صلوات: تفاوت میان نسخه‌ها

بنابر برخی روایات، انبیای پیش از حضرت محمد(ص) نیز ذکر صلوات را به کار می‌برده‌اند. به نقلی، صلوات در ترفیع درجات معنوی [[حضرت ابراهیم(ع)]] موثر بوده است.<ref>حر عاملی، مستدرک وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۷، ص۱۹۴.</ref> از پیامبر اکرم(ص) نقل است که «هر کس بر من صلوات بفرستد، فرشتگان بر او صلوات می‌فرستند کم یا زیاد؛ به همان اندازه که او می‌فرستد.»<ref>حر عاملی، مستدرک وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۷، ص۱۹۴.</ref> بنابر برخی روایات از جمله روایتی از امام رضا(ع)صلوات در محو گناهان موثر است.<ref>حر عاملی، مستدرک وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۷، ص۱۹۴.</ref>

[[قرآن کریم]] ضمن آن که تصریح می‌کند که [[خدا]] و فرشتگانش بر پیامبر(ص) صلوات می‌فرستند، به [[ایمان|مؤمنان]] امر می‌کند که آنان نیز از این کار تبعیت کنند: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِکتَهُ یصَلُّونَ عَلَی النَّبِی ۚ یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِیمًا ﴿۵۶﴾|ترجمه=خدا و فرشتگانش بر پیامبر درود می‌فرستند.‌ای کسانی که ایمان آورده‌اید، بر او درود فرستید و به فرمانش بخوبی گردن نهید.|سوره=[[سوره احزاب|احزاب]]|آیه=۵۶}}

بسیاری از عالمان بزرگ شیعه، از جمله شیخ مفید<ref>شیخ مفید، المقنعة، ۱۴۱۰ق، ص۱۱۳.</ref>، سید مرتضی،<ref>سید مرتضی، الانتصار، ۱۴۱۵ق، ص۱۵۱-۱۵۲.</ref> شیخ طوسی،<ref>شیخ طوسی، النهایة، ۱۴۰۰ق، ص۸۳-۸۴.</ref> شهید ثانی،<ref>شهید ثانی، مسالک الافهام، ۱۴۲۵ق، ج۱، ص۲۲۲-۲۲۳.</ref> و فقیهان قرن پانزدهم از جمله سید ابوالقاسم خویی،<ref>خویی، المستند فی شرح العروة الوثقی، ۱۴۳۰ق، ج۱۵، ص۲۵۱.</ref> امام خمینی<ref>امام خمینی، تحریر الوسیله، ۱۳۹۲ش، ج۱، ص۱۸۸.</ref> و سید علی سیستانی،<ref>سیستانی، المسائل المنتخبة، ۱۴۲۲ق، ص۱۵۱.</ref> صلوات بر پیامبر(ص) و خاندان او را به عنوان جزئی از تشهد در نماز واجب ذکر کرده‌اند و فاضل مقداد، فقیه شیعه قرن نهم هجری، اعتقاد به وجوب صلوات بر پیامبر در تشهد نماز را اعتقاد تمامی عالمان شیعه و نیز شافعی و احمد بن حنبل، دو تن از بنیانگذاران مذاهب اهل سنت دانسته است.<ref>فاضل مقداد، کنز العرفان، ۱۳۴۳ش، ج۱، ص۱۳۳.</ref> با این حال شیخ صدوق در آثار خود اشاره‌ای به وجوب یا استحباب ذکر صلوات در تشهد نکرده است.<ref>شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۲۲۵-۲۲۶؛ شیخ صدوق، المقنع، ۱۴۱۵ق، ص۹۵-۹۶.</ref>  

یوسف بن احمد بحرانی، فقیه و محدث شیعه قرن دوازدهم هجری، اعتقاد به استحباب ذکر صلوات پس از شنیدن نام پیامبر را قول مشهور در میان عالمان شیعه دانسته است.<ref>بحرانی، الحدائق الناضرة، ۱۴۰۵ق، ج۸، ص۴۶۰؛ شیخ صدوق، الأمالی، ۱۴۱۷ق، ص۷۴۱.</ref>

در منابع روایی ثواب و اثرات معنوی و مادی مثبت فراوانی برای صلوات بر شمرده شده است. در برخی منابع مهم روایی ابوابی ویژه صلوات و چگونگی و چند و چون و اهمیت آن گشوده شده است. برخی دیگر از منابع روایی، به تناسب موضوعات مورد بحث خود، از اهمیت صلوات سخن گفته‌اند. در معتبرترین کتاب روایی شیعه، [[کافی]]، درباره اهمیت و فضیلت صلوات آمده است که:«هر کس بر محمّد و آل محمّد ده بار صلوات فرستد، خدا و فرشتگانش صد بار بر او درود می‌فرستند، و کسی که بر محمّد و آل محمّد صد بار صلوات فرستد خدا و فرشتگانش هزار مرتبه براو درود می‌فرستند. » <ref>کلینی، ج۲، ص۴۹۳.</ref>

[[شیخ حر عاملی]]، در کتاب [[وسائل الشیعه]] و مستدرک آن، بابهایی با عناوینی همچون کیفیت صلوات،<ref>حر عاملی، مستدرک وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۷، ص۱۹۶.</ref> بلند گفتن صلوات<ref>حر عاملی، مستدرک وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۷، ص۱۹۳.</ref> و جز آن گشوده است. [[علامه مجلسی]] در کتاب [[بحار الانوار]] که بزرگترین مجموعه حدیثی [[شیعه]] است ۶۷ [[حدیث]] را در بابی با عنوان فضیلت صلوات بر نبی و آلش جمع آوری کرده است.<ref>بحار الانوار، ج۹۱، ص۴۷- ۷۳.</ref>

حضرت رضا علیه‌السلام فرمود: مَنْ لَمْ یقْدِرْ عَلی ما یکفِّرُ بِهِ ذُنُوبَهُ فَلْیکثِرْ مِنَ الصَّلاةِ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، فَانَّها تَهْدِمُ الذُّنُوبَ هَدْماً. کسی که قدرت بر انجام کاری که کفّاره گناهانش شود ندارد، زیاد بر محمّد و آل محمد صلوات بفرستد، به حقیقت که صلوات نابوده کننده گناهان است، چه نابود کردنی. و نیز آن حضرت فرمود: صلوات بر محمد و آل محمد، در پیشگاه خدای عزوجل برابر تسبیح و تهلیل و تکبیر است. بحار الأنوار: ۲۵/ ۲۲۹، باب ۷، حدیث ۲۰؛ عیون أخبار الرضا علیه‌السلام: ۱/ ۲۳۶، حدیث ۱.</ref>

# سنگین‌ترین عمل در [[ترازوی اعمال]] <ref group="یادداشت"> قال أبو عبدِ الله أو أبو جعفر علیهما السلام: أثقَلُ ما یوضَعُ فی المیزانِ یومَ القیامةِ، الصَّلاةُ علی مُحمَّدٍ وَ(علی) أهلِ بِیتِه: سنگین‌ترین عملی که روز قیامت در ترازوی اعمال قرار داده می‌شود، صلوات بر محمد و اهل‌بیت گرامی ایشان علیهم السلام می‌باشد. قُرب الأسناد:۱۵، وسائل الشیعة۷:۱۹۷، بحار الأنوار۹۱:۴۹، ریاض السالکین۱:۴۲۶، جامع أحادیث الشیعة۱۵:۶۲، مستدرک سفینۀ البحار۶:۳۶۷، میزان الحکمۀ۲:۱۶۶۲.</ref>

# باز شدن در‌های آسمان و ریزش گناهان<ref group="یادداشت"> امام صادق علیه‌السلام فرمود: روزی رسول خدا صلی الله علیه و آله به امام علی علیه‌السلام فرمود: نمیخواهی تو را بشارت دهم؟ عرضه داشت پدر و مادرم به فدایت، تو دائماً بشارت دهنده به خیر بودی، رسول الهی فرمود: جبرئیل هم اکنون خبر بهت آوری به من داد، امام علی علیه‌السلام عرض کرد، آن خبر چه بود؟ فرمود: به من خبر داد: وقتی مردی از امتم بر من صلوات فرستاد و این صلوات را با صلوات بر آل من پیوند داد، در‌های آسمان به رویش باز می‌شود، و ملائکه هفتاد صلوات بر او میفرستند، و اگر گناهکار است، گناهانش همچون برگ درخت میریزد، و خداوند به او میفرماید: «لبَّیک یا عبدی و سَعْدَیک»، و به ملائکه خطاب می‌کند. شما بر بنده من هفتاد صلوات فرستادید، من بر او هفتصد صلوات میفرستم. اما اگر بر من صلوات فرستاد و اهل بیتم را در صلوات با من پیوند نداد، بین او و آسمان هفتاد حجاب قرار میگیرد، و حضرت حق میفرماید: «لا لَبَّیک وَ لاسَعْدَیک»،‌ای ملائکه من! دعایش را بالا نبرید مگر بر آل پیامبرم صلوات بفرستد، چنین کسی از رحمت حق محروم است تا زمانی که اهل بیتم را در صلوات به من ملحق فرماید. بحار الأنوار: ج۹۱ ص۵۶، باب ۲۹، حدیث ۳۰؛ الأمالی، شیخ صدوق: ۵۸۰.</ref>

#صلوات با صدای بلند [[نفاق]] را از بین می‌برد<ref group="یادداشت"> قالَ رَسولُ اللهِ صَلَّی اللهُ علیه وآله: إرفَعُوا أصواتَکُم بالصَّلاةِ عَلَی؛ فَإنَّها تَذْهَبُ بِالنِّفاقِ: با صدای بلند بر من صلوات فرستید؛ زیرا که نفاق و دورویی را بر طرف می‌کند. أصول کافی۲:۴۹۳، ثواب الأعمال:۱۵۹، مکارم الأخلاق:۳۱۲، المحتضر:۷۶، وسائل الشیعة۷:۱۹۲ و ۲۰۰، بحار الأنوار۹۱:۵۹، جامع أحادیث الشیعة۱۵:۴۶۴.</ref>

# استغفار [[ملائکه]] برای نویسنده ذکر صلوات<ref group="یادداشت"> قالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّی اللهُ علیهِ وَآلِه: مَنْ صَلّی عَلَی فی کتابٍ، لَمْ تَزَل الملائِکَةُ تَستَغفِرُ لَه مادامَ اسمِی فی ذلکَ الکتابِ: کسی که در نوشت‌های صلوات بر من را بنویسد، تا زمانی که نام من در آن نوشته باشد فرشتگان برای او استغفار می‌کنند. جامع الأخبار:۶۱، منیة المرید:۳۴۷، بحار الأنوار۹۱:۷۱، منازل آلاخرة:۲۰۳، مستدرک سفینة البحار۶:۳۶۹، میزان الحکمة۲:۱۶۶۲.</ref><ref> نقل کرده‌اند که مردی در بصره، حدیث کتابت می‌نمود. و چون به نام مبارک آن حضرت می‌رسید از روی عمد ترک صلوات نوشتن می‌کرد، در اندک زمانی، آکله در انگشتانشان افتاد، و بکلّی از دستش جدا شد.(شرح و فضائل صلوات تألیف احمد بن محمد حسینی اردکانی:۶۱.</ref>