سید محمدتقی مدرسی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سید محمدتقی مدرسی''' (متولد [[۱۳۶۴ هجری قمری|۱۳۶۴ق]]/ [[سال ۱۳۲۴ هجری شمسی|۱۳۲۴ش]]) [[فهرست مراجع تقلید شیعه|مرجع تقلید شیعه]] و از محققان و نویسندگان ایرانی-عراقی است که از لحاظ مقلد، جزو مراجع طراز اول کنونی عراق دانسته شده است. در سال ۱۳۴۹ش به دلیل صدور حکم اعدام، مجبور شد مخفیانه به [[کویت|کشور کویت]] و پس از [[انقلاب اسلامی ایران]]، به [[تهران]] مهاجرت کند. او پس از سقوط رژیم بعث صدام، به [[کربلا]] بازگشت و هم‌اکنون در [[عراق|کشور عراق]] اقامت دارد. [[سید محمد حسینی شیرازی|سید محمد شیرازی]]، استادش و [[نمر باقر النمر|شیخ نمر]] و [[حسن الصفار]] از شاگردان او بوده‌اند.  

وی صاحب آثار بسیاری در زمینه‌های مختلف همچون [[فقه]]، [[اصول فقه|اصول]] و تاریخ اهل‌بیت(ع) است که [[من هدی القرآن (کتاب)|من هدی القرآن]] یکی از مهم‌ترین کتاب‌های تفسیری اوست. معضل عقب ماندگی جهان اسلام و تلاش برای حل آن، سکولار نبودن حکومت در اسلام، حجاب زن مسلمان شمشیری در برابر دشمنان و اندیشه التقاطی بودن فلسفه اسلامی رایج بین [[مسلمان|مسلمانان]]، برخی از نظرات وی است. [[سید محمدحسن شیرازی|میرزای شیرازی]]، صاحب فتوای تحریم تنباکو، از اجداد مادری او و [[سید محمد حسینی شیرازی|سید محمد شیرازی]]، نیز دایی‌ اوست.

چاپ نشریه‌های مختلف، تأسیس شبکه‌های تلویزیونی، تأسیس انتشارات مختلف و مراکز اسلامی،‌ شرکت در کنفرانس‌ها و اجلاس‌های بین‌المللی، برپایی نشست‌ها، سخنرانی در جلسات و مناسبت‌های متعدد دینی و همچنین تأسیس حوزه‌های علمیه در کشورهای مختلف، بخشی از فعالیت‌های او بوده است.