محمد بن جعفر بن نمای حلی: تفاوت میان نسخه‌ها
imported>Mgolpayegani جز ←منابع |
imported>Mgolpayegani |
||
| خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
==پیوند به بیرون== | ==پیوند به بیرون== | ||
* منبع مقاله : [http://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/5057 | * منبع مقاله: [http://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/5057 دایرة المعارف بزرگ اسلامی ] | ||
{{فقیهان شیعه}} | {{فقیهان شیعه}} | ||
نسخهٔ ۵ اکتبر ۲۰۱۵، ساعت ۱۲:۲۸
محمد بن جعفر ابن نَما(متولد حدوداً ۵۶۵ق) استاد علامه حلّی و از معروف‌ترین علمای خاندان ابن نما. وی نزد اساتیدی چون ابن ادریس حلی، برهان الدین محمد قزوینی، جعفربن نما و... علم آموزی نمود. سید بن طاووس، عبدالکریم بن احمد ابن طاووس، ابن علقمی وزیر، محقق حلی، یوسف بن علی حلی و... از شاگردان وی محسوب می‌شوند.
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | محمد بن جعفر ابن نما |
| لقب | نجیب الدین |
| تاریخ تولد | حدوداً ۵۶۵ق |
| تاریخ وفات | ذیحجه۶۴۵ق/۱۲۴۸م) |
| محل دفن | کربلا |
| شهر وفات | حلّه |
| خویشاوندان سرشناس | خاندان ابن نما |
| اطلاعات علمی | |
| استادان | علی بن سعید راوندی، ابن ادریس حلی، محمد بن جعفر مشهدی، برهان الدین محمد قزوینی و پدرش |
| شاگردان | سید بن طاووس، عبدالکریم بن احمد ابن طاووس، ابن علقمی وزیر، محقق حلی، یوسف بن علی حلی، یحیی بن سعید حلی و جعفر بن محمد بن نما حلی |
نسب
ابو ابراهیم (یا ابوجعفر) محمد بن جعفر بن محمد (هبةالله) ابن نما، ملقب به نجیب الدین از معروف‌ترین علمای خاندان ابن نما است. از جزئیات زندگی و تحصیل او آگاهی دقیقی در دست نیست. اما از آنجا که سن وی را در هنگام مرگ، ۸۰ سال بیان کرده‌اند[۱]، احتمالاً در حدود سال ۵۶۵ق متولد شده است.
زندگی علمی
استادان
بر اساس اسناد برخی روایات، وی از بزرگانی چون ابوالفرج علی بن سعید راوندی[۲]، ابن ادریس حلی[۳]، محمد بن جعفر مشهدی [۴]، عبدالرؤساء هبة الله بن حامد، برهان الدین محمد قزوینی و نیز از پدرش[۵] روایت کرده است.
شاگردان
از شاگردان و راویان نجیب الدین می‌توان سید بن طاووس را نام برد که به گفته خود از نجیب الدین اجازه روایت داشته و نزد او فقه آموخته است.[۶]
همچنین عبدالکریم بن احمد ابن طاووس، ابن علقمی وزیر، محقق حلی، یوسف بن علی حلی، یحیی بن سعید حلی و نیز فرزندش جعفر بن محمد بن نما حلی در شمار شاگردان وی بوده‌اند.[۷]
تألیفات
گرچه در منابع گفته شده که وی دارای تألیفاتی بوده است[۸]، اما نه خود آن تألیفات در دسترس است و نه حتی نام آنها.
وفات
وی سرانجام در حلّه درگذشت و در کربلا به خاک سپرده شد.[۹]
پانویس
- ↑ امین، اعیان الشیعه، ج۹، ص۲۰۳.
- ↑ ابن طاووس، علی، فتح الابواب، ص۱۳۱، ۱۳۴.
- ↑ ابن طاووس، عبدالکریم، ص۴۸، ۷۲، ۸۷.
- ↑ ابن طاووس، علی، الدروع، ص۱۱۲
- ↑ مجلسی، بحار الانوار، ج۱۰۷، ص۴۷، ۵۲؛ نوری، مستدرک الوسایل، ج۳، ص۴۷۷.
- ↑ ابن طاووس، علی، الدروع الواقیه، ص۷۵.
- ↑ ابن طاووس، عبدالکریم، فرحه الغری، ص ۴۸؛ ابن فوطی، تلخیص...، ج۴، جزء۱، ص۳۳۲-۳۳۳؛ حرعاملی، وسائل الشیعه، ج۲، ص۳۱۰؛ مجلسی، بحار الانوار، ج۱۰۵، ص۴۴، ج۱۰۶، ص۲۱.
- ↑ حرعاملی، وسائل الشیعه، ج۲، ص۳۱۰.
- ↑ حرعاملی، وسایل الشیعه، ج۲، ص۳۱۰.
منابع
- ابن طاووس. عبدالکریم بن احمد. فرحه الغری. نجف. ۱۳۶۸ق.
- ابن طاووس، علی بن موسی. الدروع الوافیه. نسخه عکسی موجود در کتابخانه مرکز.
- بن طاووس، علی بن موسی. فتح الابواب. به کوشش حامد خفّاف. بیروت. ۱۴۰۹ق/۱۹۸۹م.
- ابن فوطی، عبدالرزاق ابن احمد. تلخیص مجمع الآداب. به کوشش احمد حسینی. قم. ۱۴۰۱ق.
- امین، محسن. اعیان الشیعه. بیروت. ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م.
- حر عاملی، محمدبن حسن. امل الآمل به کوشش احمد حسینی. بغداد. ۱۳۸۵ق.
- مجلسی، محمدباقر. بحارالانوار. بیروت. ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م.
- نوری، حسین. مستدرک الوسائل. تهران. ۱۳۲۱ق.
پیوند به بیرون
- منبع مقاله: دایرة المعارف بزرگ اسلامی