توحید: تفاوت میان نسخه‌ها
←مراتب توحید
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
==مراتب توحید== | ==مراتب توحید== | ||
بسیاری از [[کلام|متکلمان]]، [[عرفان|عارفان]] و فیلسوفان مسلمان، با تکیه بر [[قرآن کریم]] و روایات [[پیامبر اسلام]] و [[امامان شیعه]]، مراتب و درجاتی برای توحید برشمرده‌اند که اولین مرتبه آن [[توحید ذاتی]]، سپس [[توحید صفاتی]] و [[توحید افعالی|افعالی]]، و بالاترین مرتبه، [[توحید عبادی|توحید در عبادت]] است.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه قرآن و حدیث، ۱۳۹۱ش، ج۵، ص۴۱۹.</ref> | بسیاری از [[کلام اسلامی| متکلمان]]، [[عرفان|عارفان]] و فیلسوفان مسلمان، با تکیه بر [[قرآن کریم]] و روایات [[پیامبر اسلام]] و [[امامان شیعه]]، مراتب و درجاتی برای توحید برشمرده‌اند که اولین مرتبه آن [[توحید ذاتی]]، سپس [[توحید صفاتی]] و [[توحید افعالی|افعالی]]، و بالاترین مرتبه، [[توحید عبادی|توحید در عبادت]] است.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه قرآن و حدیث، ۱۳۹۱ش، ج۵، ص۴۱۹.</ref> | ||
توحید در [[قرآن کریم]] و فرهنگ اسلامی، در برابر [[شرک]] دانسته می‌شود و مبارزه با شرک، یکی از موضوعات اصلی در قرآن کریم است.<ref>سبحانی، سیمای انسان کامل در قرآن، ۱۳۷۷ش، ص۲۹۱.</ref> مسلمانان همانطور که به مراتب و درجاتی برای توحید معتقدند، برای شرک هم درجاتی برشمرده‌اند.<ref>سبحانی، سیمای انسان کامل در قرآن، ۱۳۷۷ش، ص۲۹۱.</ref> بر این اساس، باور به تعدد در ذات خداوند، شرک در ذات خوانده می‌شود،<ref>سبحانی، سیمای انسان کامل در قرآن، ۱۳۷۷ش، ص۲۹۲.</ref> و باور به اینکه جهان بیش از یک فاعل مستقل دارد، شرک در فعل یا شرک فاعلی است.<ref>سبحانی، سیمای انسان کامل در قرآن، ۱۳۷۷ش، ص۲۹۴.</ref> همچنین باور به جدایی [[صفات خدا|صفات خداوند]] از ذات او، شرک صفاتی<ref>کریمی، توحید از دیدگاه آیات و روایات (۲)، ۱۳۷۹ش، ص۵۴.</ref> و پرستش خدایی جز خدای یکتا، شرک در [[عبادت]] خوانده می‌شود.<ref>سبحانی، سیمای انسان کامل در قرآن، ۱۳۷۷ش، ص۲۹۶.</ref> | توحید در [[قرآن کریم]] و فرهنگ اسلامی، در برابر [[شرک]] دانسته می‌شود و مبارزه با شرک، یکی از موضوعات اصلی در قرآن کریم است.<ref>سبحانی، سیمای انسان کامل در قرآن، ۱۳۷۷ش، ص۲۹۱.</ref> مسلمانان همانطور که به مراتب و درجاتی برای توحید معتقدند، برای شرک هم درجاتی برشمرده‌اند.<ref>سبحانی، سیمای انسان کامل در قرآن، ۱۳۷۷ش، ص۲۹۱.</ref> بر این اساس، باور به تعدد در ذات خداوند، شرک در ذات خوانده می‌شود،<ref>سبحانی، سیمای انسان کامل در قرآن، ۱۳۷۷ش، ص۲۹۲.</ref> و باور به اینکه جهان بیش از یک فاعل مستقل دارد، شرک در فعل یا شرک فاعلی است.<ref>سبحانی، سیمای انسان کامل در قرآن، ۱۳۷۷ش، ص۲۹۴.</ref> همچنین باور به جدایی [[صفات خدا|صفات خداوند]] از ذات او، شرک صفاتی<ref>کریمی، توحید از دیدگاه آیات و روایات (۲)، ۱۳۷۹ش، ص۵۴.</ref> و پرستش خدایی جز خدای یکتا، شرک در [[عبادت]] خوانده می‌شود.<ref>سبحانی، سیمای انسان کامل در قرآن، ۱۳۷۷ش، ص۲۹۶.</ref> | ||