Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۲۲۶
ویرایش
(←مؤلف) |
(←مؤلف) |
||
خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
==مؤلف== | ==مؤلف== | ||
{{اصلی|سید محمدحسین طباطبائی}} | {{اصلی|سید محمدحسین طباطبائی}} | ||
[[سید محمدحسین طباطبائی]] معروف به علامه | [[سید محمدحسین طباطبائی]] معروف به علامه طباطبایی (۱۲۸۱ش-۱۳۶۰ش)، [[مفسر قرآن]]، [[فیلسوف]] و [[مجتهد|فقیه]]، پس از اتمام دروس مقدماتی در [[تبریز]]، در [[سال ۱۳۰۴ هجری شمسی|۱۳۰۴ش]] برای تکمیل تحصیلات خود رهسپار [[نجف]] شد. وی در نجف، نزد عالمان همچون [[محمدحسین غروی اصفهانی]]، [[محمدحسین غروی نائینی|محمدحسین نائینی]]، [[سید محمد حجت کوهکمری|سید محمد حُجَّت کوهکمَری]]، [[سید حسین بادکوبهای]]، [[سید ابوالقاسم خوانساری ریاضی|سید ابوالقاسم خوانساری]] و [[سید علی قاضی طباطبایی|سید علی قاضی]] به کسب علومی چون [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]]، [[فلسفه اسلامی|فلسفه]]، [[اخلاق]] و [[عرفان]] و ریاضیات و هندسه پرداخت.<ref> حسینی طهرانی، مهر تابان، ۱۴۲۶ق، ص۲۱.</ref> او پس از ده سال به جهت تنگی معیشت به زادگاهش تبریز بازگشت و ده سال در زادگاهش به کشاورزی مشغول شد.<ref>حسینی طهرانی، مهر تابان، ۱۴۲۶ق، ص۳۹؛ شمس، سیری در سیره علمی و عملی علامه طباطبایی از نگاه فرزانگان، ۱۳۸۷ش، ص۳۴ و۳۵.</ref> در سال ۱۳۲۵ش به [[قم]] رفت و در آن شهر رحل اقامت افکند و فعالیت علمی خود را از سرگرفت.<ref>برگرفته از زندگینامه خودنوشت علامه سید محمدحسین طباطبائی، نشریه گلستان قرآن، آذر۱۳۸۱، شماره ۱۳۶، ص۵.</ref> | ||
علامه در | علامه طباطبایی در [[حوزه علمیه قم در دوره معاصر|حوزه علمیه قم]] به جای اشتغال به [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]]، درس [[تفسیر قرآن]] و [[فلسفه اسلامی|فلسفه]] را برقرار کرد. این کار او موجب رونق دانش تفسیر و فلسفه در حوزه علمیه قم شد. بسیاری از مفسران و مدرسان فلسفه در حوزه علمیه قم شاگردان او بودند از جمله [[مرتضی مطهری]]، [[سید محمدحسین حسینی طهرانی|علامه طهرانی]]، [[محمدتقی مصباح یزدی]]، [[حسن حسنزاده آملی]]، [[عبدالله جوادی آملی]]، [[جعفر سبحانی]]، و [[ناصر مکارم شیرازی]] از جمله آنان بودند.<ref>نگاه کنید به: شمس، سیره علمی و علمی علامه طباطبایی از نگاه فرزانگان، ۱۳۸۷ش، ص۲۴۹.</ref> وی را احیاگر علوم عقلی و تفسیر قرآن در [[حوزه علمیه قم]] دانستهاند.<ref>طباطبايى، شيعه در اسلام، ۱۳۷۸ش، پیشگفتار، ص۱۴.</ref> | ||
وی در [[ | سید محمدحسین کتابها و مقالههای متعددی در موضوعاتی همچون تفسیر و فلسفه و کلام دارد. تفسیر المیزان، مهمترین و برجستهترین اثر وی به شمار میرود. او این تفسیر را پس از نزدیک به بیست سال تلاش، در [[شب بیست و سوم رمضان]] سال ۱۳۹۲ق (۱۳۵۰ش) به پایان رساند.<ref> حسینی طهرانی، مهر تابان، ۱۴۲۶ق، ص۶۱ تا ۶۳.</ref> ''[[اصول فلسفه و روش رئالیسم]]''، [[سنن النبی (کتاب)|سنن النبی (ص)]]، ''[[بدایة الحکمة]]''، ''[[نهایة الحکمة]]'' و ''[[شیعه در اسلام (کتاب)|شیعه در اسلام]]'' از دیگر آثار او به شمار میرود.<ref>حسنزاده آملی، «آثار قلمی جناب علامه طباطبایی از نظم و نثر»، ص۱۸و۱۹.</ref> | ||
==معرفی تفسیر== | ==معرفی تفسیر== |