التبیان فی تفسیر القرآن (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

اهمیت التبیان افزون بر مطالب و محتوای آن، بیشتر در روشی است که به جریان تفسیرنویسی شیعی وارد کرده و برای تفاسیر بعدی شیعی  به سرمشق تبدیل شده است.<ref>نک: ذیل عنوان ویژگیهای روشی همین مقاله.</ref> مفسران شیعه بعدی و کتاب‌شناسان، این کتاب را ستوده و از محاسن آن سخن گفته‌اند.<ref>برای نمونه نک: الذریعه، ج ۳، ص ۳۲۹؛ بحر العلوم،الفوائد الرجالیه، ج ۳، ص ۲۲۸</ref>  [[فضل بن حسن طبرسی]] مولف تفسیر مجمع البیان تصریح دارد که التبیان سرمشق او  در تدوین تفسیرش بوده است.<ref>مجمع البیان، ج ۱، ص ۷۵.</ref>

شیخ طوسی از کتابهای تفسیری متعددی در تالیف تفسیر خود بهره گرفته است. کتاب [[جامع البیان|جامع البیان عن تأویل آی القرآن]] ، اثر طبری(م. 310ق.)از مهمترین آنها است که شیخ هم در محتوا و هم در روش از آن اخذ کرده است.<ref>نک: ذیل عنوان ویژگیهای روشی، همین مقاله.</ref> کتاب دیگر که به گفته برخی پژوهشگران افزون بر محتوا، تاثیر روشی نیز بر التبیان داشته، ''[[المصابيح في تفسير القرآن]]'' تالیف عالم شیعی [[ابوالقاسم حسین بن علي معروف به وزیر مغربي]] (٣٧٠ـ٤١٨ ق)است.<ref>کریمی نیا، 1390، ص119.</ref>قريب 200 روايت تاريخي، سيره و اسباب النزول نخستين بار در تفسير مغربي ذکر شده است که عمده‌ آنها به تفسير ''التبيان''  و از آنجا به تفسير ''مجمع البيان'' راه يافته است. <ref>http://cqs.blogfa.com/post/99</ref>

شیخ طوسی در این کتاب، روایات منقول از برخی [[صحابه]] و [[تابعین]] را آورده که این در تفاسیر پیشین شیعه(که هم اکنون چاپ شده‌اند)پیشینه ندارد؛ کسانی مانند [[ابن عباس]]، [[عبدالله بن مسعود]]، [[ابی بن کعب|اُبی بن کعب]]، [[ابو سعید خدری]]  مجاهد بن جبر مکی، ضحاک بن مزاحم و طاووس بن کیان.<ref>محسن قاسم پور، تحلیلی بر رویکرد تفسیری شیخ طوسی در تبیان.</ref>