بهائیت: تفاوت میان نسخه‌ها

| اجتماعی          =

| سیاسی            =}}

بهائیان، بهاءالله را [[پیامبر]] و بهائیت را دین جدیدی می‌دانند که [[دین اسلام]] را [[نسخ]] کرده است. بهاءالله بر این باور است که قیامت مسلمانان با آمدن باب برپا شده و با مرگ او پایان یافته است. همچنین قیامت بابیان با ظهور بهاءالله برپا و با مرگش به پایان می‌رسد. بهائیان مناسکی مانند [[نماز]]، [[روزه]]، [[حج]] و [[حدود]] را با کیفیتی متفاوت از مسلمانان به‌جا می‌آورند.  

آثار بهاءالله مانند اقدس و ایقان، کلمات مکنونه و الواح، آثار عبدالبهاء و شوقی افندی و «الفرائد»، «گنجینه حدود و احکام» از کتاب‌های مقدس بهائیت به شمار می‌آیند.

}}

برخی از انتقاداتی که به بهائیت وارد شده است عبارتند از:

* '''ادعای نبوت''': از آنجا که تشخیص مقام نبوت و صدق ادعای پیامبری، دشوار است، پیامبران برای اثبات نبوت خود باید [[معجزه]] ارائه کنند.<ref>مصطفوی، محاکمه و بررسی در عقاید و احکام و آداب و تاریخ باب و بهاء،‌ مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، ج۱، ص۵۹.</ref> میرزا حسینعلی با اینکه ادعای مقام نبوت داشت، اما از نظر او نبوت تنها نیازمند نزول آیات است. ازاین‌رو،‌ وی مطالب کتاب اقدس و دیگر الواح را که با ترکیب خاص کلمات و جملات و به تقلید از [[قرآن]] و پر از غلط‌های لفظی و معنوی و ادبی بسیار است، آیات آسمانی و به نوعی معجزه خواند.<ref>مصطفوی، محاکمه و بررسی در عقاید و احکام و آداب و تاریخ باب و بهاء،‌ مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، ج۱، ص۶۰-۶۷.</ref> در نقد آیات بهائیت،‌ گفته شده در این صورت هر شخص عربی که با فصاحت و بلاغت صحبت می‌کند نیز می‌تواند ادعای پیامبری کند! همچنین کسانی همچون میرزا یحیی صبح ازل که آیاتی نظیر آیات بهاءالله صادر و ادعای نبوت کرده‌اند، مقام نبوت آنان نیز ثابت می‌شود.<ref>مصطفوی، محاکمه و بررسی در عقاید و احکام و آداب و تاریخ باب و بهاء،‌ مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، ج۱، ص۶۲-۶۷.</ref>

* '''خاتمیت''': از جمله انتقادات به بهائیت، خاتمیت پیامبر(ص)‌است. از نظر مسلمانان، هر ادعایی که با این اعتقاد سازگار نباشد، مردود و باطل است و هر فرقه‌ای این اصل را نپذیرد،‌ از اسلام خارج است.<ref>صدری، «بهائیت»، ص۷۴۳.</ref> میرزا حسینعلی، خود را من یظهر الله نامید و ادعای شریعت مستقل کرد.<ref>صدری، «بهائیت»، ص۷۴۳.</ref>

{{اصلی|فهرست کتاب‌ها در نقد بهائیت}}

[[پرونده:تصویر کتاب کشف الحیل.jpg|200px|بندانگشتی|تصویر کتاب کشف الحیل]]

«کشف الحیل» (سه جلد) اثر [[عبدالحسین آیتی بافقی یزدی|عبدالحسین آیتی]] (آواره)، «فلسفه نیکو» اثر میرزا حسن نیکو، «ایقاظ یا بیداری در کشف خیانات دینی و وطنی بهائیان» به قلم صالح اقتصاد مراغه‌ای، «خاطرات صبحی» اثر فضل‌الله صبحی مهتدی (کاتب مخصوص عباس افندی)، «بارقه حقیقت در شناخت بهائیت» نوشته خانم قدس ایران، «راه راست؛ چرا از بهائیت برگشتم» اثر مسیح الله رحمانی (رئیس سابق بهائیان بشرویه)، «نامه‌ای از سن پالو» نوشته امان الله شفا<ref>مظاهری، «بهائیت؛ ریزشها و بحرانهای مداوم»،‌ ص۲۵۳ و۲۵۵.</ref> و «چرا مسلمان شدم؟» و «سایه شوم» از مهناز رئوفی.<ref>حاج قلی و دیگران، فرقه‌های انحرافی، ۱۳۹۵ش، ص۳۹۸ و۳۹۹.</ref>

== جستارهای وابسته ==