پرش به محتوا

توحید: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷: خط ۷:
براهین و استدلال‌های متفاوتی برای اثبات توحید، در آیات قرآن کریم، احادیث معصومان و همچنین آثار فیلسوفان و متکلمان مسلمان وجود دارد. [[برهان تمانع]]، [[برهان بعثت انبیاء]] و [[برهان تعین]]، نمونه‌هایی از این دلایل هستند.
براهین و استدلال‌های متفاوتی برای اثبات توحید، در آیات قرآن کریم، احادیث معصومان و همچنین آثار فیلسوفان و متکلمان مسلمان وجود دارد. [[برهان تمانع]]، [[برهان بعثت انبیاء]] و [[برهان تعین]]، نمونه‌هایی از این دلایل هستند.


گروهی از [[ اهل سنت و جماعت| اهل‌سنت]] از جمله [[ابن‌تیمیه حرانی|ابن‌تیمیه]]، [[محمد بن عبدالوهاب]] و عبدالعزیز بن‌باز، اعتقاد به [[شفاعت]]، و [[توسل به مردگان|توسل]] به [[پیامبران]] و اولیای الهی پس از مرگ آنان را از نشانه‌های [[شرک]] و عدم باور به [[توحید عبادی]] دانسته‌اند. شیعیان با اتکا به آیات [[قرآن|قرآن کریم]]، این ادعا را نادرست می‌خوانند؛ با این استدلال که [[مسلمان|مسلمانان]] برخلاف بت‌پرستان، پیامبر را ربّ و زمامدار هستی نمی‌دانند و قصدشان از تکریم پیامبران و اولیای الهی، [[تقرب]] جستن به پروردگار از طریق آنهاست.
گروهی از [[ اهل سنت و جماعت| اهل‌سنت]] از جمله [[ابن‌تیمیه حرانی|ابن‌تیمیه]]، [[محمد بن عبدالوهاب]] و عبدالعزیز بن‌باز، اعتقاد به [[شفاعت]]، و [[توسل به مردگان|توسل]] به [[پیامبران]] و اولیای الهی پس از مرگ آنان را از نشانه‌های [[شرک]] و عدم باور به [[توحید عبادی]] دانسته‌اند. شیعیان با اتکا به آیات [[قرآن|قرآن کریم]]، این ادعا را نادرست می‌خوانند؛ با این استدلال که [[مسلمان|مسلمانان]] برخلاف [[بت‌پرستی|بت‌پرستان]]، پیامبر را ربّ و زمامدار هستی نمی‌دانند و قصدشان از تکریم پیامبران و اولیای الهی، [[تقرب]] جستن به پروردگار از طریق آنهاست.


عالمان شیعه، در آثار فراوانی به توحید پرداخته‌اند؛ برخی از این کتاب‌ها به طور مستقل درباره توحید است و برخی دیگر، بخشی درباره توحید دارند.[[التوحید (کتاب)| کتاب التوحید]] [[شیخ صدوق]]، [[گوهر مراد (کتاب)|گوهر مراد]] نوشته [[عبدالرزاق لاهیجی]]، [[الرسائل التوحیدیه]] [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] و توحید [[مرتضی مطهری]]، از این موارد است.
عالمان شیعه، در آثار فراوانی به توحید پرداخته‌اند؛ برخی از این کتاب‌ها به طور مستقل درباره توحید است و برخی دیگر، بخشی درباره توحید دارند.[[التوحید (کتاب)| کتاب التوحید]] [[شیخ صدوق]]، [[گوهر مراد (کتاب)|گوهر مراد]] نوشته [[عبدالرزاق لاهیجی]]، [[الرسائل التوحیدیه]] [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] و توحید [[مرتضی مطهری]]، از این موارد است.
خط ۸۱: خط ۸۱:
به باور [[ابن تیمیه حرانی|ابن تیمیه]]، هر کس به [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] [[توسل]] جوید، کافر است و هر که در [[کفر]] اینچنین کسی شک کند، او هم کافر است<ref>«وقال شیخ الإسلام ابن تیمیة رحمه‌الله: من دعا علی بن أبی‌طالب، فقد کفر، ومن شک فی کفره، فقد کفر.» (الدّرر السّنیة فی الأجوبة النّجدیة، ۱۴۱۷ق، ج۹، ص۲۹۲.)</ref> و هر کس کنار قبر پیامبر یا یکی از افراد صالح برود و از آنها حاجت بخواهد، مشرک است و لازم است وادار به [[توبه]] شود و اگر توبه نکرد، باید کشته شود.<ref>ابن تیمیه، زیارة القبور والاستنجاد بالمقبور، ۱۴۱۲ق، ص۱۹.</ref> عبدالعزیز بن‌باز، مفتی وهابی هم در آثار خود، دعا و [[استغاثه]] نزد قبور، طلب شفا و پیروزی بر دشمنان را از مظاهر شرک اکبر دانسته است.<ref>[http://www.binbaz.org.sa/fatawa/152 بن باز، «بعض الممارسات الشرکیة عند القبور».]</ref>
به باور [[ابن تیمیه حرانی|ابن تیمیه]]، هر کس به [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] [[توسل]] جوید، کافر است و هر که در [[کفر]] اینچنین کسی شک کند، او هم کافر است<ref>«وقال شیخ الإسلام ابن تیمیة رحمه‌الله: من دعا علی بن أبی‌طالب، فقد کفر، ومن شک فی کفره، فقد کفر.» (الدّرر السّنیة فی الأجوبة النّجدیة، ۱۴۱۷ق، ج۹، ص۲۹۲.)</ref> و هر کس کنار قبر پیامبر یا یکی از افراد صالح برود و از آنها حاجت بخواهد، مشرک است و لازم است وادار به [[توبه]] شود و اگر توبه نکرد، باید کشته شود.<ref>ابن تیمیه، زیارة القبور والاستنجاد بالمقبور، ۱۴۱۲ق، ص۱۹.</ref> عبدالعزیز بن‌باز، مفتی وهابی هم در آثار خود، دعا و [[استغاثه]] نزد قبور، طلب شفا و پیروزی بر دشمنان را از مظاهر شرک اکبر دانسته است.<ref>[http://www.binbaz.org.sa/fatawa/152 بن باز، «بعض الممارسات الشرکیة عند القبور».]</ref>


شیعیان با اتکا به آیات [[قرآن|قرآن کریم]]، شفاعت را تنها در صورتی مردود می‌دانند که به صورت مستقل و بدون نیاز به اذن خداوند درخواست شود؛ چرا که در این صورت شرک در [[ربوبیت]] و تدبیر الهی است.<ref>استادی، شیعه و پاسخ به چند پرسش، ۱۳۸۵ش، ص۸۴-۸۵.</ref> [[عالمان شیعه]] در پاسخ استناد [[محمد بن عبدالوهاب]] و [[عبدالعزیز بن‌باز]] به آیاتی از قرآن کریم که در آنها شفاعت خواستن از بت‌ها نفی شده است، به تفاوت اساسی شفاعت خواستن از پیامبر با شفاعت خواستن بت‌پرستان از بت‌ها اتکا کرده و معتقدند مسلمانان برخلاف بت‌پرستان در قرآن کریم، هرگز پیامبر را اله، رب و یا زمامدار هستی نمی‌دانند.<ref>سبحانی تبریزی، مرزهای توحید و شرک در قرآن، ۱۳۸۰ش، ص۱۵۹.</ref>
شیعیان با اتکا به آیات [[قرآن|قرآن کریم]]، شفاعت را تنها در صورتی مردود می‌دانند که به صورت مستقل و بدون نیاز به اذن خداوند درخواست شود؛ چرا که در این صورت شرک در [[ربوبیت]] و تدبیر الهی است.<ref>استادی، شیعه و پاسخ به چند پرسش، ۱۳۸۵ش، ص۸۴-۸۵.</ref> [[عالمان شیعه]] در پاسخ استناد [[محمد بن عبدالوهاب]] و [[عبدالعزیز بن‌باز]] به آیاتی از قرآن کریم که در آنها شفاعت خواستن از بت‌ها نفی شده است، به تفاوت اساسی شفاعت خواستن از پیامبر با شفاعت خواستن بت‌پرستان از بت‌ها اتکا کرده و معتقدند مسلمانان برخلاف [[بت‌پرستی|بت‌پرستان]] در [[قرآن|قرآن کریم]]، هرگز پیامبر را اله، رب و یا زمامدار هستی نمی‌دانند.<ref>سبحانی تبریزی، مرزهای توحید و شرک در قرآن، ۱۳۸۰ش، ص۱۵۹.</ref>


==کتابشناسی==
==کتابشناسی==
confirmed، protected، templateeditor
۴٬۵۲۹

ویرایش