سخن‌گفتن عیسی در گهواره: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سخن‌گفتن عیسی در گهواره''' سخن‌گفتن اعجازگونه [[عیسی(ع)]] در ایام شیرخوارگی، در مقابل عالمان یهود، برای رفع اتهام [[زنا]] از مادرش، [[حضرت مریم(س)]] و اعلام [[نبوت|مقام نبوت]] بوده است.<ref>صادقی تهرانی، «شرح سخنان عیسی مسیح در گهواره»، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر آیت الله‌العظمی دکتر محمد صادقی تهرانی.</ref> قرآن در سه آیه [[آیه ۴۶ سوره آل‌عمران|۴۶ آل‌عمران]]، [[آیه ۱۱۰ سوره مائده|۱۱۰ مائده]] و [[آیه ۲۹ سوره مریم|۲۹ مریم]] به سخن‌گفتن عیسی در مهد اشاره دارد.<ref>قرآن کریم.</ref> به گفته برخی پژوهشگران بسیاری از مفسران مراد از مهد را دورانی که طفل بیشتر در آغوش مادر یا گهواره است دانسته‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۱ش، ج‏۱۳، ص۵۲؛ منصوری، شورگشتی، «بررسی دیدگاه‌های تفسیری مفسران درباره آیات تکلم حضرت عیسی علیّه السلام در مهد»، ص۲۰۹-۲۱۰.</ref> در مقابل این رای برخی مفسران چون [[محمدهادی معرفت]] در [[التمهید فی علوم القرآن (کتاب)|کتاب التمهید]] معتقدند مریم(س) چند سال بعد از ولادت عیسی به شهر بازگشت و منظور از مهد سنین خردسالی عیسی است.<ref name=":0">منصوری، شورگشتی، «بررسی دیدگاه‌های تفسیری مفسران درباره آیات تکلم حضرت عیسی علیّه السلام در مهد»، ص۲۱۰.</ref> همچنین [[سید احمدخان هندی]] اندیشمند مسلمان و مفسر قرآن، معتقد است تکلم عیسی در اوایل نوجوانی او بوده است نه دوران نوزادیش.<ref>کاظمی، «نقدی بر اندیشه های سید احمدخان هندی پیرامون اعجاز»، ص۱۳۸.</ref>

بنا بر آیه ۳۰ تا ۳۴ [[سوره مریم]] عیسی در این سخنان، خود را بنده خدا، [[پیامبران|پیامبر الهی]] و دارای کتاب آسمانی و مایه برکت معرفی می‌کند. همچنن او بیان می‌کند فردی زورگو و تیره‌بخت نیست و از ناحیه الهی به [[نماز]]، [[زکات]] و محبت به مادرش توصیه شده است. طبق [[آیه|آیات قرآن]] این سخنان او با سه سلامی که به خود می‌دهد تمام می‌شود. سلام بر من روزی که متولد شدم، روزی که مرگم فرا خواهد رسید و روزی که در [[آخرت|جهان دیگر]] دوباره زنده خواهم شد.<ref>مکارم شیرازی، ترجمه قرآن، ۱۳۷۳ش، ص۳۰۷.</ref> برخی اندیشمندان شیعه این سخنان عیسی(ع) را دلیلی بر امکان وجود عقل و درایت لازم برای [[امامت در کودکی|امامت در سنین خردسالی]] گرفته‌اند.<ref>سبحانی، «امامت در کودکی؟»، ص۴۶؛ امینی، «آيا كودك پنج ساله امام مى شود؟»، پایگاه اطلاع‌رسانی آیت الله ابراهیم امینی.</ref>  

برخی مفسران این سخنان عیسی را [[معجزه]] عیسی، عده‌ای [[ارهاص]] و برخی دیگر [[کرامت|کرامتی]] از حضرت مریم(س) دانسته‌اند.<ref>فخررازی، التفسير الكبير، ۱۴۲۰ق، ج‏۲۱، ص۵۳۴.</ref> محمدهادی معرفت اصلِ تکلم را خالی از هرگونه وجه اعجازی دانسته‌ است چرا که معتقد است در سنینی که غالبا کودکان سخن می‌گویند رخ داده. به باور او نوع تکلم عیسی با آن وزانت و تعقل خاصی که در آن بود بر همگان ثابت کرد که تولد او معجزه‌وار و مادرش از تهمت زنا مبرا است.<ref>منصوری، شورگشتی، «بررسی دیدگاه‌های تفسیری مفسران درباره آیات تکلم حضرت عیسی علیّه السلام در مهد»، ص۲۱۲.</ref> [[فخررازی]] در [[کتاب تفسیر کبیر]] معتقد است این واقعه صرفا امری اعجازگونه است. او با تفاوت قائل‌ شدن میان رخ‌دادن معجزه از پیامبر و واقع شدن امر اعجازگونه بر او، معتقد است اموری چون [[ولادت عیسی بدون پدر]] و تکلم عیسی در مهد با معجزاتی مانند زنده‌کردن مردگان که مستقلا از عیسی(ع) صادر شده متفاوت است.<ref>فخررازی، التفسير الكبير، ۱۴۲۰ق، ج‏۲۳، ص۲۸۰.</ref>