Automoderated users، confirmed، movedable، protected، مدیران، templateeditor
۶٬۷۸۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''حَبْلُالله''' بهمعنای ریسمان الهی، تعبیری قرآنی در [[آیه اعتصام|آیه اِعتصام]] که [[خدا]]<nowiki/>وند در آن به [[مسلمان|مسلمانان]] فرمان میدهد همگی به حبلالله چنگ بزنند و پراکنده و گروه گروه نشوند.<ref>سوره آلعمران، آیه ۱۰۳.</ref> | '''حَبْلُالله''' بهمعنای ریسمان الهی، تعبیری قرآنی در [[آیه اعتصام|آیه اِعتصام]] که [[خدا]]<nowiki/>وند در آن به [[مسلمان|مسلمانان]] فرمان میدهد همگی به حبلالله چنگ بزنند و پراکنده و گروه گروه نشوند.<ref>سوره آلعمران، آیه ۱۰۳.</ref> | ||
[[تفسیر عیاشی (کتاب)|تفسیر عیاشی]] (درگذشت: ۳۲۰ق) روایاتی را نقل کرده که [[اهلبیت(ع)|آلمحمد]] یا [[امام علی علیهالسلام|امام علی(ع)]] مصداق حبلالله معرفی شدهاند.<ref> عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۱۹۴.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] نیز معتقد است منظور از حبلالله در [[آیه اعتصام|وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا]]، قرآن و پیامبر(ص) است. همچنین او منظور از عبارت «و مَنْ یعْتَصم بالله» در [[آیه ۱۰۱ سوره آلعمران]] را نیز تمسک به آیات الهی و به پیامبر(ص) ([[قرآن|کتاب]] و [[سنت]]) دانسته است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۳، ص۳۶۹.</ref> در [[الدر المنثور (کتاب)|تفسیر الدُرُّ المَنْثور]]، اثر سیوطی (درگذشت: ۹۱۱ق) از عالمان اهلسنت، نیز روایاتی نقل شده که جماعت، قرآن و عترت پیامبر، عهد و طاعت خدا از مصادیق حبلالله هستند.<ref>سیوطی، الدر المنثور، دارالفکر، ج۲، ص۲۸۴-۲۸۸.</ref> [[تفسیر المنار (کتاب)|تفسیر المنار]] از تفاسیر اهلسنت، حبلالله را به [[امر به معروف و نهی از منکر]] تفسیر کرده است.<ref>رشیدرضا، تفسیر القرآن الحکیم، ۱۹۹۰م، ج۴، ص۳۹.</ref> | |||
بهگفته [[فضل بن حسن طبرسی|فَضل بن حسن طَبْرِسی]] (درگذشت: ۵۴۸ق) مفسران درباره حبلالله نظرات مختلفی دارند. برخی آن را [[قرآن]]، برخی دیگر [[اسلام|دین اسلام]] و برخی روایات آن را اهلبیت پیامبر میداند. طبرسی حمل آن بر همه موارد را بهتر دانسته است. او برای تأیید این نظر به [[حدیث ثقلین]] استناد کرده است که در آن، [[قرآن]] و [[اهلبیت(ع)]] به عنوان دو حبل معرفی شدهاند. در نقل او به جای [[ثقلین]] از تعبیر حبلین{{یاد|«إنی قد ترکت فیکم حبلین إن أخذتم بهما لن تضلوا بعدی أحدهما أکبر من الآخر کتاب الله حبل ممدود من السماء إلی الأرض و عترتی أهل بیتی ألا و إنهما لن یفترقا حتی یردا علی الحوض» من در میان شما دو ریسمان(دو راه برای هدایت) گذاشتهام که تا وقتی به آنها چنگ آویزید هرگز پس از من گمراه نمیشوید و یکی از آن دو بزرگتر(و جایگاهش برتر) از دیگری است: کتاب خدا که ریسمانی است از آسمان به زمین کشیده و عترت و خاندان من. بدانید که این دو هرگز از هم جدا نمیشوند تا کنار [[حوض کوثر|حوض]] نزد من آیند.(طبرسی، مجمع البیان، دارالمعرفه، ج۲، ص۸۰۵.)}} استفاده شده است.<ref> طبرسی، مجمع البیان، دارالمعرفه، ج۲، ص۸۰۵.</ref> | بهگفته [[فضل بن حسن طبرسی|فَضل بن حسن طَبْرِسی]] (درگذشت: ۵۴۸ق) مفسران درباره حبلالله نظرات مختلفی دارند. برخی آن را [[قرآن]]، برخی دیگر [[اسلام|دین اسلام]] و برخی روایات آن را اهلبیت پیامبر میداند. طبرسی حمل آن بر همه موارد را بهتر دانسته است. او برای تأیید این نظر به [[حدیث ثقلین]] استناد کرده است که در آن، [[قرآن]] و [[اهلبیت(ع)]] به عنوان دو حبل معرفی شدهاند. در نقل او به جای [[ثقلین]] از تعبیر حبلین{{یاد|«إنی قد ترکت فیکم حبلین إن أخذتم بهما لن تضلوا بعدی أحدهما أکبر من الآخر کتاب الله حبل ممدود من السماء إلی الأرض و عترتی أهل بیتی ألا و إنهما لن یفترقا حتی یردا علی الحوض» من در میان شما دو ریسمان(دو راه برای هدایت) گذاشتهام که تا وقتی به آنها چنگ آویزید هرگز پس از من گمراه نمیشوید و یکی از آن دو بزرگتر(و جایگاهش برتر) از دیگری است: کتاب خدا که ریسمانی است از آسمان به زمین کشیده و عترت و خاندان من. بدانید که این دو هرگز از هم جدا نمیشوند تا کنار [[حوض کوثر|حوض]] نزد من آیند.(طبرسی، مجمع البیان، دارالمعرفه، ج۲، ص۸۰۵.)}} استفاده شده است.<ref> طبرسی، مجمع البیان، دارالمعرفه، ج۲، ص۸۰۵.</ref> |