پرش به محتوا

امامت: تفاوت میان نسخه‌ها

۴۱۷ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۷ سپتامبر ۲۰۲۳
خط ۴۹: خط ۴۹:
امامیه و [[اسماعیلیه]] بر این باورند که امام باید معصوم باشد<ref>علامه حلی، کشف المراد، ص۴۹۲.</ref> و برای اثبات آن به ادله‌ای همچون: برهان امتناع تسلسل، برهان حفظ و تبیین شریعت توسط امام، برهان وجوب اطاعت از امام، برهان نقض غرض، برهان انحطاط و سقوط امام در صورت ارتکاب گناه، استدلال کرده‌اند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به علامه حلی، کشف المراد، ص۴۹۲-۴۹۴؛ شعرانی، شرح تجرید الاعتقاد، ۱۳۷۶ش، ص۵۱۰-۵۱۱.</ref>
امامیه و [[اسماعیلیه]] بر این باورند که امام باید معصوم باشد<ref>علامه حلی، کشف المراد، ص۴۹۲.</ref> و برای اثبات آن به ادله‌ای همچون: برهان امتناع تسلسل، برهان حفظ و تبیین شریعت توسط امام، برهان وجوب اطاعت از امام، برهان نقض غرض، برهان انحطاط و سقوط امام در صورت ارتکاب گناه، استدلال کرده‌اند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به علامه حلی، کشف المراد، ص۴۹۲-۴۹۴؛ شعرانی، شرح تجرید الاعتقاد، ۱۳۷۶ش، ص۵۱۰-۵۱۱.</ref>


همچنین گفته می‌شود امام باید از جمیع عیب‌های ظاهری مانند بیماری‌های پوستی و  
همچنین گفته‌اند امام باید از جمیع عیب‌های ظاهری مانند بیماری‌های پوستی، نقص‌های مربوط به اصل و نسب و اشتغال به فنون و شغل‌های مبتذل و امور منزجرکننده‌ای که با لطف بودن وی (نزدیک‌کنندگی بندگان به طاعت خداوند و دورکنندگی آنان از گناه)، منافات دارد، مبرا باشد.<ref>بحرانی، قواعد المرام فی علم الکلام، ص۱۸۰.</ref>


يجب أن يكون متبرئ من جميع العيوب المنفرة فى خلقته من الامراض كالجذام و البرص و نحوهما، و فى نسبه و اصله كالزنا و الدناءة و الصناعات الركيكة و الاعمال المهينة كالحياكة و الحجامة، لان الطهارة عن ذلك تجرى مجرى الالطاف المقربة للخلق الى قبول قوله و تمكنه، فيجب كونه كذلك. (قواعد المرام-ص۱۸۰)
يجب أن يكون متبرئ من جميع العيوب المنفرة فى خلقته من الامراض كالجذام و البرص و نحوهما، و فى نسبه و اصله كالزنا و الدناءة و الصناعات الركيكة و الاعمال المهينة كالحياكة و الحجامة، لان الطهارة عن ذلك تجرى مجرى الالطاف المقربة للخلق الى قبول قوله و تمكنه، فيجب كونه كذلك. (قواعد المرام-ص۱۸۰)
Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۶۷۵

ویرایش