عین نجس: تفاوت میان نسخه‌ها

==مفهوم‌شناسی==

در فقه [[امامیه|شیعه]] ده چیز ذاتاً نجس تلقی می‌شود که به آنها اعیان نجس یا نجاسات ده‌گانه گفته می‌شود: [[خون]]، [[ادرار]]، [[مدفوع]]، [[منی|مَنی]]، [[مردار]]، [[سگ]]، [[خوک]]، [[کافر]]، [[شراب]]، [[فقاع|فُقّاع]] (آبجو).<ref>بنی‌هاشمی خمینی، رساله توضیح‌المسائل مراجع، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۶۴.</ref> با این حال [[سید مرتضی]] از فقیهان بزرگ شیعه در قرن پنجم هجری معتقد است که اجزای بی‌روح [[نجاست سگ|سگ]] و خوک، هم به دلیل بی‌روح بودن و هم به لحاظ برخی منافع، پاک‌اند.<ref>سید مرتضی، المسائل الناصریات، ۱۴۱۷ق، ص۱۰۰.</ref> عده‌ای از [[مراجع تقلید]] «عرق شتر نجاست‌خوار» را هم به نجاسات افزوده‌اند.<ref>بنی‌هاشمی خمینی، رساله توضیح‌المسائل مراجع، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۶۴.</ref>

* اگر عین نجس به چیز پاکی برخورد کند، چیز پاک نیز نجس می‌شود<ref>طباطبایی حکیم، مستمسک العروة الوثقی، ۱۳۸۴ق، ج۱، ص۴۷۹؛ موسوی خلخالی، فقه الشیعة، ج۳، ص۳۵۴.</ref> و به آن مُتَنَجِّس (چیزی که نجس شده) می‌گویند. البته انتقال نجاست به شرطی است که هر دو (پاک و نجس) یا یکی از آنها رطوبت داشته باشد.<ref> بنی‌هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۸۵ش، ص۸۵؛ نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۶، ص۲۰۲.</ref> به [[محمدمحسن فیض کاشانی|فیض کاشانی]] نسبت داده‌اند که بعد از [[ازاله نجاست|ازاله عین نجاست]] از متنجس (بدون استفاده از آب و مانند پاک کردن با دستمال)، نجاست آن به چیز مرطوب دیگر سرایت نمی‌کند.<ref>الطباطبایی الحکیم، مستمسک العروة الوثقی، ۱۳۸۴ق، ج۱، ص۴۷۹؛ موسوی خلخالی، فقه الشیعة، ج۳، ص۳۵۴.</ref>

* بردن عین نجس در [[مسجد]] اگر بی‌احترامی به مسجد باشد، [[حرام]] است.<ref>نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۱۴، ص۹۷.</ref>

* آبی که با عین نجاست ملاقات کرده، اگر بو یا رنگ یا مزه‌اش تغییر کند، اگرچه [[آب کر|کر]] یا [[آب جاری|جاری]] باشد، نجس است.<ref>بحرانی، الحدائق الناضرة، ج۱، ص۱۹۷ و ۲۰۲.</ref>

* اگر بدن یا لباس به مقدار کمتر از درهم (به‌اندازه بند سر انگشت سبّابه) به خون که از اعیان نجسه است، آلوده شود، [[نماز]] خواندن با آن صحیح است.<ref>شهید ثانی، الروضة البهیة، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۲۸۹.</ref>

* بنی‌هاشمی خمینی، محمدحسن، توضیح المسائل مراجع: مطابق با فتاوای سیزده نفر از مراجع معظم تقلید، قم، دفتر انتشارات اسلامی (جامعه مدرسین حوزه علمیه قم)، ۱۳۸۵ش.

* سید مرتضی، علی بن حسین، المسائل الناصریات، تهران، رابطة الثقافة و العلاقات الإسلامیة، چاپ اول، ۱۴۱۷ق.

* الطباطبائی الیزدی، سید محمدکاظم، العروة الوثقی، مکتب آیة‌الله العظمی السید السیستانی، بی‌تا.

* غدیری، عبدالله عیسی ابراهیم، القاموس الجامع للمصطلحات الفقهیة، بیروت، دار الحجة البیضاء، ۱۴۱۸ق.

* مغنیه، محمدجواد، فقه الإمام الصادق، قم، مؤسسه انصاریان، ۱۴۱۴ق.

{{پایان}}

{{احکام طهارت}}