نجس: تفاوت میان نسخه‌ها
←واژه‌شناسی
جز (ویکی سازی) |
S.h.fatemi (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
== واژه‌شناسی == | == واژه‌شناسی == | ||
واژه نجس در اصطلاح [[فقه|فقهی]] به چیزهایی گفته می‌شود که از نظر شرعی طاهر نیستند.<ref>مشکینی اردبیلی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۵۳۰؛ غدیری، القاموس الجامع للمصطلحات الفقهیة، ۱۴۱۸ق، ص۵۷۵.</ref> از این رو مسلمانان باید [[احکام|احکامی]] را درباره آنها رعایت کنند؛ از جمله اینکه خوردن شیء نجس حرام است.<ref>مشکینی اردبیلی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۵۳۰؛ عبدالمنعم، معجم المصطلحات و الألفاظ الفقهیة، قاهره، ج۳، ص۳۹۸.</ref> مفهوم نجس در مقابل طاهر قرار دارد، نه در برابر آلوده؛ بنابراین امکان دارد شیئی آلوده، به لحاظ شرعی طاهر باشد و یا برعکس، یعنی شیئی سالم و پاکیزه، از نظر شرعی نجس باشد.<ref>مشکینی اردبیلی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۵۳۰.</ref> | واژه نجس در اصطلاح [[فقه|فقهی]] به چیزهایی گفته می‌شود که از نظر شرعی طاهر نیستند.<ref>مشکینی اردبیلی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۵۳۰؛ غدیری، القاموس الجامع للمصطلحات الفقهیة، ۱۴۱۸ق، ص۵۷۵.</ref> از این رو مسلمانان باید [[احکام|احکامی]] را درباره آنها رعایت کنند؛ از جمله اینکه خوردن شیء نجس حرام است.<ref>مشکینی اردبیلی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۵۳۰؛ عبدالمنعم، معجم المصطلحات و الألفاظ الفقهیة، قاهره، ج۳، ص۳۹۸.</ref> مفهوم نجس در مقابل طاهر قرار دارد، نه در برابر آلوده؛ بنابراین امکان دارد شیئی آلوده، به لحاظ شرعی طاهر باشد و یا برعکس، یعنی شیئی سالم و پاکیزه، از نظر شرعی نجس باشد.<ref>مشکینی اردبیلی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۵۳۰.</ref> برخی صاحب نظران بر این باورند که نجس در فقه معنایی اصطلاحی و خاص ندارد بلکه به همان معنای لغوی و به معنای چیز کثیف است که با تمیز کردن آن طاهر می‌شود.<ref>نگاه کنید: ص ن، «بحثی اجتهادی در طهارت و نجاست»، ص۱۲۳ - ۱۶۶</ref> | ||
این واژه به سه صورت «نَجِس»، «نَجَس» و «نَجْس» به کار رفته است.<ref>طریحی، مجمع البحرین، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۱۱۰؛ فیروزآبادی، القاموس المحیط، بیروت، ج۲، ص۲۵۳.</ref> واژه «نَجَس» تنها برای اعیان ده‌گانه نجاسات به کار می‌رود ولی واژه «نَجِس»، هم برای اعیان نجس و هم برای آنچه نجس شده (مُتَنَجِّس) استفاده می‌شود.<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب الاربعة، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۶۸.</ref> | این واژه به سه صورت «نَجِس»، «نَجَس» و «نَجْس» به کار رفته است.<ref>طریحی، مجمع البحرین، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۱۱۰؛ فیروزآبادی، القاموس المحیط، بیروت، ج۲، ص۲۵۳.</ref> واژه «نَجَس» تنها برای اعیان ده‌گانه نجاسات به کار می‌رود ولی واژه «نَجِس»، هم برای اعیان نجس و هم برای آنچه نجس شده (مُتَنَجِّس) استفاده می‌شود.<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب الاربعة، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۶۸.</ref> | ||