نامه امام علی(ع) به عثمان بن حنیف: تفاوت میان نسخه‌ها

|}

[[پاکدامنی]]، [[تقوا|پرهیزکاری]]، اهتمام به مساکین، کنترل خواهش‌های نفسانی، [[قناعت]]، پرهیز از [[اسراف|اِسراف]]، همدردی با مردم، [[ساده‌زیستی]]، پیروی از امام در شیوه زندگی و حساسیت داشتن نسبت به دعوت‌ها و مجالس پذیرایی از نکاتی است که امام علی(ع) در این نامه به رعایت آنها توصیه کرده است.<ref>نگاه کنید به: نهج البلاغه، نامه ۴۵، ۱۴۱۴ق، ص۴۱۶-۴۲۰.</ref> در این نامه علاوه بر آسیب‌شناسی اشرافی‌گری، راهکارهایی برای مقابله با آن بیان شده است.<ref>عترت‌دوست، و مهدیه احمدی، «راهکارهای مقابله با اشرافی‌گری بر مبنای تحلیل محتوای نامه امام علی(ع) به عثمان بن حنیف»، ص۹۰.</ref> به گفته محققان این نامه می‌تواند الگوی اخلاقی-اجتماعیِ مناسبی را در مواجهه با اشرافی‌گری اراده دهد.<ref>عترت‌دوست، و مهدیه احمدی، «راهکارهای مقابله با اشرافی‌گری بر مبنای تحلیل محتوای نامه امام علی(ع) به عثمان بن حنیف»، ص۷۰.</ref>

بخش‌هایی از این نامه در [[الامالی (شیخ صدوق)|کتاب امالی]] نوشته [[شیخ صدوق]]<ref>شیخ صدوق، امالی، ۱۳۷۶ش، ص۶۲۰-۶۲۳.</ref> و نیز در کتاب‌های دیگر نقل شده است.<ref>برای دیدن منابع دیگر این نامه نگاه کنید به: الحسینی الخطیب، مصادر نهج البلاغه، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۳۶۲.</ref> به گفته برخی محققان این نامه، در ابتدای [[حکومت امام علی(ع)]] و در [[سال ۳۶ هجری قمری|سال ۳۶ق]] به عثمان بن حنیف نوشته شده است.<ref>نهج البلاغه، نامه ۴۵، ترجمه محمد دشتی، ۱۳۷۹ش، ص۵۵۳.</ref> علاوه بر شرح و ترجمه نامه ۴۵ نهج‌البلاغه در ترجمه‌ها و شرح‌هایی که به صورت کامل بر نهج‌البلاغه نوشته شده، شرح‌ها و ترجمه‌های اختصاصی به زبان فارسی و عربی نیز بر این نامه نوشته شده است. برخی از آنها به این شرح است:

* زمامداری و پارسایی، اثر [[مصطفی دلشاد تهرانی]]؛<ref>دلشاد تهرانی، زمامداری و پارسایی، ۱۳۹۷ش، صفحه شناسنامه کتاب.</ref>

* شرح کتاب امیرالمؤمنین(ع) الی عثمان بن حنیف الانصاری، تألیف هاشم میلانی.<ref>میلانی، شرح کتاب امیرالمؤمنین(ع) الی عثمان بن حنیف الانصاری، ۱۴۳۳ق، صفحه شناسنامه کتاب.</ref>