کاربر ناشناس
محمدباقر بهبهانی: تفاوت میان نسخهها
←مبارزه با اخباریگری
imported>Mashg (←آثار) |
imported>Mashg |
||
خط ۱۴۳: | خط ۱۴۳: | ||
وی کتاب الاجتهاد و الاخبار را که نوعی دفاعیه از مسلک [[اجتهاد]] است، در ۱۱۵۵ق در بهبهان تألیف کرد و در آن مبانی اخباریگری را به باد انتقاد گرفت. | وی کتاب الاجتهاد و الاخبار را که نوعی دفاعیه از مسلک [[اجتهاد]] است، در ۱۱۵۵ق در بهبهان تألیف کرد و در آن مبانی اخباریگری را به باد انتقاد گرفت. | ||
وحیدبهبهانی در [[کربلا]] که آن زمان محل تجمّع اخباریان بود، چند روز به درس [[شیخ یوسف بحرانی]] (متوفی ۱۱۸۶) ، سرآمد فقهای عصر و آخرین نماینده مسلک | وحیدبهبهانی در [[کربلا]] که آن زمان محل تجمّع اخباریان بود، چند روز به درس [[شیخ یوسف بحرانی]] (متوفی ۱۱۸۶) ، سرآمد فقهای عصر و آخرین نماینده مسلک [[اخباریگری]]، حاضر شد. سپس اعلام کرد که مایل است اندک زمانی به جای بحرانی درس بگوید و از وی خواست تا شاگردانش را به حضور در درس وی سفارش کند. | ||
بحرانی که اخباری معتدلی بود و به تعبیر خودش راه میانه<ref>بحرانی، الحدائق، ۱۳۶۳ش، ج ۱، ص ۱۵</ref> را برگزیده بود، خود به دستهبندی علمای [[شیعه]] به [[اخباری]] و [[اصول|اصولی]] و بدگویی از مجتهدان بزرگ شیعه انتقاد داشت. از اینرو مجلس درس خود را که بزرگترین حلقه درسی در آن زمان بود به آقامحمدباقر بهبهانی واگذار کرد و او ظرف سه روز با تبیین نظریه اجتهاد و نقد نظریات اخباریان، نزدیک به دو سوم شاگردان بحرانی را از مرام اخباری رویگردان ساخت.<ref>مامقانی، تنقیح المقال، ۱۳۴۹ق، ج ۲، ص ۲۸۵</ref> | بحرانی که اخباری معتدلی بود و به تعبیر خودش راه میانه<ref>بحرانی، الحدائق، ۱۳۶۳ش، ج ۱، ص ۱۵</ref> را برگزیده بود، خود به دستهبندی علمای [[شیعه]] به [[اخباری]] و [[اصول|اصولی]] و بدگویی از مجتهدان بزرگ شیعه انتقاد داشت. از اینرو مجلس درس خود را که بزرگترین حلقه درسی در آن زمان بود به آقامحمدباقر بهبهانی واگذار کرد و او ظرف سه روز با تبیین نظریه اجتهاد و نقد نظریات اخباریان، نزدیک به دو سوم شاگردان بحرانی را از مرام اخباری رویگردان ساخت.<ref>مامقانی، تنقیح المقال، ۱۳۴۹ق، ج ۲، ص ۲۸۵</ref> | ||
محمدباقر بهبهانی بیش از سی سال در کربلا ماند و | محمدباقر بهبهانی بیش از سی سال در [[حوزه علمیه کربلا|کربلا]] ماند و موفق شد تا جریان اخباریگری را کنار زده، حوزه اجتهادی خود را بر پا کند.<ref>آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج ۱۶، ص ۳۳۰ ـ ۳۳۱</ref> از آنجا که [[اصول فقه]] در اثر تجديد نظر وی در مباحث آن ترويجى شگفت آور یافت، او را مؤسس بهبهانى و مروج بهبهانى لقب دادند.<ref>حبیب آبادی، مكارم الآثار در احوال رجال دوره قاجار، ۱۳۶۴ش، ج۱، ص۲۲۲.</ref> | ||
==جستارهای وابسته== | ==جستارهای وابسته== | ||
{{ستون|۳}} | {{ستون|۳}} |