۱۷٬۱۹۲
ویرایش
معوذتین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(تمیزکاری) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[File:معوذتین.jpg|thumbnail|left|معوذتین: دو سوره آخر قرآن]] | [[File:معوذتین.jpg|thumbnail|left|معوذتین: دو سوره آخر قرآن]] | ||
'''مُعَوِّذَتَیْن''' (دو نگاه‌دارنده)، سوره‌های [[سوره فلق|فلق]] و [[سوره ناس|ناس]] است که با عبارت «قُلْ اَعوذُ» شروع می‌شوند. این دو سوره متضمن [[تعویذ]] به خدا از برخی شرور هستند. به این دو سوره «مُشَقْشَقَتَیْن» نیز گفته می‌شود و طبق روایتی هر دو با هم نازل شدند. به گفته [[علی بن ابراهیم قمی]] این دو سوره توسط [[جبرئیل]] و [[میکائیل]] برای شفای [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]] نازل شد و پیامبر(ص) نیز [[حسنین]] را به این دو سوره تعویذ می‌کردند. | '''مُعَوِّذَتَیْن''' (دو نگاه‌دارنده)، سوره‌های [[سوره فلق|فلق]] و [[سوره ناس|ناس]] است که با عبارت «قُلْ اَعوذُ» شروع می‌شوند. این دو سوره متضمن [[حرز|تعویذ]] به خدا از برخی شرور هستند. به این دو سوره «مُشَقْشَقَتَیْن» نیز گفته می‌شود و طبق روایتی هر دو با هم نازل شدند. به گفته [[علی بن ابراهیم قمی]] این دو سوره توسط [[جبرئیل]] و [[میکائیل]] برای شفای [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]] نازل شد و پیامبر(ص) نیز [[حسنین]] را به این دو سوره تعویذ می‌کردند. | ||
== دلیل نام‌گذاری== | ==دلیل نام‌گذاری== | ||
از آن‌جا که دو [[سوره]] ناس و فلق با عبارت «قُلْ اَعوذُ» آغاز می‌شود و نام دیگر آن‌ها مُعَوّذه است، آن را معوذتین یعنی دو معوذه می‌گویند. [[ | از آن‌جا که دو [[سوره]] ناس و فلق با عبارت «قُلْ اَعوذُ» آغاز می‌شود و نام دیگر آن‌ها مُعَوّذه است، آن را معوذتین یعنی دو معوذه می‌گویند. به گفته [[ابن‌شهرآشوب]] در اکثر تفاسیر وارد شده که [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]]، [[حسنین]] را به دو سوره قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ و قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ تعویذ می‌کرد، به این سبب آن دو سوره را معوّذتین نامیدند.<ref>ابن شهرآشوب، المناقب، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۳۸۴.</ref> | ||
==نزول یک‌باره== | ==نزول یک‌باره== | ||
طبق | طبق روایتی که [[عقبة بن عامر]] از پیامبر(ص) نقل کرده، معوذتین با هم و یکجا نازل شده‌اند. پیامبر(ص) فرمودند: «امشب دو [[سوره]] بر من نازل کردند که مثل آن ندیده‌ام یعنی معوذتین»<ref>تفسیر ابوالفتوح رازی، ج۲۰، ص۴۷۱ به نقل از خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۲۱۲۳.</ref> [[سیوطی]] هم که به همین قول معتقد بوده گفته این دو سوره [[سوره‌های مکی و مدنی|مدنی]] هستند و در قصه [[سحر]] لبید بن اعصم -همانطور که بیهقی در دلائل النبوة نوشته- نازل شده است.<ref>الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۱۴و۳۷ به نقل از خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۲۱۲۳.</ref> | ||
==سبب نزول== | ==سبب نزول== | ||
[[علی بن ابراهیم قمی]] در [[تفسیر علی بن ابراهیم قمی (کتاب)|تفسیرش]] روایتی از [[امام صادق(ع)]] و [[سید هاشم بحرانی]] در [[تفسیر برهان]] به نقل از [[فضیل بن یسار]] روایتی از [[امام باقر(ع)]] نقل کرده‌اند که: پیامبر (ص) مریض شدند و تب ایشان شدت پیدا کرد. پس [[جبرئیل]] و ([[میکائیل]]) این دو سوره را برای شفای آن حضرت (ص) نازل کردند. <ref>تفسیر قمی، ج۲، ص۴۵۰؛ تفسیر البرهان، ج۴، ص۵۳۱ به نقل از خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۲۱۲۳.</ref> | [[علی بن ابراهیم قمی]] در [[تفسیر علی بن ابراهیم قمی (کتاب)|تفسیرش]] روایتی از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] و [[سید هاشم بحرانی]] در [[البرهان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر برهان]] به نقل از [[فضیل بن یسار]] روایتی از [[امام محمد باقر علیه‌السلام|امام باقر(ع)]] نقل کرده‌اند که: پیامبر(ص) مریض شدند و تب ایشان شدت پیدا کرد. پس [[جبرئیل]] و ([[میکائیل]]) این دو سوره را برای شفای آن حضرت (ص) نازل کردند.<ref>تفسیر قمی، ج۲، ص۴۵۰؛ تفسیر البرهان، ج۴، ص۵۳۱ به نقل از خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۲۱۲۳.</ref> | ||
==مُشَقشَقتین== | ==مُشَقشَقتین== | ||
سوره ناس و فلق همچنین به نام مشقشقتین نامیده شده است.<ref>نک: خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۷۱-۱۲۷۲</ref> شقشقه به معنای کلامی است که در مواقع حساس از زبان انسان صادر می‌شود و چون انسان در مواقع احساس خطر این سوره‌ها را می‌خواند تا پناه و نجات یابد، این دو سوره را «مشقشقتین» هم می‌نامند.<ref>نک: خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۷۱-۱۲۷۲</ref> | سوره ناس و فلق همچنین به نام مشقشقتین نامیده شده است.<ref>نک: خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۷۱-۱۲۷۲</ref> شقشقه به معنای کلامی است که در مواقع حساس از زبان انسان صادر می‌شود و چون انسان در مواقع احساس خطر این سوره‌ها را می‌خواند تا پناه و نجات یابد، این دو سوره را «مشقشقتین» هم می‌نامند.<ref>نک: خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۷۱-۱۲۷۲</ref> | ||
== پانویس == | ==پانویس== | ||
{{پانوشت}} | {{پانوشت}} | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
*خرمشاهی، بهاءالدین، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، تهران، دوستان-ناهید، ۱۳۷۷ش. | *خرمشاهی، بهاءالدین، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، تهران، دوستان-ناهید، ۱۳۷۷ش. | ||
* | *ابن‌شهرآشوب مازندرانی، محمد بن علی، مناقب آل ابی‌طالب، قم، علامه، ۱۳۷۹ق. | ||
{{قرآن کریم}} | {{قرآن کریم}} | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
| رعایت شیوه‌نامه ارجاع = <!--ندارد، دارد-->دارد | | رعایت شیوه‌نامه ارجاع = <!--ندارد، دارد-->دارد | ||
| کپی‌کاری = <!--از منبع مردود، از منبع خوب، ندارد-->ندارد | | کپی‌کاری = <!--از منبع مردود، از منبع خوب، ندارد-->ندارد | ||
| استناد به منابع مناسب = <!--ندارد، ناقص، کامل--> | | استناد به منابع مناسب = <!--ندارد، ناقص، کامل-->ناقص | ||
| شناسه = <!--ندارد، ناقص، کامل-->کامل | | شناسه = <!--ندارد، ناقص، کامل-->کامل | ||
| جانبداری = <!--دارد، ندارد-->ندارد | | جانبداری = <!--دارد، ندارد-->ندارد | ||