البرهان فی تفسیر القرآن (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
مؤلف در مقدمه کتاب می‌نویسد: | مؤلف در مقدمه کتاب می‌نویسد: | ||
::کتاب البرهان، شما را بر بسیاری از اسرار علوم قرآن آگاه می‌سازد. برخی مسائل علوم شرعی، قصص و اخبار [[پیامبر|انبیاء]](ع) و فضائل اهلبیت را برای شما، روشن می‌گرداند... من روایات را از کتب معتبر، قابل اعتماد و مورد رجوعی، انتخاب کردم که مؤلفین آنها از مشایخ معتبر و علمای منتجب هستند. اغلب روایات را از طریق [[امامیه]] نقل کرده‌ام، ولی در آنجایی که روایات [[اهل سنت]] موافق روایات [[اهل بیت(ع)]]، یا در بیان فضائل اهل بیت(ع) هستند، از آنها نیز نقل نموده‌ام. از [[ابن عباس]] نیز مقدار کمی در تفسیر آیات، نقل کرده‌ام، زیرا او شاگرد [[حضرت علی(ع)]] بوده است.<ref>بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، ۱۳۳۴ش، ج۱، ص۴.</ref> | ::کتاب البرهان، شما را بر بسیاری از اسرار علوم قرآن آگاه می‌سازد. برخی مسائل علوم شرعی، قصص و اخبار [[پیامبر|انبیاء]](ع) و فضائل اهلبیت را برای شما، روشن می‌گرداند... من روایات را از کتب معتبر، قابل اعتماد و مورد رجوعی، انتخاب کردم که مؤلفین آنها از مشایخ معتبر و علمای منتجب و برگزیده هستند. اغلب روایات را از طریق [[امامیه]] نقل کرده‌ام، ولی در آنجایی که روایات [[اهل سنت]] موافق روایات [[اهل بیت(ع)]]، یا در بیان فضائل اهل بیت(ع) هستند، از آنها نیز نقل نموده‌ام. از [[ابن عباس]] نیز مقدار کمی در تفسیر آیات، نقل کرده‌ام، زیرا او شاگرد [[حضرت علی(ع)]] بوده است.<ref>بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، ۱۳۳۴ش، ج۱، ص۴.</ref> | ||
شیوه وی در این کتاب چنین است که ابتدا به نام [[سوره]] و محل نزول، فضیلت سوره و تعداد [[آیه|آیات]] اشاره می‌کند، آنگاه آیاتی را که دارای روایت تفسیری‌اند، ذکر کرده، روایات مربوط به هر آیه قرآنی را به دنبال آن نقل می‌نماید.<ref>خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ص۴۷۵.</ref> | شیوه وی در این کتاب چنین است که ابتدا به نام [[سوره]] و محل نزول، فضیلت سوره و تعداد [[آیه|آیات]] اشاره می‌کند، آنگاه آیاتی را که دارای روایت تفسیری‌اند، ذکر کرده، روایات مربوط به هر آیه قرآنی را به دنبال آن نقل می‌نماید.<ref>خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ص۴۷۵.</ref> | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
*مطلب پایانی تفسیرالبرهان در تفسیر [[سوره ناس]]، روایتی از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] است که فرمود: هیچ مؤمنی نیست مگر این که برای قلب او دو گوش می‌باشد، در یک گوش وسواس [[خناس]] وسوسه می‌کند و در یک گوش فرشته می‌دمد، پس خداوند مؤمن را به [[فرشته]] تأیید می‌کند، و این است معنی این آیه که خداوند فرموده است «و آنان را به روحی از خودش تأیید نمود». بحرانی، تفسیر البرهان، نشر موسسه بعثت، ج۵، ص۸۱۹.{{یاد|وَ أَیدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ. سوره مجادله آیه۲۲}} | *مطلب پایانی تفسیرالبرهان در تفسیر [[سوره ناس]]، روایتی از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] است که فرمود: هیچ مؤمنی نیست مگر این که برای قلب او دو گوش می‌باشد، در یک گوش وسواس [[خناس]] وسوسه می‌کند و در یک گوش فرشته می‌دمد، پس خداوند مؤمن را به [[فرشته]] تأیید می‌کند، و این است معنی این آیه که خداوند فرموده است «و آنان را به روحی از خودش تأیید نمود». بحرانی، تفسیر البرهان، نشر موسسه بعثت، ج۵، ص۸۱۹.{{یاد|وَ أَیدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ. سوره مجادله آیه۲۲}} | ||
*نویسنده البرهان پس از پایان یافتن تفسیر ۵ باب را به عنوان خاتمه کتاب قرار داده است که عبارتند از: ۱- | *نویسنده البرهان پس از پایان یافتن تفسیر ۵ باب را به عنوان خاتمه کتاب قرار داده است که عبارتند از: ۱- رد کردن متشابهات قرآن به محکماتش. ۲- فضل قرآن. ۳- سخت بودن احادیث اهلبیت(ع) (وپذیرش ولایت آنان و تسلیم کامل در برابرشان). ۴- واجب بودن تسلیم در برابر اهلبیت(ع) و پذیرش آن چه بیان کرده‌اند. ۵- جمع آوری قرآن توسط امیرالمؤمنین(ع) به امر پیامبر(ص)است و روایتی از [[امام محمد باقر علیه‌السلام|امام باقر(ع)]] که جز وصی محمد(ص) یعنی حضرت علی(ع) هیچ کسی در این امت قرآن را جمع آوری نکرد. آخرین روایت تفسیر که پایان بخش کتاب است از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] است که فرمود: به تحقیق [[قرآن]] بیان هر چیزی است حتی، قسم به خدا که او وانگذاشته چیزی را که بندگان به آن نیازمندند مگر این که در قرآن نازل کرده است؛ تا کسی نتواند بگوید کاش حکم آن چیز در قرآن بود.<ref>بحرانی، تفسیر البرهان، نشر موسسه بعثت، ج۵، ص۸۶۶.</ref> | ||
==منابع تفسیر== | ==منابع تفسیر== | ||