آل ابی‌طالب: تفاوت میان نسخه‌ها

[[طالب بن ابی طالب]]،او که درگذشته حدود سال دوم قمری است، بزرگترین فرزند [[ابوطالب]] که از زندگی وی آگهی دقیقی در دست نیست. تنها خبری که از او در تاریخ و رجال و انساب آمده، شرکت وی در [[جنگ بدر]] است که مشرکان او را اکراه به این جنگ بردند و او پس از شکست خوردن [[قریش]] ناپدید شد، زیرا در میان کشته شدگان و اسیران نبود و به [[مکه]] نیز بازنگشت <ref>ابن سعد، ج1، ص121.</ref>. برخی گفته‌اند که از جنگ منصرف شد و با همراهان خود به مکه بازگشت و‌اندکی پس از آن درگذشت <ref>ابن هشام، 2/271؛ بلاذری، 2/42</ref>. و بعضی نقل کرده‌اند که به [[یمن]] یا به [[شام]] رفت و در میان راه درگذشت. و نیز گفته‌اند که در دریا غرق شد <ref>ابن عنبه، ص30.</ref>. وی را فرزندی نبود و از او نسلی نماند <ref>ابن کلبی، ج1، ص128؛ ابن قتیبه، ص120.</ref>.

ابویزید [[عقیل بن ابی طالب|عَقیل بن ابی طالب]]،(د 60ق/680م) عالم به انساب [[قریش]] و عرب و یکی از 4 داور مشهور عرب و راوی حدیث <ref>ابن اثیر، ج3، ص423-424.</ref>. با اکراه در [[جنگ بدر]] شرکت کرد و اسیر شد و با فدیه‌ای که عموی او [[عباس بن عبدالمطلب|عباس]] پرداخت، آزاد گشت و به گفتۀ [[ابن قتیبه]] بلافاصله پس از آزادی مسلمان شد <ref>ص 156</ref>. گفته‌اند پیش از [[حدیبیه|صلح حُدیبه]]، یا در [[فتح مکه]] مسلمان شد <ref>بلاذری، ج2، ص69.</ref>.

فرزندان وی: یزید، سعید، جعفر اکبر، ابوسعید احوب، مسلم، عبدالله اکبر، عبدالرّحمن، عبدالله اصغر، علی، جعفر، اصغر، حمزه، عثمان، محمد، عبیدالله، ام هانی، رمله، اسماء، فاطمه، ام قاسم، زینب و ام نعمان <ref>ابن سعد، ج4، ص42؛ زبیری، ص85؛ بلاذری، ج2، ص69، 71.</ref>.

[[مسلم بن عقیل]] (هـ م) در [[کوفه]] شهید شد و عبدالله اکبر و عبدالرحمن و جعفراکبر و محمدبن عقیل در کربلا شهید شدند. <ref>همو، ج2، ص70، 77.</ref>.

از مسلم بن عقیل نیز دو فرزند به نامهای [[محمد بن مسلم بن عقیل|محمد]] و [[عبدالله بن مسلم بن عقیل|عبدالله]] در [[کربلا]] شهید شدند <ref>زبیری، ج3، ص84.</ref>.

نسل [[عقیل بن ابی طالب|عقیل]] تنها از طریق محمد ادامه یافت چنانکه بنب مرقوع در طبرستان، بنب همام و بنب غلق در نصیبین، فرزندان ابن قرشیه در مصر، بنب عقیل در [[یمن]] و [[قم]] و [[اصفهان]] و فسا و [[کوفه]] و بنب اوقص در کرمان و طبرستان و [[خراسان]] از بازماندگان او بودند <ref>ابن عنبه، 32-35.</ref>.

ابوعبدالله [[جعفر بن ابی طالب|جعفربن ابی طالب]] (د ٨ق/629م) مشهور به '''ذوالجناحین''' و '''ذوالهجرتین''' و '''جعفر طیّار'''. 10 سال از [[امام علی]](ع) بزرگتر و 10 سال از [[عقیل بن ابی طالب|عقیل]] کوچک تر بود.

او سی و دومین نفری است که با همسرش [[اسماء بنت عمیس|اسماء دختر عُمیس]] مسلمان شد و ریاست مسلمانان مهاجر به [[حبشه]] را به عهده گرفت و روز [[فتح خبیر]] به [[مدینه]] بازگشت. وی نخستین و به قولی دومین فرمانده سپاه اسلام در [[جنگ موته]] بود و در همان جنگ به [[شهادت]] رسید <ref>ابن کلبی، ص129-130؛ ابن هشام، ج1، ص275؛ ابن سعد ج1، ص121؛ ابن قتیبه، ص205.</ref>.

اینان در [[حجاز]]، [[عراق]]، [[مصر]]، [[دمشق]]، [[مغرب]]، [[هرات]]، [[بلخ]]، [[بخارا]]، [[اصفهان]]، [[اهواز]]، [[آذربایجان]]، [[گرگان]]، [[طبرستان]]، [[قزوین]]، [[کرمان]] و [[شوشتر]] سکونت داشته‌اند.<ref>زبیری، ص80-83؛ ابن قتیبه، ص207، 208، بلاذری، ج2، ص43؛ ابن اثیر، ج2، ص287؛ ابن عنبه، ص36-57؛ بغدادی، ص324.</ref>.