گریه بر حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

[[مرتضی مطهری|شهید مطهری]] از عالمان شیعی نیز، تأکید فراوان [[چهارده معصوم|معصومان]] بر مسئله گریه بر امام حسین را از این جهت می‌داند که آنها خواستند [[قیام امام حسین(ع)|قیام امام حسین]] و مکتب آزادی و مبارزه با ظلم او همیشه باقی بماند؛ ازاین‌رو این دستور [[امامان شیعه|امامان]]، سبب شد که در زمان خود آنها جریانی زنده و انقلابی به وجود آید و نام امام حسین شعار انقلاب علیه ظلم گردد.<ref>مطهری، مجموعه آثار، انتشارات صدرا، ج۲۵، ص۳۳۸.</ref>

علاوه بر گریستن در عزای امام حسین(ع)، گریاندن و حتی خود را شبیه گریه‌کنندگان در آوردن -که از آن به [[تباکی]] یاد می‌شود<ref>محدّثی، فرهنگ عاشورا، ۱۴۱۷ق، ص۱۰۳.</ref>- نیز، مورد سفارش امامان معصوم(ع) واقع شده و آن را دارای پاداش دانسته‌اند. [[شیخ صدوق]] طبق سندی، از [[امام رضا علیه‌السلام|امام رضا(ع)]] نقل می‌کند که هر کس یاد مصیبت ما [اهل بیت] کند و بگرید و بگریاند، در آن روزی که چشمها می‌گریند (روز قیامت) چشم او گریان نیست.<ref>شیخ صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ق، ص۷۳.</ref> همچنین از [[امام محمد باقر علیه‌السلام|امام باقر]] و [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق]] نقل شده است که هر کس [در سوگ حسین(ع)] بگرید، یا دیگری را -هر چند یک نفر- بگریاند، ما بهشت را برای او تضمین می‌کنیم و هر کس هم که گریه‌اش نیامد، امّا حالت و هیئت سوگواران را بر خود گیرد همین پاداش را خواهد داشت.<ref>ابن‌نما، مثیر الأحزان، ۱۴۰۶ق، ص۱۴.</ref><br>

به گفته [[شیخ عباس قمی]] از محدثین و علمای قرن چهارده قمری، مراد از تباکی [[ریا]] نیست؛ چراکه گریه بر سیدالشهداء(ع) [[عبادت]] است و ریا در عبادات جایز نیست.<ref>قمی، منتهی الآمال، ۱۳۷۹ش، ج۲، ص۱۰۶۰.</ref> تباکی، تشبّه به گریه‌کنندگان به منظور همراهی با آنهاست،<ref>[https://www.karbobala.com/articles/info/2105 «مبانی قرآنی گریه برای امام حسین(ع)»]، پایگاه تخصصی امام حسین.</ref> در حالی که ریا را تظاهر به نیکی برای نشان دادن به دیگران، دانسته‌اند.<ref>قاموس قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۳، ص۳۰.</ref>