گریه بر حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

گریه بر حسین(ع) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۹ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۰۷

۹۰۱ بایت حذف‌شده ، ‏۹ اکتبر ۲۰۲۳

←‏مفهوم و جایگاه

دیداریویکی‌متن

P.motahari

Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor

۳٬۲۷۶

ویرایش

@@ خط ۶: / خط ۶: @@
 ==مفهوم و جایگاه==
 {{جعبه نقل قول| عنوان = [[امام رضا علیه‌السلام|امام رضا(ع)]]| نقل‌قول = {{حدیث|...یَا ابْنَ شَبِیبٍ إِنْ کُنْتَ بَاکِیاً لِشَیْءٍ فَابْکِ لِلْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ(ع) فَإِنَّهُ ذُبِحَ کَمَا یُذْبَحُ الْکَبْشُ وَ قُتِلَ مَعَهُ مِنْ أَهْلِ بَیْتِهِ ثَمَانِیَةَ عَشَرَ رَجُلًا مَا لَهُمْ فِی الْأَرْضِ شَبِیهُون‏...|ترجمه= ...ای پسر شبیب! اگر خواستی گریه کنی، بر حسین بن علی(ع) گریه کن، که او را همچون گوسفند [[ذبح شرعی|ذبح]] کردند و همراهش هجده تن از بستگانش [[شهادت|شهید]] شدند که در روی زمین نظیر نداشتند...}} [[شیخ صدوق]]، [[الامالی (شیخ صدوق)|الامالی]]، ۱۳۷۶ق، ص۱۳۰.| تراز = چپ| عرض = 250px| اندازه خط =10 |رنگ پس‌زمینه = }}
-گریه بر حسین(ع) گریستن بر مظلومیت و مصیبت‌هایی است که در [[واقعه کربلا]] بر [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] و [[فهرست اصحاب امام حسین(ع)|یاران]] وی وارد گردید.<ref>گروهی از تاریخ‌پژوهان، تاریخ قیام و مقتل جامع سیدالشهدا، ۱۳۹۵ش، ج۲، ص۳۲۳.</ref> در [[حدیث|احادیث معصومان(ع)]] نسبت به گریستن بر مصائب امام حسین(ع) تأکید شده<ref>شیخ صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ق، ص۱۳۰؛ مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج ۴۴، ص۲۷۸.</ref> و پاداش فراوانی برای این عمل ذکر گردیده است.<ref>حرّ عاملی، وسائل الشیعة، ۱۴۰۹ق، ج۱۴، ص۵۰۱.</ref>
+گریه بر حسین(ع) گریستن بر مظلومیت و مصیبت‌هایی است که در [[واقعه کربلا]] بر [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] و [[فهرست اصحاب امام حسین(ع)|یاران]] وی وارد گردید.<ref>گروهی از تاریخ‌پژوهان، تاریخ قیام و مقتل جامع سیدالشهدا، ۱۳۹۵ش، ج۲، ص۳۲۳.</ref> در [[حدیث|احادیث امامان(ع)]] بر گریستن برای مصائب امام حسین(ع) تأکید<ref>شیخ صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ق، ص۱۳۰؛ مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج ۴۴، ص۲۷۸.</ref> و پاداش فراوانی برای آن ذکر شده است.<ref>حرّ عاملی، وسائل الشیعة، ۱۴۰۹ق، ج۱۴، ص۵۰۱.</ref>
-از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] نقل شده که [[امام سجاد علیه‌السلام|علی بن حسین(ع)]] بیست سال بر مصیبت پدرش گریست و هر وقت غذایی جلوی او می‌گذاشتند، گریه می‌کرد.<ref>ابن‌شهرآشوب، مناقب آل أبی‌طالب، ۱۳۷۸ش، ج۴، ص۱۶۵.</ref> او در پاسخ به یکی از غلامان که از این موضوع اظهار نگرانی کرد، فرمود: هرگاه کشته‌شدن فرزندان [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|فاطمه(س)]] را به یاد می‌آورم، بی‌اختیار بغض گلویم را می‌گیرد و و اشکم جاری می‌شود.<ref>ابن‌شهرآشوب، مناقب آل أبی طالب، ۱۳۷۸ش، ج۴، ص۱۶۵.</ref>
-در برخی روایات آمده است که [[فرشته|فرشتگان]]، [[پیامبران]]، زمین و آسمان، حیوانات صحرا و دریا هم بر عزای حسین(ع) گریستند.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۵، ص۲۱۸ و ۲۲۰.</ref>
-{{شعر۲|تا گریه بر حسین تمنّای خلقت است|بِین من و تمام ملائک رقابت است|نزدیک می‌کند دل ما را به هم حسین|این اشک روضه نیست، که عقد اخوّت است.<ref> [https://emam8.com/article/53978 «متن شعر غزل توسل به امام حسین»]، وبگاه امام هشت.</ref>{{منبع بهتر}}}}
+از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] نقل شده که [[امام سجاد علیه‌السلام|علی بن حسین(ع)]] بیست سال بر مصیبت پدرش گریست و هروقت غذایی جلوی او می‌گذاشتند، گریه می‌کرد.<ref>ابن‌شهرآشوب، مناقب آل أبی‌طالب، ۱۳۷۸ش، ج۴، ص۱۶۵.</ref> در برخی روایات آمده است که [[فرشته|فرشتگان]]، [[پیامبران]]، زمین و آسمان، حیوانات صحرا و دریا هم بر عزای حسین(ع) گریسته‌اند.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۵، ص۲۱۸ و ۲۲۰.</ref>
 ==فضیلت و پاداش==
 درباره فضیلت گریستن بر مصائب امام حسین(ع)، روایات متعددی از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] و [[اهل‌بیت(ع)]] ایشان نقل شده است؛<ref>حرّ عاملی، وسائل الشیعة، ۱۴۰۹ق، ج۱۴، ص۵۰۱.</ref> [[شیخ صدوق]] از [[محدث|محدثان شیعه]]، از [[ریان بن شبیب|ریّان بن شبیب]] نقل می‌کند که وی در [[۱ محرم|اول محرّم]] خدمت [[امام رضا علیه‌السلام|امام رضا(ع)]] رسید؛ حضرت در ضمن یادآوری مصائب جدّش فرمود: ای پسر شبیب اگر بر حسین(ع) گریه کردی و اشک‌هایت بر گونه‌هایت جاری شد، خداوند [[گناه|گناهانی]] که مرتکب شدی را -چه بزرگ و چه کوچک، چه کم و چه زیاد- می‌بخشد.<ref>شیخ صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ق، ص۱۲۹ و ۱۳۰.</ref> در [[کامل الزیارات (کتاب)|کتاب کامل الزیارات]] از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] چنین نقل شده که اگر این اشک به مقدار بال مگسی هم باشد، پاداش او با خدا است و حق‌تعالی به کمتر از [[بهشت]] برای او راضی نمی‌شود.<ref>ابن‌قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۱۰۰، حدیث۳.</ref> در حدیثی دیگر در همین کتاب آمده است، امام صادق به یکی از یارانشان که در عزای حسین می‌گریست فرمود: هنگام مرگ خواهی دید که پدرانم نزد تو حاضر شده، سفارش تو را به [[عزرائیل|ملک‌الموت]] می‌کنند و تو را [به بهشت] بشارت می‌دهند و ملک‌الموت از هر مادری به تو مهربان‌تر می‌شود... حضرت در ادامه، قطره اشکی در سوگ امام حسین را موجب از بین رفتن حرارت [[جهنم|دوزخ]] برای صاحب آن دانسته و چشم او را به مشاهده [[حوض کوثر]] بشارت دادند.<ref>ابن‌قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۱۰۱و۱۰۲، حدیث۶.</ref><br>