حدیث قاروره‌: تفاوت میان نسخه‌ها

در منابع شیعی این حدیث در [[تاریخ یعقوبی (کتاب)|تاریخ یعقوبی]]<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، دار صادر، ج۲، ص۲۴۶.</ref> در قرن سوم و [[الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد (کتاب)|ارشاد]] شیخ مفید<ref>مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۳۰.</ref> در آغاز قرن پنجم و سپس در منابع دیگر نقل شده است. [[محمدباقر مجلسی|مجلسی]] در [[بحار الانوار (کتاب)|بحار الانوار]]<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۵، ص۲۳۰.</ref> آن را از [[الامالی (شیخ طوسی)|امالی شیخ طوسی]] مربوط به میانه قرن پنجم نقل کرده است. این حدیث در منابع متعددی از شیعه و اهل سنت نقل شده است و [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری]] روایت‌های مختلف حدیث قاروره و خواب‌های امّ‌سلمه و ابن عباس را از منابع [[شیعه]] و اهل سنت، در کتاب الصحیح من مقتل سید الشهداء گرد آورده است.<ref>ری شهری، الصحیح من مقتل سید الشهداء، ۱۳۹۰ش، ص۹۴۳ـ۹۴۹.</ref>  

بر اساس این حدیث [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]]، مقداری از [[تربت|خاک کربلا]] را به [[ام‌المؤمنین| ام‌سلمه]] داده بود و او نیز آن را در شیشه‌ای نگهداری می‌کرد. حضرت فرموده بود هر‌گاه دیدی که این خاک، به خون تبدیل شد، بدان که فرزندم [[امام حسین(ع)|حسین(ع)]] به [[شهادت]] رسیده است. روزی ام‌سلمه در خواب، رسول خدا را با چهره‌ای غمگین و لباسی خاک‌آلود دید، که حضرت به او فرمود: از [[کربلا]] و از دفن شهدا می‌آیم. ناگهان از خواب برخاست، نگاه به آن شیشه کرد، خاک را خونین یافت، دانست که حسین(ع) شهید شده است. آنگاه شیون و زاری نمود و وقتی همسایه‌ها آمدند، ماجرا را برای آنان بیان کرد.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۵، ص۸۹، ۲۲۷ و ۲۳۲؛ ج۴۴، ص۲۲۵، ۲۳۱، ۲۳۶ و ۲۳۹.</ref>

صدای همسایه‌ها به شیون و غوغا برخاست به طوری که گریه و زاری شهر [[مدینه]] را چنان در بر گرفت که تا آن زمان دیده نشده بود.<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، دار صادر، ج۲، ص۲۴۶.</ref> این ماجرا در روایات، به حدیث قاروره معروف است.

{{گفت و گو

| عرض = ۶۷

|  

}}

در منابع [[اهل سنت]] نیز این روایت نقل شده است. به نقل از برخی منابع اهل سنت،  ابن عبدالبر در استیعاب،<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۹۶.</ref> >ابن اثیر در اُسدُ الغابه<ref>ابن الاثیر، أسدالغابة، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۵۰۰.</ref>، و ابن حجر در الاِصابه<ref>ابن حجر العسقلانی، الإصابة، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۷۱.</ref> به نقل از [[عبدالله بن عباس|ابن عباس]] نقل کرده‌ند که روزی [[پیامبر(ص)]] هنگام ظهر خوابید؛ ناگهان بیدار شد در حالی که ناراحت و پریشان بود و در دستش ظرفی از خون بود، وقتی علت را جویا شدم فرمود: این خون [[امام حسین(ع)|حسین]] است.<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۹۶؛ ابن الاثیر، أسدالغابة، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۵۰۰؛ ابن حجر العسقلانی، الإصابة، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۷۱.</ref>

  | استناد به منابع مناسب = <!--ندارد، ناقص، کامل-->کامل

  | جانبداری = <!--دارد، ندارد-->ندارد

  | رسا بودن = <!--ندارد، دارد-->دارد

  | جامعیت = <!--ندارد، دارد-->دارد