آیه ۱۱۸ سوره توبه: تفاوت میان نسخه‌ها

قطع کامل ارتباط جامعه با این سه فرد گناهکار سبب شد که آن‌ها از همه قطع امید کنند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۸، ص۱۷۵.</ref> آن‌ها متوجه شدند پناه دیگری ندارند<ref>طیب، أطیب البیان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۸ش، ج۶، ص۳۲۹.</ref> و باید [[توبه]] کنند.<ref>حسینی شیرازی، تبیین القرآن، ۱۴۲۳ق، ص۲۱۸.</ref> به همین جهت به بیابان رفتند و با ترک لذت‌های دنیایی به توبه و [[استغفار]] پرداختند.<ref>طیب، أطیب البیان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۸ش، ج۶، ص۳۲۹.</ref> [[قرآن]] از این حالتِ آنان با تعبیر «وَظَنُّوا أَنْ لَا مَلْجَأَ مِنَ اللَّهِ إِلَّا إِلَیْهِ؛ دانستند که پناهی از خدا جز به سوی او نیست» یاد کرده است.<ref>سوره توبه، آیه۱۱۸.</ref> این تعبیر چنین تفسیر شده که این افراد مطمئن شدند که هیچ چیزی نمی‌تواند آن‌ها را از [[عذاب الهی|عذاب خداوند]] رهایی دهد مگر اینکه خود خداوند آنان را ببخشد.<ref>طبری، جامع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۲ق، ج۱۱، ص۴۰.</ref> تعبیر «ظَنُّوا»  در این آیه به یقین داشتن معنا شده است.<ref>فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۳۸۶.</ref>

آیه ۱۱۸ سوره توبه، توبه آنان را چنین نقل می‌کند: «ثُمَّ تَابَ عَلَیْهِمْ لِیَتُوبُوا؛ پس به آنان توبه داد، تا توبه کنند»<ref>سوره توبه، آیه۱۱۸.</ref> در تفسیرِ تعبیرِ «به آن‌ها توبه داد» چندین معنا ذکر شده است.<ref>شیخ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت، ج۵، ص۳۱۷.</ref> [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] عالم و مفسر شیعه در تفسیر این تعبیر آورده که خداوند توبه را بر آنان آسان کرد تا بتوانند توبه کنند.<ref>طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص۱۲۱</ref> برخی این تعبیر را به معنای لطف خداوند معنا کرده‌اند که خداوند به آن‌ها لطف کرد تا اینکه توبه کرده و از گناه خود بازگردند.<ref>حسینی شیرازی، تبیین القرآن، ۱۴۲۳ق، ص۲۱۸.</ref> [[محمدجواد مغنیه|مغنیه]] عالم و مفسر شیعه در تفسیر این تعبیر چنین آورده که خداوند توبه آنان را پذیرفت تا بتوانند توبه کرده و اصرار بر گناه نداشته باشند.<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۱۱۵.</ref>