confirmed، templateeditor
۱۱٬۵۵۷
ویرایش
(←منابع) |
(ویکی سازی) |
||
خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
* '''ورع:''' اجتناب از [[حرام|محارم الهی]] طبق [[حدیث قدسی]] که خداوند به [[موسی(ع)]] نازل کرد، بهترین وسیله برای تقرب به خداوند معرفی شده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۸۰.</ref> | * '''ورع:''' اجتناب از [[حرام|محارم الهی]] طبق [[حدیث قدسی]] که خداوند به [[موسی(ع)]] نازل کرد، بهترین وسیله برای تقرب به خداوند معرفی شده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۸۰.</ref> | ||
* '''ایمان و عمل صالح:''' با استناد به [[آیه|آیاتی]] از [[قرآن]]،<ref>سوره سباء، آیه ۳۷؛ سوره یونس، آیه ۲؛ سوره فاطر، آیه ۱۰؛ سوره کهف، آیه۱۱۰.</ref> از [[ایمان]] و [[عمل صالح]] به عنوان وسیلههای جهت دستیابی به مقام قرب الهی نام برده شده است.<ref>طوسی، التبیان، بیروت، ج۸، ص۴۰۱؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۸، ص۶۱۵؛ طبری، جامع البیان، ۱۴۱۰ق، ج۲۲، ص۶۸؛ رفسنجانی، تفسیر راهنما، ۱۳۸۶ش، ج۷، ص۳۶۷.</ref> | * '''ایمان و عمل صالح:''' با استناد به [[آیه|آیاتی]] از [[قرآن]]،<ref>سوره سباء، آیه ۳۷؛ سوره یونس، آیه ۲؛ سوره فاطر، آیه ۱۰؛ سوره کهف، آیه۱۱۰.</ref> از [[ایمان]] و [[عمل صالح]] به عنوان وسیلههای جهت دستیابی به مقام قرب الهی نام برده شده است.<ref>طوسی، التبیان، بیروت، ج۸، ص۴۰۱؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۸، ص۶۱۵؛ طبری، جامع البیان، ۱۴۱۰ق، ج۲۲، ص۶۸؛ رفسنجانی، تفسیر راهنما، ۱۳۸۶ش، ج۷، ص۳۶۷.</ref> | ||
* '''انفاق، صدقه و زکات:''' پرداختهای مالی در راه خدا از جمله راههای تقرب به خداوند معرفی شده است.<ref>سوره بقره، آیه۲۷۲؛ سوره توبه، آیه ۹۹؛ سوره انسان، آیه ۹؛ سوره روم، آیه ۳۹؛ سوره لیل، آیه۱۸-۲۰.</ref> | * '''انفاق، [[صدقه]] و [[زکات]]:''' پرداختهای مالی در راه خدا از جمله راههای تقرب به خداوند معرفی شده است.<ref>سوره بقره، آیه۲۷۲؛ سوره توبه، آیه ۹۹؛ سوره انسان، آیه ۹؛ سوره روم، آیه ۳۹؛ سوره لیل، آیه۱۸-۲۰.</ref> | ||
* '''کمک به دیگران:''' در [[روایات]] تلاش برای برآوردن حاجات دیگران اگرچه مثمر ثمر نباشد و ناامید نکردن آنها از جمله عوامل تقرب به خدا دانسته شده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۱۹۶.</ref> | * '''کمک به دیگران:''' در [[روایات]] تلاش برای برآوردن حاجات دیگران اگرچه مثمر ثمر نباشد و ناامید نکردن آنها از جمله عوامل تقرب به خدا دانسته شده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۱۹۶.</ref> | ||