آیه ۲۰۴ سوره اعراف: تفاوت میان نسخه‌ها
←کاربرد فقهی
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
== کاربرد فقهی == | == کاربرد فقهی == | ||
ازنظر علمای شیعه، وقت وجوبِ سکوت (انصات) و شنیدن (استماع) قرآن طبق آیه ۲۰۴ سوره اعراف متفاوت است.<ref>شیخ طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۴۱۹.</ref> علامه طباطبائی | ازنظر علمای شیعه، وقت وجوبِ سکوت (انصات) و شنیدن (استماع) قرآن طبق آیه ۲۰۴ سوره اعراف متفاوت است.<ref>شیخ طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۴۱۹.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبائی]] بر این باور است که آیه بر واجب بودن رعایت سکوت و شنیدن قرآن در هر زمان دلالت دارد و اختصاص داشتن این حکم به [[نماز جماعت]] را قولی ضعیف دانسته است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۵۰-۱۳۵۳ق، ج۸، ص۳۸۲.</ref> بنابر نظر [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] ([[سال ۱۰۳۷ هجری قمری|۱۰۳۷]]-[[سال ۱۱۱۰ هجری قمری|۱۱۱۰ق]]) و مکارم شیرازی (متولد [[سال ۱۳۰۵ هجری شمسی|۱۳۰۵ش]]) عمومیت و ظاهر آیه، دلالت بر واجب بودن حکم به‌صورت مطلق یعنی در نماز و غیر نماز است؛ اما روایات متعدد، [[شهرت]] و [[اجماع]] دلالت بر وجوب در نماز و [[مستحب|استحباب]] در غیر نماز دارد.<ref>علامه مجلسی، بحار الأنوار، ۱۳۶۸ش، ج۸۵، ص۲۱؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱-۱۳۷۴ش، ج۷، ص۷۰.</ref> [[ابوالفتوح رازی]] (حدود[[سال ۴۷۰ هجری قمری|۴۷۰]]-[[سال ۵۵۲ هجری قمری|۵۵۲]] یا [[سال ۵۵۶ هجری قمری|۵۵۶ق]]) قول به‌صورت مطلق را کم و غیرمشهور دانسته است.<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۳۶۶-۱۳۷۸ش، ج۹، ص۵۱.</ref> | ||
برخی همچون عیاشی (متوفی [[سال ۳۲۰ هجری قمری|۳۲۰ق]])،<ref>عیاشی، تفسير العيّاشی، ۱۳۸۰-۱۳۸۱ق، ج۲، ص۴۴.</ref> شیخ صدوق ([[سال ۳۰۵ هجری قمری|۳۰۵]]-[[سال ۳۸۱ هجری قمری|۳۸۱ق]])،<ref>شیخ صدوق، من لا يحضره الفقيه، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۳۹۲.</ref> شیخ طوسی،<ref>طوسی، تهذيب الأحكام، ۱۳۶۵ش، ج۳، ص۳۳.</ref> شیخ طبرسی،<ref>شیخ طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۴۱۹.</ref> [[علی بن ابراهیم قمی]] (زنده در نیمه دوم قرن سوم و اوایل قرن چهارم)<ref>قمی، تفسير القمی، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۲۵۴.</ref> و [[محمدمحسن فیض کاشانی|فیض کاشانی]] ([[سال ۱۰۰۷ هجری قمری|۱۰۰۷]]-[[سال ۱۰۹۱ هجری قمری|۱۰۹۱ق]])<ref>فیض کاشانی، تفسير الصافی، ۱۳۷۳ش، ج۲، ص۲۶۲.</ref> این حکم را در نماز واجب جماعت نافذ دانسته‌اند. ازنظر ابوالفتوح رازی این حکم در غیر نماز واجب جماعت، وجوب ندارد<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۳۶۶-۱۳۷۸ش، ج۹، ص۵۱.</ref> و قرائتی نیز در بقیه موارد مستحب ذکر کرده است.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۸ش، ج۳، ص۲۵۶.</ref> | برخی همچون عیاشی (متوفی [[سال ۳۲۰ هجری قمری|۳۲۰ق]])،<ref>عیاشی، تفسير العيّاشی، ۱۳۸۰-۱۳۸۱ق، ج۲، ص۴۴.</ref> شیخ صدوق ([[سال ۳۰۵ هجری قمری|۳۰۵]]-[[سال ۳۸۱ هجری قمری|۳۸۱ق]])،<ref>شیخ صدوق، من لا يحضره الفقيه، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۳۹۲.</ref> شیخ طوسی،<ref>طوسی، تهذيب الأحكام، ۱۳۶۵ش، ج۳، ص۳۳.</ref> شیخ طبرسی،<ref>شیخ طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۴۱۹.</ref> [[علی بن ابراهیم قمی]] (زنده در نیمه دوم قرن سوم و اوایل قرن چهارم)<ref>قمی، تفسير القمی، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۲۵۴.</ref> و [[محمدمحسن فیض کاشانی|فیض کاشانی]] ([[سال ۱۰۰۷ هجری قمری|۱۰۰۷]]-[[سال ۱۰۹۱ هجری قمری|۱۰۹۱ق]])<ref>فیض کاشانی، تفسير الصافی، ۱۳۷۳ش، ج۲، ص۲۶۲.</ref> این حکم را در نماز واجب جماعت نافذ دانسته‌اند. ازنظر ابوالفتوح رازی این حکم در غیر نماز واجب جماعت، وجوب ندارد<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۳۶۶-۱۳۷۸ش، ج۹، ص۵۱.</ref> و قرائتی نیز در بقیه موارد مستحب ذکر کرده است.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۸ش، ج۳، ص۲۵۶.</ref> | ||