توحید: تفاوت میان نسخه‌ها
←توحید صفاتی
(←توحید صفاتی: اصلاح نشانی وب) |
|||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
=== توحید صفاتی === | === توحید صفاتی === | ||
{{اصلی|توحید صفاتی}} | {{اصلی|توحید صفاتی}} | ||
توحید صفاتی به معنای یکی بودن ذات [[الله|الهی]] با صفات اوست. توحید صفاتی یعنی درک و شناسایی ذات حق به یگانگی عینی با صفات، و یگانگی صفات الهی با یکدیگر.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۷۷ش، ص۱۰۱.</ref> به طور مثال، [[خدا]] عالم است، نه به این معنا که علم خدا به ذاتش اضافه شده است، بلکه به این معنا که خدا عین علم است؛ بر خلاف انسان که علم و قدرت، خارج از ذات اوست و به تدریج به او اضافه می‌شود.<ref>کریمی، توحید از دیدگاه عقل و نقل، ۱۳۷۹ش، ص۸۷.</ref> صفات خدا، علاوه بر آنکه جدا از خدا نیستند، از یکدیگر هم جدا نیستند، یعنی علم [[خدا]] همان قدرت اوست و همه وجود خدا، همان علم و قدرت و دیگر صفات ذاتی اوست.<ref>کریمی، توحید از دیدگاه عقل و نقل، ۱۳۷۹ش، ص۸۷.</ref>از نظر مصباح یزدی توحید صفاتی در اصطلاح فیلسوفان و | توحید صفاتی به معنای یکی بودن ذات [[الله|الهی]] با صفات اوست. توحید صفاتی یعنی درک و شناسایی ذات حق به یگانگی عینی با صفات، و یگانگی صفات الهی با یکدیگر.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۷۷ش، ص۱۰۱.</ref> به طور مثال، [[خدا]] عالم است، نه به این معنا که علم خدا به ذاتش اضافه شده است، بلکه به این معنا که خدا عین علم است؛ بر خلاف انسان که علم و قدرت، خارج از ذات اوست و به تدریج به او اضافه می‌شود.<ref>کریمی، توحید از دیدگاه عقل و نقل، ۱۳۷۹ش، ص۸۷.</ref> صفات خدا، علاوه بر آنکه جدا از خدا نیستند، از یکدیگر هم جدا نیستند، یعنی علم [[خدا]] همان قدرت اوست و همه وجود خدا، همان علم و قدرت و دیگر صفات ذاتی اوست.<ref>کریمی، توحید از دیدگاه عقل و نقل، ۱۳۷۹ش، ص۸۷.</ref>از نظر [[محمدتقی مصباح یزدی|مصباح یزدی]] توحید صفاتی در اصطلاح فیلسوفان و [[متکلم| متكلمان]]، آن است كه صفاتی مانند علم، حیات و قدرت كه به خدای متعال نسبت می‌دهیم، درواقع چیزی غیر از ذات خدا نیستند؛ همه آنها عین ذات و عین یكدیگرند. اختلافشان با ذات و با یكدیگر، تنها در مفهوم است.<ref>https://mesbahyazdi.ir/node/5512/درس-نهم-اقسام-توحید | ||
</ref> | </ref> | ||
[[قرآن کریم]]، [[خداوند]] را از صفاتی که به او نسبت داده می‌شود، منزه دانسته است.<ref>سوره صافات، آیه ۱۸۰.</ref> [[امام صادق (ع)]]، در سخنی که [[ابوبصیر]] آن را نقل کرده، علم، شنوایی، بینایی و قدرت خدا را ذات او دانسته و تصریح کرده که [[خداوند]]، پیش از آنکه چیزی برای شنیدن و دیدن وجود داشته باشد، شنوا و بینا بوده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۳۸۸ق، ج۱، ص۱۰۷.</ref> | [[قرآن کریم]]، [[خداوند]] را از صفاتی که به او نسبت داده می‌شود، منزه دانسته است.<ref>سوره صافات، آیه ۱۸۰.</ref> [[امام صادق (ع)]]، در سخنی که [[ابوبصیر]] آن را نقل کرده، علم، شنوایی، بینایی و قدرت خدا را ذات او دانسته و تصریح کرده که [[خداوند]]، پیش از آنکه چیزی برای شنیدن و دیدن وجود داشته باشد، شنوا و بینا بوده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۳۸۸ق، ج۱، ص۱۰۷.</ref> | ||