دفاع از مظلوم: تفاوت میان نسخه‌ها
←دفاع از مظلوم در سیره اهل‌بیت(ع)
جز (ویکی سازی) |
|||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
[[مرتضی مطهری|مرتضی مطهری]] معتقد است [[خدا|خداوند]] از بدگویی و بدنام نمودنِ دیگران، منع کرده است، مگر در مورد فرد مظلوم. وی معتقد است براساس آیات قرآن<ref>سوره نساء، آیه ۱۴۸.</ref> خداوند به مظلوم اجازه می‌دهد «فریاد کند، بدگویی کند ... شعار بدهد» و علت آن این است که «این راه احقاق حق است».<ref name=":0">مطهری، پانزده گفتار، ۱۳۸۰ش، ص۹۶.</ref> | [[مرتضی مطهری|مرتضی مطهری]] معتقد است [[خدا|خداوند]] از بدگویی و بدنام نمودنِ دیگران، منع کرده است، مگر در مورد فرد مظلوم. وی معتقد است براساس آیات قرآن<ref>سوره نساء، آیه ۱۴۸.</ref> خداوند به مظلوم اجازه می‌دهد «فریاد کند، بدگویی کند ... شعار بدهد» و علت آن این است که «این راه احقاق حق است».<ref name=":0">مطهری، پانزده گفتار، ۱۳۸۰ش، ص۹۶.</ref> | ||
===دفاع از مظلوم در سیره اهل‌بیت(ع)=== | ===دفاع از مظلوم در سیره اهل‌بیت(ع)===حد | ||
[[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اکرم(ص)]] قبل از [[بعثت]]، به‌عنوان نماینده [[بنی‌هاشم]] در پیمان [[حلف الفضول|حِلْفُ الفُضُول]] که برای دفاع از مظلوم در مقابل ظالم منعقد شده بود، شرکت کرد.<ref>ابن‌اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۴۱؛ ابن‌هشام، السیرة النبویة، دار المعرفة، ج۱، ص۱۳۴.</ref> همچنین [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] پس از آنکه با وی به‌عنوان خلیفه [[بیعت]] شد، دفاع از مظلوم و گرفتن حق او را از برنامه‌های حکومتی خود بیان کرد.<ref>نهج‌البلاغه، خطبه ۱۳۶، ص۱۹۴.</ref> او در [[خطبه شقشقیه|خطبه شِقْشِقِیّة]] یکی از دلایل قبول حکومت (بعداز [[قتل عثمان|کشته‌شدن عثمان]]) را پیمانی دانسته که خداوند از عالمان برای دفع ظلم از مظلومان گرفته است.<ref> نهج البلاغة، تصحیح: صبحی صالح، خطبه ۳.</ref> امام علی(ع)، پس از آنکه توسط [[ابن‌ملجم مرادی|ابن‌ملجم]] ضربت خورد، به [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن(ع)]] و [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] وصیت کرد که دشمنِ ظالم و یاری‌رسان مظلوم باشید.<ref> نهج البلاغة، تصحیح: صبحی صالح، نامه ۴۷، ص۴۲۱.</ref> | [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اکرم(ص)]] قبل از [[بعثت]]، به‌عنوان نماینده [[بنی‌هاشم]] در پیمان [[حلف الفضول|حِلْفُ الفُضُول]] که برای دفاع از مظلوم در مقابل ظالم منعقد شده بود، شرکت کرد.<ref>ابن‌اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۴۱؛ ابن‌هشام، السیرة النبویة، دار المعرفة، ج۱، ص۱۳۴.</ref> همچنین [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] پس از آنکه با وی به‌عنوان خلیفه [[بیعت]] شد، دفاع از مظلوم و گرفتن حق او را از برنامه‌های حکومتی خود بیان کرد.<ref>نهج‌البلاغه، خطبه ۱۳۶، ص۱۹۴.</ref> او در [[خطبه شقشقیه|خطبه شِقْشِقِیّة]] یکی از دلایل قبول حکومت (بعداز [[قتل عثمان|کشته‌شدن عثمان]]) را پیمانی دانسته که خداوند از عالمان برای دفع ظلم از مظلومان گرفته است.<ref> نهج البلاغة، تصحیح: صبحی صالح، خطبه ۳.</ref> امام علی(ع)، پس از آنکه توسط [[ابن‌ملجم مرادی|ابن‌ملجم]] ضربت خورد، به [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن(ع)]] و [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] وصیت کرد که دشمنِ ظالم و یاری‌رسان مظلوم باشید.<ref> نهج البلاغة، تصحیح: صبحی صالح، نامه ۴۷، ص۴۲۱.</ref>تأمین امنیت مظلومان در کنار [[اقامه حدود]] الهی واصلاح وآبادانی شهرها در سخنان امام حسین (ع) پیش از [[قیام امام حسین(ع)|قیام کربلا]] مورد تأکید قرار گرفته است.(ونظهر الإصلاح في بلادك، فيأمن المظلومون من عبادك، وتقام المعطلة من حدودك.) <ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۴، ص۱۱۱.</ref> | ||
==وجوب شرعی دفاع از مظلوم== | ==وجوب شرعی دفاع از مظلوم== | ||