پرش به محتوا

امام صادق علیه‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۲۰۶: خط ۲۰۶:
*الرسالة الاَهوازیه. این نامه برای نجاشی والی [[اهواز]] نوشته شده است. متن آن در کتاب [[ کشف الریبة عن احکام الغیبة (کتاب)|
*الرسالة الاَهوازیه. این نامه برای نجاشی والی [[اهواز]] نوشته شده است. متن آن در کتاب [[ کشف الریبة عن احکام الغیبة (کتاب)|
کشف الریبه]] نوشته [[شهید ثانی]] آمده است.
کشف الریبه]] نوشته [[شهید ثانی]] آمده است.
*[[توحید مفضل (کتاب)|توحید المُفَضَّل]] یا کتاب فکِّر. این رساله مشتمل بر سخنان امام صادق(ع) درباره خداشناسی برای [[مفضل بن عمر|مُفَضَّل بن عمر]] است که به جهت تکرار عبارت «فَکِّر یا مُفَضَّل» (فکر کن ای مفضل) در آن، در گذشته به «کتاب فَکِّر» شهرت داشت. نویسنده [[الذریعة الی تصانیف الشیعة (کتاب)|الذریعه]] مفضل را به عنوان صاحب کتاب فکّر معرفی کرده است.<ref>طهرانی، الذریعة، ۱۴۰۸ق، ج۱۹، ص۱۵.</ref>
*[[توحید مفضل (کتاب)|توحید المُفَضَّل]] یا کتاب فَکِّر. این رساله مشتمل بر سخنان امام صادق(ع) درباره خداشناسی برای [[مفضل بن عمر|مُفَضَّل بن عمر]] است که به جهت تکرار عبارت «فَکِّر یا مُفَضَّل» (فکر کن ای مفضل) در آن، در گذشته به «کتابِ فَکِّر» شهرت داشت. نویسنده [[الذریعة الی تصانیف الشیعة (کتاب)|الذریعه]] مفضل را به عنوان صاحب کتاب فکّر معرفی کرده است.<ref>طهرانی، الذریعة، ۱۴۰۸ق، ج۱۹، ص۱۵.</ref>
*[[الاهليلجة (کتاب)|رساله اَهلیلَجه]].{{یاد|اهلیلجه نام گیاهی است که طبیبان هندی برای درمان از آن استفاده می‌کنند.}} در این رساله امام صادق(ع) با پزشکی هندی درباره اثبات وجود خدا گفتگو کرده است. به گفته [[سید محسن امین]]، [[سید ابن‌طاووس]]، این کتاب را معتبر دانسته است. همچنین او از ابن‌ندیم نویسنده [[الفهرست (ابن‌ندیم) |فهرست ابن‌ندیم]] نقل کرده که نگارش این کتاب توسط امام صادق(ع) از محالات است.<ref>امین، اعیان الشیعه، دارالتعارف، ج۱، ص۶۶۳.</ref>
*[[الاهليلجة (کتاب)|رساله اَهلیلَجه]].{{یاد|اهلیلجه نام گیاهی است که طبیبان هندی برای درمان از آن استفاده می‌کنند.}} در این رساله امام صادق(ع) با پزشکی هندی درباره اثبات وجود خدا گفتگو کرده است. به گفته [[سید محسن امین]]، [[سید ابن‌طاووس]]، این کتاب را معتبر دانسته است. همچنین او از ابن‌ندیم نویسنده [[الفهرست (ابن‌ندیم) |فهرست ابن‌ندیم]] نقل کرده که نگارش این کتاب توسط امام صادق(ع) از محالات است.<ref>امین، اعیان الشیعه، دارالتعارف، ج۱، ص۶۶۳.</ref>


۱۷٬۴۸۴

ویرایش