مقایسه کرد، اما غالباً جزئیات روایت در این دو کتاب یکسان نیست، و فقط می‌توان احتمال داد که اثر ابن جوزی به دلیل شهرت مؤلف آن به نیشابور و به دست عطّار رسیده بوده است.<ref> عطّار، تذکرة الاولیاء، چاپ استعلامی، ص شانزده، هفده.</ref> | ||
== ترجمه== | == ترجمه== | ||
*نخستین اثری که به عنوان ترجمة این کتاب شناخته شده است، نسخة خطی عربی به تاریخ ۸۶۹، محفوظ در کتابخانة مرکزی دانشگاه تهران است<ref>منزوی، | *نخستین اثری که به عنوان ترجمة این کتاب شناخته شده است، نسخة خطی عربی به تاریخ ۸۶۹، محفوظ در کتابخانة مرکزی دانشگاه تهران است<ref>منزوی، فهرست نسخه‌های خطی، ج۲، ص۵۳۸-۵۴۵.</ref> که مطالب تذکره را تقریباً با همان ترتیب، اما با حذف چند باب، دربر دارد و در هرباب نیز بخشی از نقلها و قصه‌های تذکره نیامده است. با اینکه محمد قزوینی آن را ترجمة عربی تذکرة الاولیاء دانسته، با دقت در جزئیات آن، می‌توان گفت که گردآورنده شاید با اقتباس از منابع عربی کتابهایی چون طبقات الصوفیه و حلیة الاولیاء با همان شیوة عطّار، مطالبی گردآوری و در زیر نام عرفای بزرگ فصل بندی کرده است. | ||
* ترجمة دیگری به ترکی اویغوری از قرن نهم موجود است که تنها نسخة آن در کتابخانة ملی پاریس نگهداری می‌شود. پاوه دو کورتی در 1303/ 1886 این نسخه را همراه با ترجمة فرانسه آن در پاریس به چاپ رساند. پاوه دو کورتی در مقدمه آورده است که در کتابخانة ملی پاریس ترجمه‌های ترکی دیگری هم از این کتاب هست که همه اقتباس و تلخیص است نه ترجمة کامل. | * ترجمة دیگری به ترکی اویغوری از قرن نهم موجود است که تنها نسخة آن در کتابخانة ملی پاریس نگهداری می‌شود. پاوه دو کورتی در 1303/ 1886 این نسخه را همراه با ترجمة فرانسه آن در پاریس به چاپ رساند. پاوه دو کورتی در مقدمه آورده است که در کتابخانة ملی پاریس ترجمه‌های ترکی دیگری هم از این کتاب هست که همه اقتباس و تلخیص است نه ترجمة کامل. | ||
* در زبان انگلیسی نیز دو ترجمه از تذکرة الاولیاء به صورت خلاصه موجود است که یکی از آنها ترجمة بانکی بهاری است (چاپ ۱۳۴۴ش / ۱۹۶۵) و دیگری ترجمة آ.ج. آربری، ایران شناس انگلیسی. ترجمة اخیر که در ۱۳۴۵ش / ۱۹۶۶ به چاپ رسیده، دقیقتر است. | * در زبان انگلیسی نیز دو ترجمه از تذکرة الاولیاء به صورت خلاصه موجود است که یکی از آنها ترجمة بانکی بهاری است (چاپ ۱۳۴۴ش / ۱۹۶۵) و دیگری ترجمة آ.ج. آربری، ایران شناس انگلیسی. ترجمة اخیر که در ۱۳۴۵ش / ۱۹۶۶ به چاپ رسیده، دقیقتر است. | ||
== تصحیح و چاپ == | == تصحیح و چاپ == | ||
چاپ و نشر تذکرة الاولیاء از اوایل قرن چهاردهم آغاز شده است. در شبه قارة هند چند بار چاپ سنگی شد. | چاپ و نشر تذکرة الاولیاء از اوایل قرن چهاردهم آغاز شده است. در شبه قارة هند چند بار چاپ سنگی شد. | ||
* اولین بار رینولد نیکلسون آن را تصحیح انتقادی کرد.<ref>[https://archive.org/details/tadhkiratulawliy02arfauoft ذکرةالأولیاء، بخش اول، چاپ لیدن]</ref> نسخه‌هایی که نیکلسون از آنها استفاده کرده است (نسخه‌های لیدن، موزة بریتانیا، برلین و پاریس) بی‌تاریخ است و تنها نسخة خطی دارای تاریخ او، تاریخ ۱۰۹۱ را دارد و ظاهراً نیکلسون از نسخه‌های معتبری که خاصه در کتابخانه‌های ترکیه موجود است، بی‌خبر بوده است. از امتیازات تصحیح نیکلسون، مقدمة محمد قزوینی بر آن است که حاوی اطلاعات دقیق و سودمندی است. | * اولین بار رینولد نیکلسون آن را تصحیح انتقادی کرد.<ref>[https://archive.org/details/tadhkiratulawliy02arfauoft ذکرةالأولیاء، بخش اول، چاپ لیدن]</ref> نسخه‌هایی که نیکلسون از آنها استفاده کرده است (نسخه‌های لیدن، موزة بریتانیا، برلین و پاریس) بی‌تاریخ است و تنها نسخة خطی دارای تاریخ او، تاریخ ۱۰۹۱ را دارد و ظاهراً نیکلسون از نسخه‌های معتبری که خاصه در کتابخانه‌های ترکیه موجود است، بی‌خبر بوده است. از امتیازات تصحیح نیکلسون، مقدمة محمد قزوینی بر آن است که حاوی اطلاعات دقیق و سودمندی است. | ||
* پس از نشر نخستین چاپ تصحیح رینولد نیکلسون، یکی از کتاب فروشی های تهران همان را دوباره به عنوان تذکرة الاولیاء تصحیح علامه قزوینی منتشر کرده است، ولی با اطمینان می‌توان گفت که محمد قزوینی هرگز تذکرة الاولیاء را تصحیح نکرده است. نخستین تصحیح تذکره برپایة نسخه‌های قدیم و معتبر را محمد استعلامی میان سالهای ۱۳۴۳ تا ۱۳۴۵ش انجام داد. اساس این تصحیح بر قدیمترین نسخة تذکرة الاولیاء (مورخ چهارم صفر ۶۹۲)، حدود هفتاد سال پس از فوت عطّار محفوظ در کتابخانة پیرهدایی است و مصحح آن را با نسخة مورخ 701 محفوظ در کتابخانة ملی تهران و نسخة ۷۱۰ تحریر قونیه، و نیز با چاپ نیکلسون و چاپهای هند، مقابله کرده است. گفتنی است که نسخه‌های مقدّم بر 692 که در بعضی از کتابخانه‌های ایران و هند موجود است، غالباً تاریخ های دست کاری شده یا نامعتبر دارند. نخسه تصحیح محمد استعلامی که تا کنون ۲۵ بار چاپ شده‌است.<ref>[http://www.ketab.org.ir/bookview.aspx?bookid=1871825 سایت خانهٔ کتاب تذکرةالاولیا، تصحیح محمد استعلامی، انتشارات زوّار، چاپ بیست‌وپنجم، ۱۳۹۳]</ref> | * پس از نشر نخستین چاپ تصحیح رینولد نیکلسون، یکی از کتاب فروشی های تهران همان را دوباره به عنوان تذکرة الاولیاء تصحیح علامه قزوینی منتشر کرده است، ولی با اطمینان می‌توان گفت که محمد قزوینی هرگز تذکرة الاولیاء را تصحیح نکرده است. نخستین تصحیح تذکره برپایة نسخه‌های قدیم و معتبر را محمد استعلامی میان سالهای ۱۳۴۳ تا ۱۳۴۵ش انجام داد. اساس این تصحیح بر قدیمترین نسخة تذکرة الاولیاء (مورخ چهارم صفر ۶۹۲)، حدود هفتاد سال پس از فوت عطّار محفوظ در کتابخانة پیرهدایی است و مصحح آن را با نسخة مورخ 701 محفوظ در کتابخانة ملی تهران و نسخة ۷۱۰ تحریر قونیه، و نیز با چاپ نیکلسون و چاپهای هند، مقابله کرده است. گفتنی است که نسخه‌های مقدّم بر 692 که در بعضی از کتابخانه‌های ایران و هند موجود است، غالباً تاریخ های دست کاری شده یا نامعتبر دارند. نخسه تصحیح محمد استعلامی که تا کنون ۲۵ بار چاپ شده‌است.<ref>[http://www.ketab.org.ir/bookview.aspx?bookid=1871825 سایت خانهٔ کتاب تذکرةالاولیا، تصحیح محمد استعلامی، انتشارات زوّار، چاپ بیست‌وپنجم، ۱۳۹۳]</ref> | ||
* در سال ۹۷۳۱م به وسیلۀ انتشارات اساطیر و به کوشش روح بخشان براساس نسخۀ مصحّح رینولد آلن نیکلسون انجام گرفته است. در این چاپ مقدمۀ محمد قزوینی عینا نقل شده است. شرح احوال و آثار رینولد الن نیکلسن، نوشته دکتر اسد اللّه آزاد<ref> این شرح حال برگرفته از مشکوة، مشهد، آستان مقدس رضوی، پاییز ۷۶۳۱، | * در سال ۹۷۳۱م به وسیلۀ انتشارات اساطیر و به کوشش روح بخشان براساس نسخۀ مصحّح رینولد آلن نیکلسون انجام گرفته است. در این چاپ مقدمۀ محمد قزوینی عینا نقل شده است. شرح احوال و آثار رینولد الن نیکلسن، نوشته دکتر اسد اللّه آزاد<ref> این شرح حال برگرفته از مشکوة، مشهد، آستان مقدس رضوی، پاییز ۷۶۳۱، ص۰۲۱ -۳۳۱.</ref> نیز بر آن افزوده شده و مقدمه‌های مصحح انگلیسی به فارسی درآورده شده‌اند. افزون بر اینها متن به بازنگاری شده و صفحه‌بندی آن به شکلی تازه انجام گرفته است. بیست و سه فهرست گوناگون هم بر آخر کتاب افزوده شده است. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
| خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
*محمدتقی بهار، سبک شناسی، تهران ۱۳۵۵۱۳۵۶ ش؛ | *محمدتقی بهار، سبک شناسی، تهران ۱۳۵۵۱۳۵۶ ش؛ | ||
* | *عطار نیشابوری، محمد بن ابراهیم، تذکرة الاولیاء، چاپ نیکلسون، لیدن ۱۹۰۵-۱۹۰۷. | ||
*عطار نیشابوری، محمد بن ابراهیم، تذکرة الاولیاء، چاپ محمد استعلامی، تهران ۱۳۶۰ش. | |||
* | *منزوی، علینقی، فهرست نسخه‌های خطی کتابخانة مرکزی دانشگاه تهران، ج2: فهرست کتابخانة اهدائی آقا سید محمد مشکوة به کتابخانة دانشگاه تهران، تهران ۱۳۳۲ش. | ||
* | |||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
== پیوند به بیرون == | == پیوند به بیرون == | ||
* منبع مقاله: [http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/566472/ روح بخشان، ع، تذکرة الاولیاء (در گزارش احوال و افکار و اقوال بزرگان عرفان)، مجله اطلاعات حکمت و معرفت، دی 1388 - شماره 46، ص 55-57.] | * منبع مقاله: [http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/566472/ روح بخشان، ع، تذکرة الاولیاء (در گزارش احوال و افکار و اقوال بزرگان عرفان)، مجله اطلاعات حکمت و معرفت، دی 1388 - شماره 46، ص 55-57.] | ||
* [http://rch.ac.ir/article/Details/7502 دانشنامه جهان اسلام] | * [http://rch.ac.ir/article/Details/7502 دانشنامه جهان اسلام] | ||