حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها
←جعل حدیث
| خط ۱۰۰: | خط ۱۰۰: | ||
جعل حدیث شیوه‌های مختلفی داشته است: گاه حدیثی به‌طور کامل ساخته می‌شد، گاه الفاظی به حدیثی از پیامبر یا امامان افزوده می‌شد و گاهی نیز الفاظ حدیث را تغییر می‌دادند.<ref>رفیعی، درسنامه وضع حدیث، ۱۳۸۴ش، ص۱۶۲-۱۶۶.</ref> | جعل حدیث شیوه‌های مختلفی داشته است: گاه حدیثی به‌طور کامل ساخته می‌شد، گاه الفاظی به حدیثی از پیامبر یا امامان افزوده می‌شد و گاهی نیز الفاظ حدیث را تغییر می‌دادند.<ref>رفیعی، درسنامه وضع حدیث، ۱۳۸۴ش، ص۱۶۲-۱۶۶.</ref> | ||
یکی از نمونه‌های جعل حدیث را دست بردن [[منصور عباسی|منصور دوانیقی]]، خلیفه عباسی در این حدیث از پیامبر می‌دانند که می‌گوید: «خداوند مردی از [[اهل‌بیت(ع)|اهل‌بیتم]] را برمی‌انگیزد که نامش نام من است.»<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۱، ص۸۲.</ref> منصور دوانیقی، عبارت «و نام پدرش، نام پدر من است» را به حدیث اضافه کرد تا پسرش محمد{{یاد| | یکی از نمونه‌های جعل حدیث را دست بردن [[منصور عباسی|منصور دوانیقی]]، خلیفه عباسی در این حدیث از پیامبر می‌دانند که می‌گوید: «خداوند مردی از [[اهل‌بیت(ع)|اهل‌بیتم]] را برمی‌انگیزد که نامش نام من است.»<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۱، ص۸۲.</ref> منصور دوانیقی، عبارت «و نام پدرش، نام پدر من است» را به حدیث اضافه کرد تا پسرش محمد{{یاد| محمد بن‌عبدالله المنصور مشهور به [[مهدی عباسی]] }} را مصداق حدیث پیامبر معرفی کند؛ زیرا نام منصور، مانند نام پدرِ پیامبر(ص)، عبدالله بود.<ref>رفیعی، درسنامه وضع حدیث، ۱۳۸۴ش، ص۱۶۵؛ شوشتری، الأخبار الدخیله، ۱۴۱۵ق، ص۲۲۹.</ref> | ||
به‌باور برخی، پیشینه جعل حدیث به دوران حیات پیامبر اکرم برمی‌گردد.<ref>احمد امین، فجر الاسلام، ۲۰۱۲ق، ص۲۳۱.</ref> کسانی هم معتقدند جعل حدیث پس از دوره [[خلفای راشدین]]، یعنی بعد از شهادت [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] آغاز شده است. در این دوره فرقه‌هایی شکل گرفتند که برای تأیید خود، به حدیث جعل می‌کردند.<ref>معروف حسنی، الموضوعات فی الآثار و الاخبار، ۱۴۰۷ق، ص۹۰-۹۱.</ref> | به‌باور برخی، پیشینه جعل حدیث به دوران حیات پیامبر اکرم برمی‌گردد.<ref>احمد امین، فجر الاسلام، ۲۰۱۲ق، ص۲۳۱.</ref> کسانی هم معتقدند جعل حدیث پس از دوره [[خلفای راشدین]]، یعنی بعد از شهادت [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] آغاز شده است. در این دوره فرقه‌هایی شکل گرفتند که برای تأیید خود، به حدیث جعل می‌کردند.<ref>معروف حسنی، الموضوعات فی الآثار و الاخبار، ۱۴۰۷ق، ص۹۰-۹۱.</ref> | ||