پرش به محتوا

گریه بر حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۱۵: خط ۱۵:


البته به گفته [[ناصر مکارم شیرازی|آیت‌الله مکارم شیرازی]]، شرط برخورداری از چنین پاداش‌های بزرگی اعتقاد و معرفت به امام حسین(ع) و اهداف او<ref>[https://makarem.ir/main.aspx?typeinfo=44&lid=0&catid=27752&mid=418549 «نجات و بهشت رفتن انسان گنهکار به صرف گریه بر امام حسین(ع)»]، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی.</ref> و نیز رعایت [[حلال]] و [[حرام]] الهی است.<ref>مکارم شیرازی، پیام امام امیرالمؤمنین(ع)، ۱۳۸۶ش، ج۱۴، ص۳۳۴.</ref>
البته به گفته [[ناصر مکارم شیرازی|آیت‌الله مکارم شیرازی]]، شرط برخورداری از چنین پاداش‌های بزرگی اعتقاد و معرفت به امام حسین(ع) و اهداف او<ref>[https://makarem.ir/main.aspx?typeinfo=44&lid=0&catid=27752&mid=418549 «نجات و بهشت رفتن انسان گنهکار به صرف گریه بر امام حسین(ع)»]، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی.</ref> و نیز رعایت [[حلال]] و [[حرام]] الهی است.<ref>مکارم شیرازی، پیام امام امیرالمؤمنین(ع)، ۱۳۸۶ش، ج۱۴، ص۳۳۴.</ref>
==فلسفه گریه==
==علت سفارش به گریه برای امام حسین==
گریستن در سوگ [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین]] و [[شهدای کربلا]] را تجدید [[بیعت]] با [[واقعه کربلا|عاشورا]] و فرهنگ [[شهادت]] و تغذیه فکری و روحی بوسیلهٔ این مکتب دانسته‌اند.<ref>محدّثی، فرهنگ عاشورا، ۱۴۱۷ق، ص۳۸۲.</ref> این گریه نشانه پیوند قلبی با [[اهل‌بیت(ع)]] و نوعی قرارداد مودّت با امام حسین(ع) شمرده شده است.<ref>محدّثی، فرهنگ عاشورا، ۱۴۱۷ق، ص۳۸۲.</ref> گریه در فرهنگ عاشورا سلاحی قلمداد شده که فریاد اعتراض به ستمگران را دارد.<ref>محدّثی، فرهنگ عاشورا، ۱۴۱۷ق، ص۳۸۳.</ref> [[سید روح‌الله موسوی خمینی|امام خمینی]] گریه و [[سوگواری|عزاداری]] بر امام حسین را موجب حفظ مکتب و [[اسلام]] معرفی می‌کند.<ref>خمینی، صحیفه امام‏، ۱۳۸۹ش‏، ج۸، ص۵۲۷ و ۵۲۹.</ref><br>
[[مرتضی مطهری]] از عالمان شیعی  تأکید فراوان [[امامان شیعه|امامان]] بر گریه برای امام حسین را از این جهت می‌داند که آنها می‌خواستند [[قیام امام حسین(ع)|قیام امام حسین]] و مکتب آزادی و مبارزه با ظلم او همیشه باقی بماند. به گفته او، این سفارش امامان سبب شد در زمان خود آنها، جریانی زنده و انقلابی به وجود آید و نام امام حسین شعار انقلاب علیه ظلم شود.<ref>مطهری، مجموعه آثار، انتشارات صدرا، ج۲۵، ص۳۳۸.</ref>
[[مرتضی مطهری|شهید مطهری]] از عالمان شیعی نیز، تأکید فراوان [[چهارده معصوم|معصومان]] بر مسئله گریه بر امام حسین را از این جهت می‌داند که آنها خواستند [[قیام امام حسین(ع)|قیام امام حسین]] و مکتب آزادی و مبارزه با ظلم او همیشه باقی بماند؛ ازاین‌رو این دستور [[امامان شیعه|امامان]]، سبب شد که در زمان خود آنها جریانی زنده و انقلابی به وجود آید و نام امام حسین شعار انقلاب علیه ظلم گردد.<ref>مطهری، مجموعه آثار، انتشارات صدرا، ج۲۵، ص۳۳۸.</ref>
 
همچنین گریستن در سوگ [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین]] و [[شهدای کربلا]] را تجدید [[بیعت]] با [[واقعه کربلا|عاشورا]] و فرهنگ [[شهادت]] و تغذیه فکری و روحی به وسیلهٔ این مکتب دانسته و گفته‌اند این گریه نشانه پیوند قلبی با [[اهل‌بیت(ع)]] و نوعی قرارداد مودّت با امام حسین(ع) است.<ref>محدّثی، فرهنگ عاشورا، ۱۴۱۷ق، ص۳۸۲.</ref> [[سید روح‌الله موسوی خمینی|امام خمینی]] گریه و [[سوگواری|عزاداری]] برای امام حسین را موجب حفظ [[اسلام]] معرفی کرده است.<ref>خمینی، صحیفه امام‏، ۱۳۸۹ش‏، ج۸، ص۵۲۷ و ۵۲۹.</ref>


==گریاندن و تباکی==
==گریاندن و تباکی==
Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۲۷۶

ویرایش