سوره زمر: تفاوت میان نسخه‌ها

این آیه [[عدل (کلام)|عدل]] الهی را می‌رساند که احدی حاضر نیست بار [[گناه]] دیگری را بر دوش گیرد، هرچند بسیار به او علاقه داشته باشد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۸، ص۲۲۵.</ref>و بیانگر آن است که اصل مسئوليت هر كس در برابر اعمال خويش، از اصول منطقى و مسلم در همه اديان آسمانى است البته در صورتى كه  انسان به نحوى در ايجاد مقدمات، يا اصل یک عمل، دخالت داشته باشد گاه، ممكن است شریک جرم ديگرى باشد مانند كسانى كه [[بدعت]] شومى مى‌گذارند، و يا سنت زشت و غلطى، كه هر كس به آن عمل كند، [[گناه]] آن را بر «مُسبِّب اصلى» نیز مى‌نويسند. <ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۱۹، صص۴۰۷-۴۰۸.</ref>  این آیه در ادبیات فارسی هم بازتاب‌هایی داشته است، ابیات زیر از [[حافظ]] شیرازی نمونه‌ای از آن است:<ref>خرمشاهی، حافظ نامه، ۱۳۹۳ش، ج۱، غزل۵۱، ص۳۹۵.</ref>

|عیب رندان مکن‌ ای زاهد پاکیزه سرشت\\که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت\\

من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش\\هرکسی آن دِرود عاقبت کار که کشت}}

این آیه لحنی آکنده از لطف، محبت و مهربانی خداوند را دربر دارد که آغوش رحمتش را به روی همگان باز کرده و فرمان عفو همه گنه‌کاران را صادر نموده است. در روایتی از [[امام علی]](ع) آمده در تمام [[قرآن]] آیه‌ای وسیع‌تر از این آیه نیست، چون شمول آن هر گونه [[گناه|گناهی]] را در برمی‌گیرد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۹، ص۵۲۱.</ref>

مفاهیم این آیه در شعر فارسی هم به کار گرفته شده، ابیات زیر از [[شاهنامه]] [[فردوسی]] نمونه‌ای از آن است:<ref>فردوسی، شاهنامه، ۱۳۸۴ش، ص۴۶۷.</ref>

|چو نومید گردد ز یزدان کسی\\از و نیک بختی نیاید بسی

ز یزدان نباشد کسی ناامید\\وگر تیره بینند روز سپید

}}

[[باباطاهر]] در دوبیتی مشهورش به این آیه اشاره کرده است

|مو از «قالوا بلی» تشویش دیرم\\گنه از برگ و باران بیش دیرم

اگر« '''لاتقنطوا''' »دستم نگیرد\\مو از «یاویلنا» اندیش دیرم <ref>باباطاهر، دوبیتی ها، شماره ۱۱۸</ref>}}