Image-reviewer، abusefilter، autopatrolled، botadmin، دیوانسالاران، eliminator، import، مدیران رابط کاربری، ipblock-exempt، movedable، oversight، patroller، reviewer، rollbacker، مدیران، translationadmin
۹٬۴۳۸
ویرایش
جز (تمیزکاری) |
جز (جایگزینی متن - '{{یادداشت|' به '{{یاد|') |
||
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
در متون مذهبی برای شجاعت، مراتبی از نظر شدت و ضعف قرار داده شده است از جمله: شجاعت در میدان نبرد، شجاعت در مبارزه با [[نفس اماره]]، شجاعت در غلبه بر مشکلات زندگی، شجاعت در مبارزه با [[اخلاق|رذائل اخلاقی]] و شجاعت عقلی. | در متون مذهبی برای شجاعت، مراتبی از نظر شدت و ضعف قرار داده شده است از جمله: شجاعت در میدان نبرد، شجاعت در مبارزه با [[نفس اماره]]، شجاعت در غلبه بر مشکلات زندگی، شجاعت در مبارزه با [[اخلاق|رذائل اخلاقی]] و شجاعت عقلی. | ||
* '''شجاعت در میدان نبرد:''' دلیری در میدان نبرد از مراتب شجاعت دانسته شده است؛ زمانی که در مواجهه با خطر کشته شدن، اسارت، غارت شدن و شکست انسان نهراسد. قرآن شجاعت را از شرایط [[طالوت]] برای فرماندهی [[بنی اسرائیل]] در میدان جنگ معرفی کرده<ref>سوره بقره، آیه ۲۴۷.</ref> و در روایتی از [[امام صادق(ع)]] آمده است شخص شجاع را در میدان جنگ بشناس.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۷۵، ص۲۲۹.</ref> | * '''شجاعت در میدان نبرد:''' دلیری در میدان نبرد از مراتب شجاعت دانسته شده است؛ زمانی که در مواجهه با خطر کشته شدن، اسارت، غارت شدن و شکست انسان نهراسد. قرآن شجاعت را از شرایط [[طالوت]] برای فرماندهی [[بنی اسرائیل]] در میدان جنگ معرفی کرده<ref>سوره بقره، آیه ۲۴۷.</ref> و در روایتی از [[امام صادق(ع)]] آمده است شخص شجاع را در میدان جنگ بشناس.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۷۵، ص۲۲۹.</ref> | ||
* '''شجاعت در مبارزه با نفس اماره:''' از دیگر مراتب شجاعت، غلبه بر [[نفس اماره]] و هوای نفس یا شجاعت اخلاقی نام دارد. در روایتی از [[حضرت محمد(ص)]] شجاعترین مردم کسی معرفی شده است که بر هوای نفس خود غلبه کند<ref>صدوق، من لا یحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۴، ص۳۹۵.</ref> {{ | * '''شجاعت در مبارزه با نفس اماره:''' از دیگر مراتب شجاعت، غلبه بر [[نفس اماره]] و هوای نفس یا شجاعت اخلاقی نام دارد. در روایتی از [[حضرت محمد(ص)]] شجاعترین مردم کسی معرفی شده است که بر هوای نفس خود غلبه کند<ref>صدوق، من لا یحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۴، ص۳۹۵.</ref> {{یاد|أَشْجَعُ النَّاسِ مَنْ غَلَبَ هَوَاهُ}} و از این مبارزه به [[جهاد اکبر]] نام برده شده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۱۲.</ref>{{یاد|أَنَّ النَّبِيَّ ص بَعَثَ بِسَرِيَّةٍ فَلَمَّا رَجَعُوا قَالَ مَرْحَباً بِقَوْمٍ قَضَوُا الْجِهَادَ الْأَصْغَرَ وَ بَقِيَ '''الْجِهَادُ الْأَكْبَرُ''' قِيلَ يَا رَسُولَ اللَّهِ ص وَ مَا الْجِهَادُ الْأَكْبَرُ قَالَ '''جِهَادُ النَّفْسِ'''.}} | ||
* '''شجاعت در مواجهه با مشکلات زندگی:''' [[صبر]] در برابر مشکلات و فراز و فرودهای زندگی از دیگر مراتب شجاعت دانسته شده است. بر اساس چندین [[آیه]] قرآن، یکی از سنتهای خداوند قرار دادن انسان در معرض آزمایشات و مشکلات متعدد است.<ref>سوره عنکبوت، آیه ۲-۳؛ سوره معارج، آیه ۱۹-۲۲؛ سوره فجر، آیه۱۵-۱۷.</ref> علمای اخلاق صبر در برابر مشکلات زندگی را حاصل از فضیلت شجاعت دانستهاند<ref>نراقی، جامع السعادات، ۱۹۶۷م، ج۱، ص۱۱۱؛ شهید ثانی، الرسائل، ۱۴۲۱ق، ص۶۲.</ref> و در کتب لغت نیز صبر را ترکیبی از [[وقار]] و شجاعت قرار دادهاند.<ref>راغب اصفهانی، مفردات، ۱۴۱۲ق، ص۴۷۴.</ref> | * '''شجاعت در مواجهه با مشکلات زندگی:''' [[صبر]] در برابر مشکلات و فراز و فرودهای زندگی از دیگر مراتب شجاعت دانسته شده است. بر اساس چندین [[آیه]] قرآن، یکی از سنتهای خداوند قرار دادن انسان در معرض آزمایشات و مشکلات متعدد است.<ref>سوره عنکبوت، آیه ۲-۳؛ سوره معارج، آیه ۱۹-۲۲؛ سوره فجر، آیه۱۵-۱۷.</ref> علمای اخلاق صبر در برابر مشکلات زندگی را حاصل از فضیلت شجاعت دانستهاند<ref>نراقی، جامع السعادات، ۱۹۶۷م، ج۱، ص۱۱۱؛ شهید ثانی، الرسائل، ۱۴۲۱ق، ص۶۲.</ref> و در کتب لغت نیز صبر را ترکیبی از [[وقار]] و شجاعت قرار دادهاند.<ref>راغب اصفهانی، مفردات، ۱۴۱۲ق، ص۴۷۴.</ref> | ||
* '''شجاعت در مبارزه با صفات ناپسند:''' مرتبه دیگری از شجاعت، مبارزه با صفات ناپسند و [[اخلاق|رذائل اخلاقی]] نام گرفته است. در روایتی از پیامبر اسلام(ص) شجاعترین مردم را کسی معرفی کرده است که هنگام [[غضب]] خود را کنترل کند.<ref>ری شهری، میزان الحکمه، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۱۴۱۳.</ref> | * '''شجاعت در مبارزه با صفات ناپسند:''' مرتبه دیگری از شجاعت، مبارزه با صفات ناپسند و [[اخلاق|رذائل اخلاقی]] نام گرفته است. در روایتی از پیامبر اسلام(ص) شجاعترین مردم را کسی معرفی کرده است که هنگام [[غضب]] خود را کنترل کند.<ref>ری شهری، میزان الحکمه، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۱۴۱۳.</ref> |
ویرایش